Η μητέρα του έπασχε από κατάθλιψη και ο μικρός συχνά έστηνε παραστάσεις για να την κάνει να γελάσει.
Ο πατέρας του, σαξοφωνίστας και ερασιτέχνης σόουμαν, τον παρακολουθούσε με περηφάνια, καθώς «τσακαλωνόταν» με κάθε δυνατό τρόπο.
Στο σχολείο ήταν ανεξέλεγκτος.
Διέκοπτε το μάθημα, φώναζε, έπεφτε στο πάτωμα και έκανε όλους τους συμμαθητές τους να ξεκαρδίζονται.
Τελικά, οι καθηγητές κατάλαβαν ότι ο μοναδικός τρόπος να τον ελέγξουν ήταν να του δώσουν ένα δεκάλεπτο στο τέλος του μαθήματος, που έκανε σόου.
Όταν ο πατέρας του απολύθηκε και όλη η οικογένεια μετακόμισε σε μια εργατική φτωχογειτονιά του Καναδά, η κατάσταση της μητέρας του χειροτέρεψε.
Ο έφηβος πια «κλόουν» έφτασε να κρεμιέται απ’ τους τοίχους του σπιτιού του, υποδυόμενος έναν αναρριχώμενο κισσό.
Φορούσε παπούτσια για κλακέτες όταν πήγαινε για ύπνο, σε περίπτωση που μες στη νύχτα άκουγε τη μητέρα του να κλαίει κι ήθελε να της φτιάξει τη διάθεση.
Το σχολείο πέρασε σε δεύτερη μοίρα, καθώς χρειάστηκε να πιάσει δουλειά ως καθαριστής σε εργοστάσιο για να βοηθήσει τα άσχημα οικονομικά της οικογένειας, ενώ παράλληλα έμπλεξε με την αστυνομία, καθώς βανδάλιζε σπίτια γειτόνων με τους αδερφούς του.
Στα 16 παράτησε το σχολείο οριστικά και αφοσιώθηκε στην καριέρα του ως κωμικός.
Στο πρώτο σόου, ο μοναδικός που γέλασε με τα αστεία του ήταν ο πατέρας του.
Το κινηματογραφικό του ξεκίνημα ήταν εξίσου απογοητευτικό, με ταινίες χαμηλού επιπέδου και ακόμα πιο αδιάφορους ρόλους.
Κατάφερε να βγάλει κάποια χρήματα, μετακόμισε με τους γονείς τους στο Λος Άντζελες, αλλά σπατάλησε όλες τις οικονομίες του και βρέθηκε πάλι σε αδιέξοδο.
Μέχρι το 1992 έβρισκε δουλειές, σταδιακά έχτισε μία φήμη, αλλά μόνο τοπικά.
Το 1992 άρχισε να γράφει το σενάριο για έναν ντεντέκτιβ «ζώων», που ερευνούσε και έφερνε στη δικαιοσύνη υποθέσεις του ζωικού βασιλείου (Ace Ventura: Ντετέκτιβ Ζώων).
Τα έξοδα της ταινίας έφταναν τα 12 εκατομμύρια, αλλά οι εισπράξεις από τα box office ξεπέρασαν τα 72 εκατομμύρια.
Λίγο αργότερα, ακολούθησε η δεύτερη μεγάλη επιτυχία της καριέρας του.
Υποδύθηκε έναν ντροπαλό, άβουλο άντρα που μεταμορφώνεται σε έναν «υπερήρωα» με πράσινο πρόσωπο, φορώντας μία μάσκα.
Ο τίτλος της ταινίας ήταν, ασφαλώς, η «Μάσκα» (The Mask) και ο πρωταγωνιστής της και εικονιζόμενος στη φωτογραφία είναι ο ασύγκριτος Τζιμ Κάρεϊ.
