Δεν πρόκειται για κάποιο μεσαιωνικό βασανιστήριο, ούτε για κάποια μορφή «ιερής εξέτασης».
Η κοπέλα με τα χέρια ψηλά που κρέμεται από τα σχοινιά είναι η 20χρονη Τζέσι Μπράουν, η οποία έπασχε από σκολίωση. Δίπλα της στέκεται ο ορθοπεδικός χειρουργός Λούις Σάιρ ο οποίος την παρατηρεί.
Ο Σάιρ χρησιμοποίησε πρώτος τη συσκευή «ανάρτησης» για να ισιώσει τη σπονδυλική στήλη των ασθενών του στα τέλη του 19ου αιώνα.
Παρατήρησε ότι η ανάταση των χεριών απάλυνε τον πόνο τους, βελτίωνε την αναπνοή τους και έφερνε το σώμα στη σωστή θέση.
Στη συνέχεια τύλιγε τον κορμό τους με γύψινες γάζες, έτσι ώστε να ακινητοποιήσει την σπονδυλική στήλη για μερικές μέρες, μέχρι ότου ο ασθενής επέστρεφε στο ιατρείο για την επανάληψη της θεραπείας.
Η συσκευή και η τεχνική του Σάιρ ήταν πρωτοποριακή για την εποχή της, καθώς μέχρι τότε η θεραπεία παθήσεων της σπονδυλικής στήλης στηριζόταν αποκλειστικά σε σιδερένιες κατασκευές στις οποίες ο ασθενής έμενε δεμένος για μήνες.
Ο Σάιρ φωτογράφησε τους ασθενείς του πριν και κατά τη διάρκεια της θεραπείας.
Αν και οι φωτογραφίες χρησιμοποιήθηκαν για ιατρικές μελέτες, πρόσφατα έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον του κόσμου στο διαδίκτυο και για την καλλιτεχνική τους αξία.
Μάλιστα υπήρξαν και κριτικές που τις χαρακτηρίζουν «ερωτικές».
Ο Λούις Σάιρ είχε μια λαμπρή καριέρα στην ιατρική.
Ήταν απ’ τους πρώτους που υποστήριξαν τη θεωρεία του Τζόζεφ Λίστερ για την ανάγκη απολύμανσης των ιατρικών εργαλείων και εμπόδισε την μετάδοση της χολέρας στη περιοχή της Νέας Υόρκης, βάζοντας σε καραντίνα τους ναύτες που προσέγγιζαν το λιμάνι.
Αν και δέχτηκε κριτική για τη στάση του, η Νέα Υόρκη ήταν η μοναδική περιοχή της Αμερικής που δεν σημειώθηκαν κρούσματα χολέρας εκείνη την περίοδο.
