Ο μελλοντικός ιδρυτής του Αμερικάνικου Ναζιστικού Κόμματος, Τζορτζ Λίνκολν Ρόκγουελ, μεγάλωσε περιτριγυρισμένος από Εβραίους.
Ο πατέρας τους ήταν κωμικός και πολλοί φίλοι του προέρχονταν από τον χώρο της σόουμπιζ, η οποία αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από Εβραίους.
Το 1941 πολέμησε εναντίον των Γερμανών ως πιλότος της πολεμικής αεροπορίας.
Μετά το τέλος του πολέμου ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και για ένα διάστημα, κατάφερε να βγάλει τα προς το ζην κάνοντας σκίτσα για διαφημιστικές εταιρείες.
Αλλά η περίοδος αυτή δεν κράτησε πολύ. Μέσα στην επόμενη δεκαετία πήρε διαζύγιο, ξαναπαντρεύτηκε και απέτυχε σε κάθε επιχειρηματική του προσπάθειά.
Ασχολήθηκε κυρίως με την έκδοση περιοδικών, αλλά κάθε φορά κατέληγε στην πτώχευση.
Μέχρι που το 1958, ίδρυσε το Αμερικάνικο Ναζιστικό Κόμμα και επιτέλους κατάφερε να γίνει γνωστός σε όλη τη χώρα, όπως πάντα επιθυμούσε.
Ο Τζορτζ Λίνκολν Ρόκγουελ και ο Αδόλφος Χίτλερ
Το 1952, όταν υπηρετούσε στην αμερικάνικη αεροπορία κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας, ο Ρόκγουελ διάβασε το πρώτο αντισημιτικό φυλλάδιο της ζωής του.
Στην αρχή σοκαρίστηκε, αλλά θεώρησε το κείμενο τρομερά ενδιαφέρον και συνέχισε να ερευνά το θέμα.
Η έρευνα τον οδήγησε στο βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ, “Ο Αγών Μου” και ο Ρόκγουελ ένιωσε ότι ένας ολόκληρος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά του.
Ο Χίτλερ, δήλωνε, ήταν το μεγαλύτερο μυαλό των δύο τελευταίων χιλιετιών.
Σχεδόν αμέσως ονόμασε τον εαυτό του Φύρερ και άρχισε να βρίσκει τους δικούς του οπαδούς, κυρίως μεταξύ οικογενειών του Νότου.
Μέσα σε λίγα χρόνια είχε συγκεντρώσει αρκετά μέλη, ώστε να οργανώσει την πρώτη ναζιστική διαμαρτυρία
Στις 27 Ιουλίου του 1958, το Αμερικάνικο Ναζιστικό Κόμμα έστησε πανό έξω από τον Λευκό Οίκο, διαμαρτυρόμενο για την υποστήριξη που προέβαλε ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ για το Ισραήλ και τον πρωθυπουργό του, Νταβίντ Μπεν Γκουριόν.
Η ιδεολογία των Αμερικάνων Ναζί
Ο Ρόκγουελ πίστευε ότι η λευκή φυλή ήταν ανώτερη όλων.
Αλλά σε αντίθεση με τον Χίτλερ, ως λευκή φυλή δεν όριζε μόνο τους βορειοευρωπαίους, αλλά και τους Έλληνες, τους Ισπανούς και τους Ιταλούς.
Ήθελε να δημιουργήσει μία πανευρωπαϊκή λευκή φυλή, η οποία θα πολεμούσε ενωμένη του εχθρούς της, που δεν ήταν άλλοι απ’ τους κομμουνιστές, τους Εβραίους και τους μαύρους.
Αντιμετώπιζε τους μαύρους ως κατώτερους ανθρώπους, οι οποίοι έπρεπε να επιστρέψουν στην Αφρική και να μην αναμειχθούν ποτέ με τους λευκούς.
Οι μαύροι, σύμφωνα με τον Ρόκγουελ, σκέφτονταν σαν τα ζώα. Δεν είχαν εξελιχθεί και ποτέ δεν θα έφταναν σε ικανότητες τους λευκούς.
Αν οι δύο φυλές αναμειγνύονταν, οι απόγονοι θα κληρονομούσαν τα ελαττώματα των μαύρων και έτσι σταδιακά, η λευκή φυλή θα αποδυναμωνόταν.
Τότε θα έβρισκαν ευκαιρία οι Εβραίοι και θα κυριαρχούσαν.
Ο Ρόκγουελ παραδεχόταν ότι οι Εβραίοι ήταν πανέξυπνοι, ίσως πιο έξυπνοι απ’ τους λευκούς, γιατί για αιώνες χρειάστηκε να βασιστούν στο μυαλό τους για να επιζήσουν.
Όμως, όπως έλεγε, παρά το ταλέντο τους, ήταν πονηροί, φιλόδοξοι και ήθελαν να υποτάξουν τους λευκούς.
Στο μυαλό του ήταν συνώνυμοι με τον κομμουνισμό και γι’ αυτό αποτελούσαν διπλή απειλή.
Για τον Ρόκγουελ, οι Εβραίοι ήταν πίσω από το κίνημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων της δεκαετίας του ’60. Αυτοί ώθησαν τους μαύρους να ξεσηκωθούν για να προκαλέσουν προβλήματα στην κοινωνία των λευκών.
Βασικό κομμάτι της ιδεολογίας του ήταν η πεποίθησή του ότι το Ολοκαύτωμα δεν έγινε ποτέ.
Αρνούνταν πεισματικά να αποδεχτεί ότι εκτελέστηκαν 6 εκατομμύρια Εβραίοι και παρουσίαζε ορισμένα αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία αναιρέθηκαν από ερευνητές.
Βασικό του επιχείρημα ήταν ότι και ο ίδιος είχε γράψει ένα άρθρο για τα βασανιστήρια και τους θανάτους των Εβραίων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα οποία είχε βγάλει απ’ το μυαλό του.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Sir”, χωρίς κανείς να αμφισβητήσει την εγκυρότητά του και γι’ αυτό, ο Ρόγκουελ ήταν σίγουρος ότι το Ολοκαύτωμα ήταν μια φανταστική ιστορία που δημιούργησαν οι Εβραίοι.
Η λύση, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ήταν μία. Οι κομμουνιστές Εβραίοι έπρεπε να εκτελεστούν, όπως εκτελέστηκαν η Έθελ και ο Τζούλιους Ρόζενμπεργκ, όταν καταδικάστηκαν για σοβιετική κατασκοπεία.
Οι ελάχιστοι Εβραίοι που δεν είχαν σχέση με τον κομμουνισμό και δεν ήθελαν το κακό των λευκών, μπορούσαν να ζήσουν.
Οι μαύροι έπρεπε είτε να επιστρέψουν στην Αφρική είτε να δημιουργήσουν ένα δικό τους κράτος και να μείνουν μακριά από τους λευκούς.
Γι’ αυτό υποστήριζε το “Έθνος του Ισλάμ”, την οργάνωση που ήθελε τους μαύρους και λευκούς να ζουν χωριστά.
Πρόεδρος αυτού του κράτους, σύμφωνα με τον Ρόκγουελ, έπρεπε να γίνει ο Μάλκολμ Χ, ο πιο δημοφιλής και δυναμικός ιερέας του Έθνους του Ισλάμ.
Το 1965, όταν ο Μάλκολμ Χ αποχώρησε από την οργάνωση και έπαψε να υποστηρίζει τον διαχωρισμό των φυλών, έστειλε το εξής μήνυμα στον Ρόκγουελ:
“Σε προειδοποιώ ότι πλέον δεν με εμποδίζει το κίνημα από το να πολεμήσω ρατσιστές σαν εσάς. Αν οι ταραχές που προκαλείτε κάνουν κακό στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ή οποιονδήποτε άλλο μαύρο Αμερικάνο, εσύ και οι Κου Κλουξ Κλαν φίλοι σου θα έχετε να αντιμετωπίσετε τα αντίποινα των δικών μας ανθρώπων και δεν πιστεύουν όλοι στην αφοπλιστική φιλοσοφία της μη βίας. Αντιθέτως, πιστεύουν ότι πρέπει να αμυνθούν με κάθε δυνατό μέσο.”
Ο “Εθνικοσοσιαλιστής Πρόεδρος” Τζορτζ Λίνκολν Ρόκγουελ
Οι Αμερικάνοι Ναζί δεν ήταν ιδιαίτερα αγαπητοί από τον κόσμο.
Αν και πολλοί συμφωνούσαν με την ιδεολογία τους, αντιδρούσαν άσχημα στη λέξη “ναζί”, που είχαν συνδέσει με τους εχθρούς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Ρόκγουελ εκμεταλλευόταν το μίσος του κόσμου για τον Χίτλερ για να προκαλέσει την προσοχή τους και να γίνει το κέντρο του ενδιαφέροντος.
Συνελήφθη δεκάδες φορές, επειδή οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του θεωρήθηκαν προσβλητικές .
Ο Ρόκγουελ περηφανευόταν ότι όλοι οι “Εθνικοσοσιαλιστές” του κόσμου, που ακολουθούσαν το παράδειγμά του, είχαν καταλήξει στη φυλακή. Αυτό έδειχνε ότι έπαιρναν σοβαρά το έργο τους.
Αν και είχε καταφέρει να συγκεντρώσει μερικές εκατοντάδες μέλη, ο Ρόγκουελ αντιμετωπίζονταν ως ένας ακόμα “γελοίος” από την αμερικάνικη κοινωνία.
Το FBI τον περιέγραψε με τα εξής λόγια:
“Είναι ένας εγωκεντρικός αποτυχημένος, που δημιούργησε μία πρόχειρη μικροεπιχείρηση και την ονόμασε “Αμερικάνικο Ναζιστικό Κόμμα” για να ικανοποιήσει την τεράστια φιλοδοξία του για δημοσιότητα.
Κουβαλά το σκισμένο λάβαρο ενός νικημένου εχθρού, που ο κόσμος θα προτιμούσε να ξεχάσει και οδηγεί τον ετερογενή “στρατό” του εναντίον μιας φανταστικής εβραϊκής συνωμοσίας.
Τα απαίσια κοστούμια, τα τραγικά συνθήματα και η προκλητική συμπεριφορά έχουν κάνει τον Ρόγκουελ γνωστό σε όλη τη χώρα. Του δίνουν πολύ περισσότερη σημασία απ’ ότι του αξίζει”.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ο Ρόκγουελ και μερικοί απ’ τους “Εθνικοσοσιαλιστές” του έκαναν περιοδεία στις νότιες πολιτείες της Αμερικής, με το περίφημο “λεωφορείο του μίσους”.
Ο Ρόκγουελ είχε αγοράσει ένα μικρό λεωφορείο, το οποίο είχε καλύψει με σλόγκαν όπως “ΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΥΡΟΥΣ”, “ΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ”, “ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΕΙΞΗ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ”.
Δημιούργησε και τη δισκογραφική εταιρεία “Hatenanny Records”, η οποία κυκλοφόρησε μία σειρά από ρατσιστικά και αντισημιτικά τραγούδια.
Το αγαπημένο του τραγούδι είχε τίτλο “Οι Εβραίοι Θα Είναι Τελειωμένοι το ’72”.
Το 1972 ήταν μία πολύ σημαντική χρονιά για τον Ρόκγουελ, καθώς τότε υπολόγιζε πως θα γινόταν Πρόεδρος της Αμερικής.
Σύμφωνα με τον Ρόκγουελ, το 1969 ο κόσμος θα είχε σιχαθεί την μετριοπαθή πολιτική του δημοκρατικού πρόεδρου Λίντον Τζόνσον και θα επέλεγε έναν ρεπουμπλικάνο πρόεδρο.
Όμως, προέβλεπε ότι την ίδια χρονιά μία τρομαχτική οικονομική κρίση που θα κατέστρεφε την οικονομία της χώρας, θα αποδείκνυε ότι ούτε ένας ρεπουμπλικάνος πρόεδρος θα ήταν κατάλληλος να διαχειριστεί την κατάσταση.
Γι’ αυτό, το 1972, έχοντας ζήσει για χρόνια μέσα στην φτώχεια, οι Αμερικάνοι θα διαπίστωναν ότι μόνο μία ήταν η λύση: ο εθνικοσοσιαλισμός και ο Τζορτζ Λίνκολν Ρόγκουελ.
Οι προβλέψεις του δεν επαληθεύτηκαν.
Στις 25 Αυγούστου του 1967, τον πυροβόλησε και τον σκότωσε ένα πρώην μέλος της οργάνωσης.
Το όνομα του δράστη ήταν Τζον Πάτσαλος και ήταν ελληνικής καταγωγής. Είχε αλλάξει το όνομά του σε Τζον Πάτλερ και έγινε μέλος του Αμερικάνικου Ναζιστικού Κόμματος το 1960.
Είχε διαφωνήσει πολλές φορές με τον Ρόκγουελ, τον οποίο είχε χαρακτηρίσει στο παρελθόν ως “υπερβολικά προοδευτικό”.
Όταν όμως τον συνέλαβαν για τη δολοφονία, ο Πάτσαλος δήλωσε ότι ο Ρόκγουελ ήταν μια σατανική ιδιοφυΐα και κάποιος έπρεπε να τον σταματήσει.
Καταδικάστηκε σε 20ετή κάθειρξη, τη μικρότερη δυνατή ποινή για ανθρωποκτονία.
Τον Ρόκγουελ διαδέχτηκε ο στενός συνεργάτης του, Matt Koehl και η οργάνωση συνεχίζει τη δράση της μέχρι σήμερα.
