Τα τρία άρματα του στρατού έχουν φτάσει στο Πολυτεχνείο. Στήνονται αριστερά, δεξιά και μπροστά από την πύλη. Οι φοιτητές δεν λυγίζουν. Μαγκωμένοι στα κάγκελα, φάτσα με το τανκ.
Ο εκφωνητής Δημήτρης Παπαχρήστος έκανε συνεχώς εκκλήσεις. «Είμαστε άοπλοι. Είμαστε άοπλοι. Είμαστε άοπλοι. Αδέρφια μας στρατιώτες, δεν θα σηκώσετε όπλο. Δεν θα σηκώσετε και δεν θα πυροβολήσετε. Δεν θα σκοτώσετε τα αδέρφια σας». Η Συντονιστική Επιτροπή ζητάει διαπραγματεύσεις. Το αίτημα απορρίπτεται.
Κοντεύει 3 το πρωί. Οι εξεγερμένοι βρίσκονται αντιμέτωποι με το σκληρό πρόσωπο του φασισμού. «Πώς είναι δυνατόν να πυροβολήσετε τα αδέρφια σας, να χυθεί ελληνικό αίμα; Όλοι πιστεύουμε στη λευτεριά και ΄γω πάλι πρώτος αρχίζω τον Εθνικό Ύμνο, αυτό το αιώνιο σύμβολο της Ελευθερίας. Σε γνωρίζω από την κόψη…», λέει με τρεμάμενη φωνή ο εκφωνητής.
Αστυνομικοί και λοκατζήδες παίρνουν θέσεις μάχης. Το άρμα μαρσάρει, κινείται και ρίχνει την πύλη. Ήταν η κορύφωση της εξέγερσης. Οι φοιτητές οπισθοχωρούν στο εσωτερικό του Πολυτεχνείου και η έφοδος με πραγματικά πυρά αφήνει κατά την επίσημη άποψη 34 νεκρούς. Κανείς δεν ξέρει πόσοι πέθαναν αργότερα, επειδή δεν διακομίστηκαν σε νοσοκομεία για να διαφύγουν τη σύλληψη.
Μετά από λίγα λεπτά οι εξεγερμένοι σχηματίζουν φάλλαγα και με τα χέρια πίσω από το κεφάλι, βγαίνουν συνοδεία αστυνομικών, περνώντας μπροστά από τη γκρεμισμένη πύλη. Μέχρι τις 3.30 το πρωί το Πολυτεχνείο και η γύρω περιοχή είχαν αδειάσει. Που και που γίνονταν κάποιες συγκρούσεις. Η αστυνομία είπε ότι συνέλαβε 840 άτομα. Μετά τη μεταπολίτευση όμως είπαν ότι ίσως να ήταν και σχεδόν δυόμιση χιλιάδες.
Στις 5 το πρωί τα άρματα έφυγαν. Στις 6 εκκενώθηκε και η Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Στις 11 κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος. Ήταν η αρχή του τέλους των επτά χρόνων χούντας. Στις 25 Νοεμβρίου ο δικτάτορας Παπαδόπουλος έφυγε όπως ήρθε. Με πραξικόπημα από τον Ιωαννίδη. Ακολούθησε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
