Ο Γκιγιόμ Μαρί Πελεράν πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του δουλεύοντας στους σιδηρόδρομους. Με εμπειρία 19 χρόνων ως μηχανικός, το Εξπρές βρισκόταν σε καλά χέρια. Καθώς άναβε τις μηχανές, ένα πρωινό του 1895, τίποτα δεν προμήνυε ότι το ταξίδι του τρένου θα προκαλούσε μια από τις πρώτες μεγάλες καταστροφές στην ιστορία των σιδηροδρόμων.
Η διαδρομή ήταν σχετικά απλή, περίπου 400 χιλιόμετρα. Από το παραθαλάσσιο θέρετρο Γκράνβιλ στις ακτές της Νορμανδίας μέχρι τον τερματικό σταθμό του Μονπαρνάς στο Παρίσι.
Σήμερα το ταξίδι διαρκεί περίπου τρεις ώρες, εκείνη την εποχή όμως διαρκούσε επτά.
Παρά την έγκαιρη αναχώρηση, ο Πελεράν και το πλήρωμα του τρένου διαπίστωσαν ότι βρίσκονταν λίγο πίσω από τον προγραμματισμό και ίσως να μην έφταναν στην ώρα τους.
Πλησιάζοντας στο Μονπαρνάς, ο Πελεράν αποφάσισε να αυξήσει την ταχύτητα του τρένου στα 60 χλμ την ώρα.
Την ώρα που έφταναν στο σταθμό, ο μηχανικός έβαλε σε λειτουργία το αεροδυναμικό φρένο, που όμως, για κακή τύχη όλων, εκείνη τη στιγμή δεν λειτούργησε.
Ο συντονιστής ο οποίος έπρεπε να θέσει σε λειτουργία το χειρόφρενο έκτακτης ανάγκης, εκείνη την ώρα ασχολούνταν με κάποια έγγραφα και δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο τι συνέβαινε.
Όταν συνειδητοποίησε τον κίνδυνο, έθεσε σε λειτουργία το χειρόφρενο, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά.
Η αμαξοστοιχία πέρασε την πλατφόρμα, σύρθηκε περίπου 30 μέτρα μέσα στην αίθουσα των επιβατών, έσπασε την πρόσοψη του σταθμού και το βαγόνι με την ατμομηχανή έπεσε από ύψος 10 μέτρων, πάνω στην Πλας ντε Ρεν.
Παρά την καταστροφή του σταθμού, η ατμομηχανή παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό άθικτη και έξι επιβατικά βαγόνια σταμάτησαν λίγο πριν από την πρόσοψη του κτιρίου. Ελάχιστοι τραυματίστηκαν ελαφρά, ενώ μικροζημιές υπέστησαν οι αποσκευές τους.
Ωστόσο, μια γυναίκα σκοτώθηκε, ενώ περίμενε τον σύζυγό της στην πλατεία κι έπεσε πάνω της τμήμα του τοίχου που καταστράφηκε.
Μετά απο έρευνες για τα αίτια του συμβάντος, ο Πελεράν βρέθηκε ένοχος για την απερισκεψία του να αυξήσει την ταχύτητα και του επιβλήθηκε πρόστιμο 50 φράγκα. Ο συντονιστής κλήθηκε να πληρώσει 25 φράγκα επειδή δεν αντέδρασε τη σωστή στιγμή.
Η αμαξοστοιχία παρέμεινε στο ίδιο σημείο, να κρέμεται από τον σταθμό, για τις επόμενες δυο μέρες, καθώς η έρευνα για τον εκτροχιασμό της ήταν σε εξέλιξη.
Στη συνέχεια έγινε μια προσπάθεια απομάκρυνσης της αμαξοστοιχίας με μια ομάδα 14 αλόγων, αλλά απέβη άκαρπη.
Τελικά δέκα άντρες με ένα βαρούλκο 250 τόνων κατάφεραν να «κατεβάσουν» το τρένο το οποίο μεταφέρθηκε για επισκευή, όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη πολύ μικρή ζημιά.
Όμως, η εικόνα της αμαξοστοιχίας που κρεμόταν από τον τοίχο έσπειρε τον φόβο στους επιβάτες των σιδηροδρόμων.
Διαβάστε: Η τελευταία φωτογραφία πριν από την εκτέλεση. Ο Γερμανός στρατιώτης τον δένει στο δένδρο. Σε λίγο θα πατήσει την σκανδάλη, αλλά το αντάρτικο θα δυναμώσει
Διαβάστε: 
