Στην φωτογραφία, απεικονίζεται ο σπουδαίος συγγραφέας Ιούλιος Βερν, να σπάει την ταφόπλακα του και να αναδύεται μέσα από αυτήν, με το ένα χέρι απλωμένο στον ουρανό.
Ο Βερν που αναφέρεται συχνά ως ο «Πατέρας της Επιστημονικής Φαντασίας», πέθανε σε ηλικία 77 ετών από διαβήτη.
Δυο χρόνια μετά το θάνατο του, φιλοτεχνήθηκε ένα μνημείο στο κοιμητήριο της Αμιένης, όπου ετάφη, από τον γλύπτη Αλμπέρτ Ροζέ, το οποίο ονομάστηκε «Vers l’Immortalité et l’Eternelle Jeunesse» που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Προς την αθανασία και την αιώνια νεότητα», και συμβολίζει το αθάνατο πνεύμα του συγγραφέα, ο οποίος χαρακτηριζόταν από διορατικότητα και μεγάλη φαντασία.
Ο συγγραφέας, ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και προοριζόταν να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, που ήταν δικηγόρος.
Ο ίδιος όμως ακόμα και μέσα από το οικοτροφείο, όπου ζούσε με τον αδερφό του, δεν ξέχασε ποτέ την αγάπη του για τη θάλασσα και την επιθυμία του να γίνει ναυτικός.
Σε ηλικία 11 ετών, προσπάθησε να κρυφτεί μέσα στο πλήρωμα ενός εμπορικού πλοίου που θα έφευγε για τις Δυτικές Ινδίες. Τον βρήκε όμως εγκαίρως ο πατέρας του και τον τιμώρησε αυστηρά.
Από μικρή ηλικία ασχολούνταν με τις εφευρέσεις του μέλλοντος. Όταν τελείωσε το σχολείο, ο πατέρας του, Πέτρος, τον έστειλε στο Παρίσι για νομικές σπουδές.΄Εκεί, έτρωγε όλο του το χαρτζιλίκι σε αγορές βιβλίων. Η προτεραιότητα του ήταν να γράφει λιμπρέτες και μικρές ιστορίες για ένα τοπικό περιοδικό, παρά τα βιβλία νομικής και ο αστικός κώδικας.
Σπάνια ασχολούνταν με τις σπουδές του, και όταν το έκανε είχε απλά σκοπό να θολώνει τα νερά, για να μην υποψιαστεί κάτι ο αυστηρός πατέρας του.
Ο σκοπός όμως δεν επετεύχθη. Όταν ο Πέτρος Βερν, έμαθε για το συγγραφικό ταλέντο του γιου του, απέσυρε οριστικά την οικονομική ενίσχυση. Ο Ιούλιος, παρόλα αυτά συνέχισε τις προσπάθειες, δουλεύοντας ως χρηματιστής.
Μια δουλειά που απεχθανόταν, αλλά του παρείχε μεγάλη οικονομική άνεση, που ήταν ο μοναδικός τρόπος να συντηρεί το όνειρο του. Να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο. Την περίοδο εκείνη γνώρισε και συναναστράφηκε με τους Βίκτορα Ουγκω και Αλεξάνδρο Δουμά.
Το 1857, παντρεύτηκε μια νεαρή χήρα που είχε ήδη δυο κόρες. Η Ονορίν, ενθάρρυνε πολύ τον σύζυγο της στην προσπάθεια του.
Κάποια χρόνια αργότερα, η ζωή του θα άλλαζε καθοριστικά ύστερα από την γνωριμία του με του μεγάλο εκδότη του 19ου αιώνα Πιερ-Ζυλ Ετζέλ.
Ο Βερν, ζήτησε την γνώμη του εκδότη και την στήριξη του, για το έργο του «Πέντε εβδομάδες με αερόστατο».
Ο έμπειρος εκδότης, το βρήκε πολύ επιστημονικό και τον ώθησε να το ξαναγράψει, λίγο πιο απλά.
Ενώνοντας τις δυνάμεις τους οι δυο άντρες, δημιούργησαν το πρώτο αριστούργημα του Ιουλίου Βερν, που είχε μεγάλη απήχηση από τον κόσμο. Ο συγγραφέας γνώριζε μανιωδώς εφευρέτες και επιστήμονες, ώστε να τον τροφοδοτούν με ιδέες για νέα βιβλία.
Κατάφερε από το πρώτο κιόλας βιβλίο να κατακτήσει το νεανικό κοινό, όχι όμως στην γενέτειρα του την Γαλλία.
Η επιτυχία και καταξίωση του Βερν, ήρθε μέσα από την υπόλοιπη Ευρώπη και την Αμερική.
«Ταξίδι στο κέντρο της Γης», «Από τη Γη στη Σελήνη», «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα», «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες», είναι κάποια από τα γνωστότερα έργα του.
Αργότερα ήρθε και το πολιτικό δράμα «Μιχαήλ Στρογκόφ», που τον αποζημίωσε ως συγγραφέα, με την μεγάλη επιτυχία του.
Με το μικρό του πλοίο «Σεν Μισέλ», όργωσε όλες τις θάλασσες τις Ευρώπης, πραγματοποιώντας το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής του.
Να έρθει σε επαφή με την μεγάλη του αγάπη, την θάλασσα.
Χρίστηκε Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής, ενώ δεν κατάφερε ποτέ να γίνει μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
Το 1885, τον πυροβόλησε δυο φορές ο ψυχικά διαταραγμένος ανιψιός του.
Η μια μόνο σφαίρα που τον βρήκε στο πόδι, του άφησε ένα μικρό πρόβλημα στην κίνηση αλλά δεν επηρέασε κατά τα άλλα την ζωή του.
Ένα χρόνο αργότερα πεθαίνει ο πιστός του φίλος και αποκλειστικός του εκδότης Ετζέλ, και λίγο καιρό μετά χάνει τη μητέρα του.
Οι δυο αυτές απώλειες επηρέασαν το συγγραφικό ύφος του Βερν, το έκαναν πιο σκοτεινό.
Ο συγγραφέας, πέθανε από διαβήτη στις 24 Μαρτίου 1905, στο σπίτι του επί της οδού Longueville 44, σημερινή Boulevard Jules-Verne.
Το 1989, ανακαλύφθηκε ένα χειρόγραφο του Βερν, με τίτλο «Το Παρίσι στον 20ο αιώνα», όπου ένας νεαρός άνδρας ζει σ’ έναν κόσμο με γυάλινους ουρανοξύστες, τρένα υψηλής ταχύτητας, αυτοκίνητα που κινούνται με φυσικό αέριο, αριθμομηχανές κι ένα παγκόσμιο δίκτυο επικοινωνιών, αλλά δεν μπορεί να βρει την ευτυχία και καταλήγει σ’ ένα τραγικό τέλος.
Το βιβλίο εκδόθηκε το 1994, μαζί με άλλα αριστουργήματα του διορατικού και εφευρετικού συγγραφέα.
