Όταν η μητέρα του ήταν έγκυος, ένιωσε για πρώτη φορά να την κλωτσάει, όταν στάθηκε μπροστά σε έναν πίνακα του Λέοναρντο ντα Βίντσι στο μουσείο Uffizi της Φλωρεντίας.
Οι γονείς του χώρισαν ένα χρόνο μετά τη γέννησή του, αλλά διατηρούσαν καλές σχέσεις.
Μεγαλώνοντας, το παιδί γνώρισε πολλές διάσημες προσωπικότητες της δεκαετίας του ’60 και ’70, όπως τον συγγραφέα Τσαρλς Μπουκόφσκι, εξαιτίας του πατέρα του, που δημιουργούσε και πουλούσε κόμιξ.
Μία άλλη έντονη ανάμνησή του ήταν η πρώτη φορά που ανέβηκε στη σκηνή. Δεν ήταν πάνω από 4 χρονών και χόρεψε κλακέτες.
Από μικρός ένιωθε άνετα όταν τραβούσε όλα τα βλέμματα πάνω του.
Στα 5 του βρήκε την πρώτη του δουλειά, στο τηλεοπτικό σόου Romper Stomper.
Τον απέλυσαν σχεδόν αμέσως, γιατί θεωρήθηκε πολύ άτακτος.
Δεν ήταν ιδιαίτερα καλός μαθητής. Βαριόταν τα ακαδημαϊκά μαθήματα και αντέγραφε συνέχεια στις εξετάσεις.
Αποκάλυπτε το πραγματικό του ταλέντο στα διαλείμματα, όταν χόρευε ή έκανε πλάκες για να διασκεδάσει τους συμμαθητές του.
Τα καλοκαίρια έκανε μαθήματα θεάτρου και υποκριτικής, που ήταν και η αγαπημένη του ασχολία.
Στα 14, άρχισε να πηγαίνε σε οντισιόν για διαφημιστικά και μικρούς ρόλους.
Πολύ γρήγορα του έδωσαν ρόλους και σε εκπομπές για ενηλίκους, όπως η σαπουνόπερα “Santa Barbara” και στην τηλεοπτική μεταφορά της ταινίας “The Outsiders” του Φράνσις Φορντ Κόπολα.
Η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση έγινε σε μία φτηνή παραγωγή, το θρίλερ “Critters 3“ και πέρασε τελείως απαρατήρητος από κοινό και κριτικούς.
Όμως μερικές εμφανίσεις στο δημοφιλές σίριαλ “Growing Pains” και στην ταινία “Poison Ivy” με την Ντρου Μπάριμορ, του έδωσαν ένα ρόλο στην ταινία “This Boy’s Life” με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και την Έλεν Μπάρκιν.
Από εκεί και έπειτα, η μία επιτυχία διαδεχόταν την άλλη.
Συμπρωταγωνίστηκε με τον Τζόνι Ντεπ στο “What’s Eating Gilbert Grape” και λίγο έλειψε να προταθεί για Όσκαρ.
Αμέσως μετά την επιτυχία της ταινίας, του πρότειναν να παίξει τον Ρόμπιν στην ταινία “Batman Forever”, αλλά επέλεξε πιο καλλιτεχνικούς ρόλους.
Μέσα στα επόμενα χρόνια, έπαιξε στο πλευρό ηθοποιών όπως ο Ζεράρντ Ντεπαρτιέ, ο Αλέν Ντελόν, η Κατρίν Ντενέβ, ο Χάρισον Φορντ, ο Τζιν Χάκμαν και ο Ράσελ Κρόου.
Το 1995 έπαιξε έναν μαθητή που εθίζεται στα ναρκωτικά στο “Basketball Diaries” και το 1996 έπαιξε τον Ρομέο στη σύγχρονη μεταφορά του θεατρικού “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”.
Το 1997 ήταν η πιο σημαντική χρονιά της ζωής του.
Πρωτανίστησε στην πιο εμπορική ταινία όλων των εποχών και έγινε παγκοσμίως γνωστός.
Ο ξανθός μπόμπιρας μεγάλωσε και υποδύθηκε έναν φτωχό νεαρό ζωγράφο που ερωτεύεται μία πλούσια κοπέλα, ενώ ταξιδεύουν με το μεγαλύτερο πλοίο που είχε δημιουργηθεί ποτέ, τον Τιτανικό.
Είναι ο ηθοποιός Λεονάρντο Ντι κάπριο.
