Μάρτιος 1997. Στη φωτογραφία απεικονίζονται τρία παιδιά στην Αφρική, ντυμένα τσολιάδες, καθώς περπατούν στους χωματόδρομους της Αντίς Αμπέμπα, της πρωτεύουσας της Αιθιοπίας.
Είναι 25η Μαρτίου και τα παιδιά βαδίζουν καμαρωτά προς το ελληνικό κλαμπ «Ολυμπιακός».
Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εικόνες».
Τα παιδιά ήταν γνωστά στην τοπική κοινωνία ως «μισοί-μισοί», επειδή ήταν μισοί Αιθίοπες και μισοί Έλληνες. Ήταν νόθα παιδιά Ελλήνων μεταναστών που είχαν σχέσεις με ντόπιες, που εργάζονταν ως οικιακοί βοηθοί.
Τις περασμένες δεκαετίες 6.500 Έλληνες ζούσαν μόνιμα στην Αιθιοπία. Εργάζονταν στον γαλλο-αιθιοπικό σιδηρόδρομο και είχαν ανοίξει μικρές ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Κατάφεραν να κάνουν περιουσίες και δημιούργησαν μια νέα ζωή στην αφρικανική χώρα. Ζούσαν υπό την «εύνοια» του αυτοκράτορα Σελασιέ, ο οποίος τους υποδεχόταν στο παλάτι καθώς στο συμβούλιό του συμμετείχαν πολλοί Έλληνες.
Ολόκληρη περιοχή στην Αντίς Αμπέμπα ονομαζόταν «Μπάμπης» από τον Έλληνα Μπάμπη Τσιμά, ο οποίος διατηρούσε κατάστημα τροφίμων.
Οι Έλληνες δημιούργησαν κοινότητα, και με δωρεές έχτισαν το Διαμάντειο νηπιαγωγείο, τη Ζέκειο Δημοτική σχολή, το Μίχειο γυμνάσιο, ένα οικοτροφείο, την εκκλησία του Αγίου Φρουμέντιου και το κλαμπ «Ολυμπιακός», το οποίο φιλοξενούσε εγκαταστάσεις μπάσκετ, τένις, πινγκ πονγκ καθώς και εστιατόριο.
Οι «μισοί-μισοί» έπαιρναν από την κοινότητα επίδομα 10.000 δραχμών το μήνα.
Ωστόσο, το 1974 πολλοί πλούσιοι Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Αιθιοπία, όταν ο αντισυνταγματάρχης Μεγκίστου Χαϊλέ Μαριάμ ανέτρεψε τον αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ και προχώρησε σε κρατικοποιήσεις ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Όσοι έμειναν πίσω ήταν οικονομικά ασθενέστεροι, ανάμεσα τους και οι «μισοί- μισοί», οι Έλληνες με το αιθιοπικό αίμα.
Μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, παρακολουθούσαν ελληνικές ταινίες, πήγαιναν εκκλησία και τηρούσαν τα ελληνικά έθιμα, ωστόσο δεν είχαν ίσα δικαιώματα με τους Έλληνες.
Οι Αιθίοπες θεωρούσαν τους «μισούς- μισούς» Ευρωπαίους β’ κατηγορίας και οι Έλληνες τους αποκαλούσαν «αράπηδες».
Πολλοί δεν κατάφεραν να έρθουν ποτέ στην Ελλάδα και αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα με τη γραφειοκρατία της χώρας.
Ο λόγος ήταν ότι οι Έλληνες γονείς τους μπορεί να τους έδωσαν το επώνυμο τους αλλά δεν τους δήλωσαν στο προξενείο με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζονται ως Έλληνες πολίτες.
Για το λόγο αυτό, δεν μπορούσαν να βγάλουν διαβατήρια και αναζητούσαν επί χρόνια τα πιστοποιητικά γεννήσεως τους.
Αντλήθηκαν πληροφορίες από το περιοδικό «Εικόνες»