Ο Ρίτσαρντ Νόρις Γουίλιαμς II ήταν ένας από τους 750 επιζήσαντες του Τιτανικού, του υπερωκεάνιου που είχε χαρακτηριστεί αβύθιστο και θαύμα της ναυπηγικής. Βυθίστηκε όμως στις 15 Απριλίου 1912, στο παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον στη Νέα Υόρκη, έπειτα από σύγκρουση με παγόβουνο, οδηγώντας στο θάνατο 1500 άτομα.
Μετά την περιπετειώδη διάσωσή του, ο Ρίτσαρντ παρ’ ότι ενημερώθηκε από τους γιατρούς ότι πρέπει να τον ακρωτηριάσουν, αρνήθηκε κατηγορηματικά.
Είχε γεννηθεί το 1891, στη Γενεύη. Πατέρας του ήταν ο Τσαρλς Ντουέιν Γουίλιαμς, δικηγόρος και ένας από τους ιδρυτές της Διεθνούς Ομοσπονδίας Τένις.
Ο Ρίτσαρντ, όπως ήταν αναμενόμενο, ξεκίνησε από τα 12 χρόνια του να ασχολείται με το τένις. Ως γόνος πλούσιας οικογένειας, έλαβε ιδιωτική μόρφωση και έμαθε άπταιστα γερμανικά και γαλλικά.
Στα 20 του κέρδισε το πρωτάθλημα τένις στην Ελβετία και ένα χρόνο αργότερα γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Έγινε πρωταθλητής του τένις σε μονούς αγώνες το 1913 και το 1915, και σε διπλούς, το 1914 και το 1915.
Απέκτησε φήμη μετά τους τίτλους που πήρε στο ατομικό στο πρωτάθλημα των ΗΠΑ το 1914 και το 1916. Και στους διπλούς αγώνες όμως ήταν εξίσου καλός. Το 1925- 1926 μπήκε στην αμερικανική ομάδα Davis Cup.
Πριν όμως από τις διακρίσεις του στο τένις, κινδύνευσε να μη ξαναπαίξει. Λόγω του Τιτανικού.
Το 1912, ο Ρίτσαρντ είχε επισκεφθεί τον πατέρα του στη Γενεύη και από εκεί μετέβησαν στη Βρετανία για να κατευθυνθούν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ταξίδευαν στην Α’ θέση.
Λίγο μετά τη σύγκρουση με το παγόβουνο, ο 19χρονος Ρίτσαρντ βοήθησε έναν επιβάτη να απεγκλωβιστεί από την καμπίνα του, σπάζοντας την πόρτα. Όταν τον είδε κάποιο μέλος του πληρώματος, τον απείλησε με πρόστιμο για την καταστροφή της ιδιοκτησίας της εταιρίας White Star Line.
Το γεγονός αυτό, μας θυμίζει και την σκηνή στην ομώνυμη ταινία του Τζέιμς Κάμερον του 1997, μόνο που στη θέση του ήταν ο Τζακ.
Ο Ρίτσαρντ και ο πατέρας του έμειναν πάνω στο καράβι μέχρι την τελευταία στιγμή.
Τελικά, οι δύο άνδρες έπεσαν στα κρύα νερά του Ατλαντικού. Έπειτα από λίγο ο Ρίτσαρντ μπορούσε πλέον να βρει τον πατέρα του, που πιστεύεται ότι τον συνέθλιψε η μπροστινή τσιμινιέρα.
Ο νεαρός συνέχισε να κολυμπάει και κατόρθωσε να φθάσει σε μια από τις σωσίβιες λέμβους. Ακόμα και μετά όμως, τα πόδια του συνέχισαν να βρέχονται από το παγωμένο νερό. Όταν ο γιατρός του πλοίου Καρπάθια – που τους διέσωσε – τον εξέτασε, του είπε ότι πρέπει να ακρωτηριαστούν. Ο Ρίτσαρντ όμως αρνήθηκε.Η απάντησή του στον γιατρό ήταν “Όχι, διότι θα τα χρειαστώ”.
Προσπάθησε σκληρά μέχρι να καταφέρει να επανέλθουν τα πόδια του σε φυσιολογική κατάσταση.
Σχεδόν από την πρώτη στιγμή, κάθε δύο ώρες στεκόταν στα πόδια του και περπατούσε και ας ήταν ιδιαίτερα επώδυνο. Αγαπούσε πολύ το τένις και δεν ήθελε να εγκαταλείψει την καριέρα του.
Η επιλογή του να αποφύγει τον ακρωτηριασμό δικαιώθηκε καθώς ο Ρίτσαρντ κέρδισε στη συνέχεια πολλά πρωταθλήματα τένις.
Θριάμβευσε στο Davis Cup μαζί με τον επίσης επιζήσαντα, Καρλ Μπερ. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο μικτό διπλό.
Αποσύρθηκε στα 44 του χρόνια.
Εκτός όμως από την καριέρα του στο τένις, υπηρέτησε και στον Αμερικανικό Στρατό κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για τη συμμετοχή του στο πόλεμο, του δόθηκε ο έπαινος του Πολεμικού Σταυρού και βραβείο Τιμής.
Ο Ρίτσαρντ Νόρις Γουίλιαμς ΙΙ ασχολήθηκε και με τις επενδύσεις. Ήταν επί πολλά χρόνια τραπεζίτης στη Φιλαδέλφεια και πρόεδρος της Ιστορικής Κοινότητας της Πενσιλβάνια.
Πέθανε σε ηλικία 77 ετών, το 1968, από εμφύσημα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ζηνοβία ο «Τιτανικός» της Μεσογείου. Το μαγευτικό ναυάγιο στη Λάρνακα που το επισκέπτονται κάθε χρόνο 100 χιλιάδες δύτες. Έξι δεν γύρισαν ποτέ…
