Ο άντρας εργάτης και η γυναίκα διευθύντρια. Μια εικόνα σε εργοστάσιο της Σοβιετικής Ένωσης το 1954.
Η απόσταση μεταξύ των δυο ανθρώπων είναι πολύ μικρή. Ο εργάτης έχει αφήσει τα χέρια του χαλαρά και κρατά ένα βαρύ εργαλείο, αλλά φαίνεται έτοιμος να κάνει μια κίνηση.
Δίπλα του, η επόπτρια έχει το ένα χέρι στο κολάρο του φορέματός της σαν να προσπαθεί να απλωθεί λίγο περισσότερο και να επιστήσει την προσοχή στο στήθος της. Η σκηνή αποπνέει ερωτισμό, αλλά αυτό είναι ίσως απλώς μια εκδοχή. Πιθανότατα, ο θόρυβος μέσα στο εργοστάσιο να τους ανάγκασε να έρθουν τόσο κοντά για να ακούει ο ένας τον άλλο.
Η προσπάθεια του σοβιετικού καθεστώτος να επεκτείνει τα δικαιώματα των γυναικών και να τους προσφέρει ευκαιρίες σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο ήταν αρκετά φιλόδοξη και ενδεχομένως, χωρίς προηγούμενο.
Το πρώιμο σοβιετικό καθεστώς ακολούθησε μια πολιτική ώθησης περισσότερων γυναικών στην αστική βιομηχανική απασχόληση, την οποία υπερασπίστηκε ιδεολογικά. Κατά την περίοδο διακυβέρνησης του Ιωσήφ Στάλιν, ο αριθμός των γυναικών που εργάζονταν αυξήθηκε από 24% το 1928, σε 39 % το 1940.
Επιπλέον, από το 1940 έως το 1950 οι γυναίκες αποτελούσαν το 92% των νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας. Αυτό βέβαια οφείλεται κατά κύριο λόγο στην έξοδο των ανδρών που πολέμησαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον φωτογράφο Henri Cartier-Bresson, κατά την επίσκεψή του στο εργοστάσιο αυτοκινήτων ZIS στη Μόσχα.
Το «ZIS» είναι τα αρχικά για το «εργοστάσιο που έχει το όνομά του Στάλιν» και ήταν μια μεγάλη σοβιετική μονάδα κατασκευής αυτοκινήτων, φορτηγών, στρατιωτικών οχημάτων και βαρέως εξοπλισμού. Το εργοστάσιο παρήγαγε επίσης πολυτελή θωρακισμένα αυτοκίνητα για τους περισσότερους σοβιετικούς ηγέτες.
Ο Γάλλος φωτογράφος Henri Cartier-Bresson θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου φωτορεπορτάζ με πρωτότυπες τεχνικές που συνέβαλαν στην ανάπτυξη του στυλ «φωτογραφία δρόμου».
Το 1954, ο Henri Cartier-Bresson επιβιβάστηκε σε ένα τρένο για τη Μόσχα, αφού εξασφάλισε την κυβερνητική άδεια και άρχισε να φωτογραφίζει απλούς ανθρώπους της Σοβιετικής Ένωσης που έκαναν συνηθισμένα πράγματα.
Ήταν ο πρώτος δυτικός φωτογράφος στον οποίο επετράπη να επισκεφθεί τη Σοβιετική Ένωση μετά τον θάνατο του Ιωσήφ Στάλιν, το 1953.
