Πέρασε τα πρώτα τέσσερα χρόνια της ζωής του στη Νιγηρία, γιατί οι γονείς του δούλευαν ως δάσκαλοι και ιεραπόστολοι.
Ο καλύτερος του φίλος ήταν ένας Νιγηριανός ονόματι Γκόντφρι.
Όταν επέστρεψε στην Αγγλία, δυσκολεύτηκε να εγκλιματιστεί.
Οι γονείς του δεν τον άφηναν να παρακολουθήσει τηλεόραση και δεν είχε κανένα κοινό ενδιαφέρον με τους συμμαθητές του.
Στα 12, πέρασε ένα χρόνο στο St. Louis των ΗΠΑ, όπου ένιωθε πιο άβολα από ποτέ.
Στην εφηβεία του έγινε επαναστάτης.
Αν και ο ίδιος προερχόταν από μία αστική οικογένεια ακαδημαϊκών και το μέλλον του ήταν εξασφαλισμένο, ένιωθε ότι η κοινωνία αδικούσε τα παιδιά εργατικών οικογενειών, που δεν είχαν πιθανότητες για κοινωνική ανέλιξη.
Άφησε τα μαλλιά του να μακρύνουν, φορούσε τσαλακωμένα και σκισμένα ρούχα και άκουγε μανιωδώς ροκ μουσική.
Οι βαθμοί του πήγαιναν απ’ το κακό στο χειρότερο και στα 18 του, παράτησε το σχολείο και αποφάσισε να γίνει ηθοποιός.
Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του τα πέρασε στο θέατρο.
Έπαιξε τον Άμλετ με τεράστια επιτυχία και έναν ομοφυλόφιλο έφηβο, που γίνεται κατάσκοπος.
Από τότε επέλεγε μη συμβατικούς ρόλους.
Ο πρώτος μεγάλος χολιγουντιανός ρόλος ήταν στην ταινία “Valmont” του σκηνοθέτη Milos Forman, όπου υποδύθηκε έναν κυνικό αδίστακτο Γάλλο αριστοκράτη του 18ου αιώνα, που έπαιζε με τα συναισθήματα και την αγάπη των γυναικών.
Η ταινία του άνοιξε τον δρόμο για το Χόλιγουντ, αλλά επέλεξε να μείνει στη Βρετανία.
Αν και δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να εκμεταλλευτεί την όμορφη εξωτερική του εμφάνιση για να εξελιχθεί, έμελλε η ταινία που τον έκανε διάσημο να βασιστεί στο ωραίο παρουσιαστικό του.
Υποδύθηκε το κύριο Ντάρσι στην τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου της Τζέιν Όστεν, “Περηφάνια και Προκατάληψη”.
Είχε γίνει σάλος ανάμεσα στο γυναικείο πληθυσμό με τη σκήνη που έβγαινε από μια λίμνη, φορώντας ένα βρεγμένο και διαφανές άσπρο πουκάμισο.
Πλέον θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους και γοητευτικούς ηθοποιούς της Βρετανίας.
Είναι ο Κόλιν Φερθ.