Τον Ιανουάριο του 1952 ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, ενώ ήταν φοιτητής ιατρικής, ξεκίνησε ένα ταξίδι στη Λατινική Αμερική με το φίλο του Αλμπέρτο Γρανάδο.
Οι δύο ανήσυχοι νέοι ήθελαν να εξερευνήσουν τα μέρη, που μέχρι τότε γνώριζαν μόνο μέσα από βιβλία.
Ανάμεσα στους προορισμούς τους, ήταν η Αργεντινή, η Χιλή, η Βολιβία, το Περού, η Κολομβία, η Βενεζουέλα.
Το ταξίδι με την άθλια και ταλαιπωρημένη μοτοσυκλέτα, κράτησε περίπου εννέα μήνες και ήταν «διαφωτιστικό» για τους δύο φίλους.
Κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης γνώρισαν από κοντά την κοινωνική αδικία, όταν έζησαν για λίγο με τους εργάτες των ορυχείων, με τους απόγονους Ινδιάνων, ακόμα και με ασθενείς που έπασχαν από λέπρα.
Την εμπειρία του ταξιδιού του, ο Τσε κατέγραψε σε ημερολόγιο, που αργότερα εκδόθηκε στο περίφημο βιβλίο: «Τσε Γκεβάρα. Ημερολόγια μοτοσυκλέτας».
Στο γκέτο των λεπρών
Ένας από τους σταθμούς των δυο νέων, ήταν η κοινότητα των λεπρών ασθενών του Σαν Πάμπλο, που βρισκόταν στις όχθες του Αμαζονίου, στο Περού. Οι ασθενείς ζούσαν στη μία πλευρά του ποταμού. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες στην ακριβώς απέναντι.
Ο Γκεβάρα και ο Γρανάδο έμειναν στο γκέτο περίπου τρεις εβδομάδες και βοήθησαν τους γιατρούς στη φροντίδα των ασθενών.
Οι δύο φοιτητές αρνήθηκαν να φορέσουν γάντια όταν ήρθαν σε επαφή με τους λεπρούς, ξεσηκώνοντας τους υπόλοιπους εργαζόμενους, που τηρούσαν αυστηρά όλα τα μέτρα ασφαλείας για να μην κολλήσουν την ασθένεια.
Ανάμεσα στους ανθρώπους που φρόντιζαν τους ασθενείς ήταν και κάποιες καλόγριες που διακρίνονταν για τη σκληρότητά τους, καθώς δεν έδιναν φαγητό και νερό στους ασθενείς που δε συμμετείχαν στην ομαδική προσευχή. Η στάση αυτών των γυναικών εξόργισε τον Τσε και τον φίλο του.
Ο θυμός του αποτυπώνεται πειστικά στην ταινία «Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας», όταν εγκαταλείπει το πάρτι γενεθλίων που του είχαν διοργανώσει στην όχθη των «υγειών» και πηγαίνει κολυμπώντας στην απέναντι πλευρά κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Στο ημερολόγιο ο Τσε έγραψε ότι όντως κολύμπησε προς την απέναντι όχθη, αλλά δύο μέρες μετά το πάρτι και υπό το φως της ημέρας. Η απόσταση που κολύμπησε ήταν περίπου τρία μίλια, την οποία δύσκολα καλύπτει κάποιος που υποφέρει από άσθμα όπως ο Τσε. Η κίνησή του όμως ήταν συμβολική γι’ αυτό δεν το έβαλε κάτω και έφτασε στην όχθη των «ασθενών».
Οι δύο όχθες του ποταμού για το Τσε απόκτησαν συμβολικό νόημα. Αντικατόπτριζαν την αδικία του κόσμου, όπου στη μία άκρη βρίσκονται οι δυνατοί και οι πλούσιοι και στην άλλη οι αδύναμοι και φτωχοί. Η επαφή με τους λεπρούς ήταν για τον ιδεαλιστή Γκεβάρα μια «ζύμωση» των ήδη ανατρεπτικών ιδεών του, που αργότερα έγιναν πράξη.
