Γεννήθηκε το 1937 στο Γκρίνουϊτς του Λονδίνου και είναι κόρη γνωστών ηθοποιών του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Ο Λόρενς Ολίβιε ανακοίνωσε τη γέννηση της κατά τη διάρκεια της θεατρικής παράστασης «Άμλετ» στο Old Vic Theatre, λέγοντας πως «ο Λαέρτης, τον οποίον υποδυόταν ο πατέρας της, απέκτησε μια θυγατέρα».
Πήγε σε ιδιωτικό σχολείο για να λάβει την καλύτερη εκπαίδευση και μόρφωση, αλλά από μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός σαν τους γονείς της.
Τα δύο μικρότερα αδέρφια της, Λιν και Κορίν έγιναν επίσης ηθοποιοί.
Το 1954 σπούδασε υποκριτική, ενώ το 1958 έκανε το ντεμπούτο της στο θέατρο West End.
Ένα χρόνο αργότερα, πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις «Όνειρο Θερινής Νυχτός» και «Κοριολανός» του Σαίξπηρ στο πλευρό των Λόρενς Ολίβιε και Άλμπερτ Φίνεϊ.
Το 1961 πρωταγωνίστησε μαζί με τον πολυαγαπημένο της πατέρα στο έργο «Η Τίγρης Και Το Άλογο». Παράλληλα, ξεκίνησε μια μεγάλη καριέρα στον κινηματογράφο. Έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από 80 ταινίες, ενώ έχει συμμετάσχει και σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές.
Τη μεγάλη της αγάπη, το θέατρο δεν το εγκατέλειψε ποτέ.
Το 1962 παντρεύτηκε με τον διεθνούς φήμης σκηνοθέτη, Τόνι Ρίτσαρντσον, αν και γνώριζε ότι ήταν bisexual. «Την παντρεύτηκε γιατί έτσι θα έχει την ευκαιρία να φοράει τα ρούχα της», έγραφαν τότε τα μέσα ενημέρωσης.
Μαζί του απέκτησε δύο κόρες, τη Νατάσα και τη Τζόελι.
Το 1967 ο Ρίτσαρντσον την εγκατέλειψε για τα μάτια της Γαλλίδας αρτίστας Ζαν Μορό. Λέγεται ωστόσο ότι ο χωρισμός επήλθε όταν η ηθοποιός τον έπιασε στο κρεβάτι με άλλον άνδρα.
Ο σκηνοθέτης πέθανε από AIDS το 1991.
Το 1969 η γνωστή πλέον ηθοποιός έκανε σχέση με τον Φράνκο Νέρο. Δύο χρόνια αργότερα ήρθε στη ζωή ο γιος τους, Κάρλο.
Η σχέση τους ήταν γεμάτη σκαμπανεβάσματα και απιστίες.
Χώρισαν όταν εκείνη ερωτεύτηκε τον Τίμοθι Ντάλτον, με τον οποίον είχε μακροχρόνια σχέση.
Το 1986 ωστόσο, κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να ζήσει μακριά από τον Νέρο. Παντρεύτηκαν την ίδια χρονιά.
Έχει χαρακτηριστεί από τους Άρθουρ Μίλλερ και Τένεσι Γουίλλιας ως «η καλύτερη και σπουδαιότερη εν ζωή ηθοποιός».
Έχει βραβευτεί με Όσκαρ, Bafta, Εmmy, Χρυσή Σφαίρα και βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών.
Το 1971 πρωταγωνίστησε μαζί με τις Κάθριν Χέπμπορν και Ειρήνη Παππά στην ταινία «Τρωάδες», σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη.
Το 2009 και μέσα σε διάστημα 14 μηνών έχασε την κόρη της Νατάσα, ύστερα από τραυματισμό στο κεφάλι, καθώς και τα δύο μικρότερα αδέρφια της, γεγονότα που τη συγκλόνισαν.
Το 2015 παραλίγο να πεθάνει από καρδιακή προσβολή, ενώ διαγνώστηκε με εμφύσημα των πνευμόνων.
Από τη δεκαετία του 1970, ήταν μια δυναμική πολιτική ακτιβίστρια και υπέρμαχη της ανεξαρτησίας των Παλαιστινίων. Έχει ταχθεί κατά του πολέμου, ενώ υπερασπίζεται σθεναρά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
«Ποτέ δεν θα ήθελα να διεκδικήσω κάποιο πολιτικό πόστο. Είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Το να συμμετέχω δηλαδή σε συσκέψεις όλη μέρα», έχει πει χαρακτηριστικά.
Τον Μάρτιο του 2016 βρέθηκε στον Πειραιά και συνομίλησε με τους πρόσφυγες, ευαισθητοποιώντας την κοινή γνώμη.
«Είναι ντροπή για την Ευρώπη και τις κυβερνήσεις που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το προσφυγικό πρόβλημα, έχουμε ανθρώπινες ψυχές σε κατάσταση εξαθλίωσης», έχει πει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
