Η κατασκευή του τείχους στο Βερολίνο τον Αύγουστο του 1961 χώρισε οικογένειες και γειτονιές στην πρωτεύουσα της Γερμανίας. Χώρισε όμως και την Ευρώπη. Το Βερολίνο, μέσα σε μία νύχτα άλλαξε. Δρόμοι, γραμμές του μετρό, λεωφορειακές γραμμές, γραμμές τραμ, κανάλια και ποτάμια χωρίστηκαν στη μέση. Οικογένειες, φίλοι, εραστές, συμμαθητές, συνάδελφοι και γείτονες απότομα έπαψαν να ζουν μεταξύ τους.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα παιδιά που επισκέπτονταν τους παππούδες στην άλλη πλευρά των συνόρων, αποκόβονταν από τους γονείς τους.
Οι δυτικοί Βερολινέζοι δεν μπορούσε να επισκεφτούν το Ανατολικό Βερολίνο ή την Ανατολική Γερμανία. Όλα τα σημεία διέλευσης έκλεισαν γι΄ αυτούς κατά το διάστημα από τις 26 Αυγούστου 1961 έως τις 17 Δεκεμβρίου του 1963.
Το δυτικό Βερολίνο αποκαλούνταν «νησί» που περιβαλλόταν πλήρως από την Ανατολική Γερμανία. Όταν η Γερμανία χωρίστηκε, η Σοβιετική Ένωση πήρε το ανατολικό τμήμα, αλλά οι σύμμαχοι δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν ολόκληρη την πρωτεύουσα. Έτσι διατήρησαν τον έλεγχο σε ένα τμήμα της πόλης.
Ο αποκλεισμός του Βερολίνου είχε ξεκινήσει την περίοδο 1948-1949, όταν οι Σοβιετικοί απέκλεισαν κάθε πρόσβαση στη δυτική πλευρά της πόλης με στόχο να αναγκάσουν τους Συμμάχους να παραδώσουν τον έλεγχο στο δικό τους τμήμα.
Σε αυτό το διάστημα, ο μόνος τρόπος επικοινωνίας ήταν μέσω αέρος και υπολογίζεται πως έγιναν περίπου 200 χιλιάδες πτήσεις μέσα σε ένα χρόνο για τον ανεφοδιασμό της πόλης με τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Έως το 1953, οι γραμμές μεταξύ της Ανατολικής Γερμανίας και των δυτικών ζωνών ήταν διάτρητες στα περισσότερα σημεία. Στη συνέχεια, τα σύνορα της Ανατολικής Γερμανίας έκλεισαν και το Βερολίνο έγινε η κύρια οδός μέσω της οποίας οι Ανατολικογερμανοί έφευγαν για τη Δύση.
Ουσιαστικά, τα σύνορα στον τομέα του Βερολίνου ήταν ένα «παραθυράκι» μέσω του οποίου μπορούσαν να ξεφύγουν οι πολίτες του Ανατολικού Μπλοκ. Οι 3.500.000 άνθρωποι που είχαν απομείνει στο ανατολικό Βερολίνο το 1961 αποτελούσαν περίπου το 20% του συνολικού πληθυσμού της Ανατολικής Γερμανίας.
Η απώλεια ήταν δυσανάλογα βαριά μεταξύ των επαγγελματιών όπως μηχανικοί, τεχνικοί, γιατροί, δάσκαλοι, δικηγόροι και ειδικευμένοι εργαζόμενοι.
Ακόμη πια βαρύς όμως ήταν ο αποκλεισμός των ανθρώπινων σχέσεων, όπως μαρτυρά η εικόνα των οικογενειών που επικοινωνούν πίσω από τους τσιμεντόλιθους και το συρματόπλεγμα.
