Εμπροσθοφυλακή οι αγνοούμενοι. Και εκεί, στα αναχώματα της Μιας Μηλιάς, με το σύμβολο της βάρβαρης αδικίας να «στέκει» στον Πενταδάκτυλο…»

Τη δεκαετία του ΄90 στην Κύπρο οι αντικατοχικές πορείες, γνωστές και ως «πορείες επιστροφής», έδιναν πάντα το δικό τους μήνυμα στη συνεχιζόμενη κατοχή των εδαφών του νησιού από τους Τούρκους εισβολείς.

Άλλες φορές με χιλιάδες αυτοκίνητα και άλλες με χιλιάδες μοτοσυκλέτες, με αποκορύφωμα το τραγικό καλοκαίρι καλοκαίρι του ΄96, όταν μετά το τέλος της πορείας των «μοτοσυκλετιστών» δολοφονήθηκαν βάρβαρα οι Σολωμού και Ισαάκ στο οδόφραγμα της Δερύνειας.

Το χειμώνα του 1997, μία διαφορετική αντικατοχική πορεία θα γινόταν στο νησί και θα έμενε στη μνήμη των Κυπρίων, όχι μόνο για τη μαζικότητά της, αλλά γιατί σε αυτή την πορεία μπροστάρης θα ήταν μία γιαγιά.

Στη φωτογραφία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ενημέρωση» το Δεκέμβριο του 1997, μία γιαγιά ντυμένη στα μαύρα και οδηγώντας τρακτέρ, θα ηγείτο της μεγαλειώδους διαμαρτυρίας που ξεκίνησε από τη Λάρνακα με κατεύθυνση τα οδοφράγματα και τις γνωστές «γραμμές κατάπαυσης του πυρός»

Η ατρόμητη γυναίκα, έχοντας στο μπροστινό μέρος φωτογραφίες οικείων της αγνοούμενων της τουρκικής εισβολής, «οδήγησε» την πορεία ζητώντας δικαίωση για την πατρίδα της, το χαμό των δικών της ανθρώπων, για τα βουνά και τις θάλασσές της.

Το σημείο όπου κατέληξε η πορεία του ΄97. Άντρες της επίλεκτης ομάδας της Κυπριακής Αστυνομίας μπροστά από τα πολυβολεία και πίσω ο Πενταδάκτυλος με τη γιγάντια σημαία

Εμπροσθοφυλακή οι αγνοούμενοι. Και εκεί, στα αναχώματα της Μιας Μηλιάς, με το σύμβολο της βάρβαρης αδικίας να «στέκει» στον Πενταδάκτυλο, η αμηχανία των στρατιωτών των Ηνωμένων Εθνών, των ΟΗΕδων.

– Εκεί είναι τα σπίτια μας. Θέλουμε να πάμε στα σπίτια μας.
– Λυπούμαι, δεν έχω σχόλιο.
– Εννοείτε, ούτε και σήμερα έχετε οδηγίες να μας αφήσετε να πάμε στα σπίτια μας;
– Δεν έχω σχόλιο.

Οι πορείες ξεκίνησαν τη δεκαετία του ΄80 και κορυφώθηκαν τη δεκαετία του ΄90, κυρίως μετά τις δολοφονίες των Ισαάκ και Σολωμού, με τους «μοτοσυκλετιστές» να είναι κάθε χρόνο αυτοί οι οποίοι πηγαίνουν στα οδοφράγματα και την πράσινη γραμμή.

Πληροφορίες: Eκδόσεις «Εν Τύποις»

Διαβάστε ακόμη: «Έφαγα 25 Τούρκους. Ο πρώτος που πυροβόλησα ήταν Λοχαγός. Δουλεύω όλη τη μέρα για να μην τα θυμάμαι». Το πρόσωπο του πολέμου σε μια φωτογραφία…

 

 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here