Στις 4 Ιουνίου 1962, ο ιερέας του Ναυτικού, Λουίς Μαρία Παντίγιο, περπατάει στο Πουέρτο Καμπέγιο. Γύρω του άψυχα σώματα και άδειοι κάλυκες. Στις ταράτσες των κτιρίων οι αντάρτες πυροβολούν συνεχώς.
Ξαφνικά ένας ετοιμοθάνατος στρατιώτης γραπώνεται από τα ράσα του παπά. Εκείνος με τη σειρά του τον πιάνει από τα πλευρά και προσπαθεί να τον κρατήσει όρθιο.
Ο Παντίγιο εκπληρώνει την τελευταία επιθυμία του στρατιώτη. Να εγκαταλείψει τον κόσμο εξιλεωμένος από τις αμαρτίες που τον βαραίνουν.
«Δεν ξέρω πώς κατάφερα να φωτογραφίσω το συμβάν»
Ο φωτογράφος Έκτορ Ροντόν Λοβέρα ταξίδεψε από την πρωτεύουσα της Βενεζουέλας, Καράκας, στη ναυτική βάση του Πουέρτο Καμπέγιο τη στιγμή που τα κυβερνητικά τανκς εισέβαλαν στην πόλη.
«Βρισκόμουν στην πρώτη γραμμή της εξέγερσης για περίπου 45 λεπτά. Ήμουν στο έδαφος δίπλα από έναν τοίχο με τις σφαίρες να πετάγονται από παντού, όταν εμφανίστηκε ένας ιερέας να κατευθύνεται σε τραυματισμένους στρατιώτες. Ένας στρατιώτης σύρθηκε προς τον παπά κι εκείνος προσπαθούσε να τον καθησυχάσει λίγο πριν πεθάνει. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς φωτογράφισα το στιγμιότυπο…»
Σοκαριστικό είναι το γεγονός ότι πίσω από τον ιερέα και τον στρατιώτη βρισκόταν ένα μαγαζί που έγραφε «carnicería»
Στα Ισπανικά αυτή η λέξη έχει δύο έννοιες.
Η μία δηλώνει κρεοπωλείο και η άλλη εννοεί τη σφαγή, το μακελειό.
Η φωτογραφία του Λοβέρα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «La Republica» και τον επόμενο χρόνο κέρδισε το βραβείο της «Καλύτερης Φωτογραφίας Τύπου» για το 1962.
Η εξέγερση του Πορτενιάσο
Το 1962 αριστεριστές αντάρτες ήταν δυσαρεστημένοι από τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Βενεζουέλας. Ο πρόεδρος της χώρας, Ρόμουλο Μπετανκούρτ, ήρθε αντιμέτωπος με εξτρεμιστές και ομάδες ανταρτών μέσα στον στρατό εξαιτίας της αμφιλεγόμενης πολιτικής του.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τρεις σύντομες αποτυχημένες προσπάθειες ανατροπής της κυβέρνησης.
Η τελευταία, που ονομάστηκε Πορτενιάσο ήταν και η πιο αιματηρή.
Στις 2 Ιουνίου 1962, υπό τις οδηγίες των λοχαγών του Πολεμικού Ναυτικού, Μανουέλ Πόντε Ροντρίγκες, Πέδρο Μεδίαν Σίλβα και Βίκτορ Ούγκο Μοράλες, μία ομάδα ανταρτών κατέλαβε το Πουέρτο Καμπέγιο και με τη βοήθεια των κατοίκων της πόλης αντιστάθηκαν στον κυβερνητικό στρατό.
Η «επανάσταση» έδειξε άδοξα μόλις μια μέρα μετά και έως τις 6 Ιουνίου όλοι οι αντιστασιακοί είχαν αιχμαλωτιστεί. Όσοι κατάφεραν να ξεφύγουν κρύφτηκαν μέσα στη ζούγκλα.
Η εξέγερση στο Πορτενιάσο στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 400 στρατιώτες, αντάρτες και άμαχο πληθυσμό, ενώ περισσότεροι από 700 άνθρωποι τραυματίστηκαν.
Διαβάστε στη «ΜτΧ»: 
