Στις 2 Μάιου του 1974, οι οδηγοί λεωφορείων της Ουάσινγκτον ξεκίνησαν μια δυναμική απεργία, για να διαμαρτυρηθούν για τις μειώσεις μισθών που τους είχαν επιβληθεί.
Για πέντε μέρες, δεν κινήθηκε ούτε ένα λεωφορείο και καθώς δεν είχε αρχίσει ακόμα να λειτουργεί το μετρό, η πόλη έμεινε χωρίς συγκοινωνίες.
Τα λεωφορεία εξυπηρετούσαν καθημερινά 250.000 κατοίκους, αλλά τη 2α Μαΐου, οι χιλιάδες επιβάτες χρειάστηκε να μετακινηθούν με τα δικά τους οχήματα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι δρόμοι γέμισαν, η κίνηση ήταν αφόρητη και η ταλαιπωρία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Οι τυχεροί, που έφτασαν μέχρι τον προορισμό τους, στάθμευαν όπου έβρισκαν.
Σε πεζοδρόμια, σε απαγορευμένες θέσεις, ακόμα και σε πάρκα.
Στη φωτογραφία, απεικονίζεται ένα πάρκινγκ που έχει γεμίσει ασφυκτικά από εκατοντάδες αυτοκίνητα.
Είναι άξιο απορίας πώς θα έφευγαν οι οδηγοί που είχαν περικυκλωθεί από άλλα αμάξια.
Οι εργαζόμενοι σχόλασαν μία ώρα νωρίτερα, για να κερδίσουν χρόνο εξαιτίας της κίνησης, αλλά η μαζική αναχώρηση απλώς ενέτεινε το πρόβλημα.
Σε όσους δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν στη δουλειά τους, δόθηκε άδεια.
Κερδισμένοι βγήκαν μόνο οι ιδιοκτήτες μπαρ, καφετεριών και εστιατορίων, καθώς οι εξαντλημένοι οδηγοί «σκότωναν» τον χρόνο τους και ηρεμούσαν τα νεύρα τους, πίνοντας μπύρες. Η απεργία έληξε στις 7 Μαΐου.
