21 Οκτωβρίου 1967, Ουάσινγκτον. 100.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από το Πεντάγωνο για να διαμαρτυρηθούν για τον πόλεμο στο Βιετνάμ.
Δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία, ούτε η πολυπληθέστερη, ούτε η πιο αιματηρή αντιπολεμική διαδήλωση της περιόδου.
Ήταν όμως η διαδήλωση που τραβήχτηκε μία από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες της δεκαετίας του ’60.
Ο φωτογράφος Μαρκ Ριμπού βρισκόταν μαζί με τους διαδηλωτές από τις πρώτες ώρες της συγκέντρωσης.
Στο τεράστιο πλήθος βρίσκονταν άνθρωποι κάθε φυλής και ιδεολογίας. Από Μαύρους Πάνθηρες μέχρι ειρηνικούς χίπηδες.
Κάποια στιγμή, ένας απ’ τους οργανωτές, ο Άμπι Χόφμαν ξεκίνησε ένα διαλογισμό για να ξορκίσει τα κακά πνεύματα από το Πεντάγωνο.
Αλλού νέοι έκαιγαν τα χαρτιά στρατολόγησης, ενώ οι πιο επιθετικοί άρχισαν να προκαλούν ταραχές.
Ο στρατός ανέλαβε να επιβάλει μέτρα τάξης και παρατάχθηκε απέναντί τους.
Η κοπέλα της φωτογραφίας ονομάζεται Ζαν Ρόουζ Κάσμιρ.
Την ημέρα της διαδήλωσης, ήταν μόλις 17 ετών, αλλά ήταν ήδη ενεργός μέλος του αντιπολεμικού κινήματος.
Όπως εξηγεί η ίδια, το χρυσάνθεμο βρέθηκε στα χέρια της, επειδή κάποιος διαδηλωτής μοίραζε λουλούδια, όταν ξεκίνησε η πορεία.
Όταν στάθηκε μπροστά από τους στρατιώτες, δεν είχε αντιληφθεί τον φωτογράφο.
«Πήγαινα πέρα δώθε, προσπαθώντας να πείσω τους στρατιώτες να συμμετέχουν στην πορεία. Κανείς τους δεν με κοίταξε στα μάτια. Αν δεις το πρόσωπό μου, είμαι φοβερά στενοχωρημένη. Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα πόσο νέα ήταν αυτά τα αγόρια».
Η Κάσμιρ δεν είδε καμία αντίδραση απ’ τους νεαρούς στρατιώτες, αλλά ο φωτογράφος Μαρκ Ριμπού της είπε αργότερα ότι έτρεμαν, γιατί φοβήθηκαν ότι κάποιος θα έδινε εντολή να πυροβολήσουν τους διαδηλωτές. Τελικά δεν τους ζητήθηκε να πυροβολήσουν, αλλά να διαλύσουν το πλήθος ρίχνοντας δακρυγόνα και ξυλοκοπώντας όποιον αντιστεκόταν.
Έγιναν 681 προσαγωγές, ενώ δεκάδες διαδηλωτές κατέληξαν στο νοσοκομείο.
Την ίδια μέρα, απαθανατίστηκε άλλη μία ιστορική στιγμή, από τον φωτογράφο Μπέρνι Μπόστον. Η εικόνα ήταν παρόμοια με αυτή της Κάσμιρ. Ένας νεαρός άντρας τοποθετούσε λουλούδια στις κάνες των όπλων των στρατιωτών.
Οι κινήσεις και των δύο νέων ήταν συμβολικές, καθώς τα λουλούδια αντιπροσώπευαν τις ειρηνικές διαμαρτυρίες του ΄60.
Ο ποιητής Άλεν Γκίνζμπεργκ δημιούργησε τον όρο «flower power», δηλαδή «δύναμη των λουλουδιών» για να περιγράψει τις δράσεις του αντιπολεμικού κινήματος.
Εκείνη την ημέρα η Κάσμιρ επέστρεψε σπίτι της χωρίς να αντιληφθεί πόσο ιστορική ήταν.
Πέρασαν πολλά χρόνια, όταν ο πατέρας της είδε τυχαία την εικόνα της σε ένα περιοδικό, τη δεκαετία του ’80.
Εν τω μεταξύ, η Κάσμιρ είχε παρατήσει τις σπουδές της στην Ιατρική και δούλευε ως μασέρ.
Είχε πολλούς διάσημους πελάτες, από τον Σιλβέστερ Σταλόνε μέχρι και τον Μπον Τζόβι.
Το 1991 μετακόμισε στη Δανία με τον σύζυγο και την κόρη της, αλλά επέστρεψε στις ΗΠΑ το 2004, πάνω στην ώρα για το δεύτερο κύμα αντιπολεμικών διαμαρτυριών, αυτή τη φορά εναντίον της εισβολής στο Ιράκ.
Διαβάστε ακόμα: Τι απέγινε το κοριτσάκι που κάηκε από ναπάλμ στο Βιετνάμ; Σε ηλικία 33 ετών συναντήθηκε με τους στρατιώτες που ευθύνονταν για τον βομβαρδισμό.
