Ο Πάπας Αλέξανδρος Στ’, γνωστός και ως Ροδρίγο Βοργία, δεν μπορούσε να κληροδοτήσει τη θέση του στα παιδιά του για έναν απλούστατο λόγο.
Οι Πάπες κανονικά δεν έπρεπε να έχουν παιδιά.
Όμως ο Ροδρίγο Βοργία δεν ήταν ένας απλός Πάπας. Λάτρευε τις γυναίκες, οργάνωνε όργια στα προσωπικά του διαμερίσματα και είχε αναγνωρίσει τα τέσσερα παιδιά που απέκτησε με την ερωμένη του, Βανότσα ντε Κατανέι.
Ήταν ο Ιωάννης, ο Καίσαρας, η Λουκρητία και ο Γοδεφρείδος.
Ο Ροδρίγο αγαπούσε τα παιδιά του και ήθελε πάση θυσία να τους αφήσει σημαντική περιουσία.
Απώτερος στόχος του ήταν να δημιουργήσει μία δυναστεία των Βοργία, όχι παπική, αλλά κοσμική.
Ο Ιωάννης, ως πρωτότοκος γιος, ακολούθησε στρατιωτική καριέρα και διοικούσε τον στρατό του Πάπα.
Τον Καίσαρα, ο Ροδρίγο τον προόριζε για Πάπα. Ο Καίσαρας έγινε Επίσκοπος στα 15 και Καρδινάλιος στα 18. Μόλις ένα χρόνο πριν, το 1492, ο πατέρας του είχε γίνει ο Πάπας Αλέξανδρος Στ’.
Δυστυχώς ο Καίσαρας δεν είχε καμία επιθυμία να ηγηθεί της εκκλησίας. Ονειρευόταν μάχες, στρατιωτικές εκστρατείες και κατακτήσεις.
Έπρεπε όμως να παραχωρήσει αυτή τη θέση στον μεγαλύτερο αδελφό του, που ήταν άλλωστε και ο αγαπημένος του πατέρα του.
Όμως, τον Ιούνιο του 1497, το πτώμα του Ιωάννη ξεβράστηκε στις όχθες του ποταμού Τίβερη.
Ο πρωτότοκος γιος του Πάπα είχε δολοφονηθεί άγρια και βασικός ύποπτος δεν ήταν άλλος απ’ τον αδελφό του που ήθελε τη θέση του στην ηγεσία του στρατού.
Λεγόταν μάλιστα, ότι τα δύο αδέλφια μοιράζονταν την ίδια ερωμένη, τη Σάντσα της Αραγόνας, η οποία ήταν παντρεμένη με τον τρίτο τους αδελφό, τον Γοδεφρείδο. Στους Βοργίες δεν υπήρχαν ταμπού.
Ο Καίσαρας είχε κίνητρο για να σκοτώσει τον αδελφό του, αλλά το μυστήριο της δολοφονίας δεν διαλευκάνθηκε ποτέ. Οι φήμες που κυκλοφορούσαν πάντως αφορούσαν σχεδόν αποκλειστικά αυτόν.
Ο Στρατηγός Καίσαρας
Ο θάνατος του Ιωάννη σήμαινε ότι ο παπικός στρατός δεν είχε διοικητή και όλοι ήξεραν ότι ο Καίσαρας επιθυμούσε τη θέση όσο τίποτε άλλο.
Το 1498 έγινε ο πρώτος άνθρωπος που παραιτήθηκε από το αξίωμα του Καρδινάλιου.
Ο πατέρας του είχε καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο ο Καίσαρας θα γινόταν άρχοντας της Ρομανίας, των περιοχών της κεντρικής Ιταλίας που επισήμως ανήκαν στις παπικές κτήσεις, αλλά πλέον λειτουργούσαν ημιαυτόνομα.
Ο Καίσαρας θα ανακτούσε τον έλεγχο των περιοχών και θα γινόταν ένας από τους ισχυρότερους άρχοντες της Ιταλίας.
Το σχέδιο εξελίχτηκε ως εξής:
Ο Γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΒ’ ήθελε να πάρει διαζύγιο απ’ τη γυναίκα του, αλλά χρειαζόταν την άδεια του Πάπα.
Ο Πάπας του έδωσε την άδεια, την οποία μετέφερε ο ίδιος ο Καίσαρας στον βασιλιά.
Ως αντάλλαγμα, του ζήτησε να τον παντρέψει με την αδελφή του βασιλιά της Ναβάρας, Καρλότε ντ’ Αλμπρέ και να του δώσει τον τίτλο του Δούκα του Βαλεντινουά.
Στο τέλος, ο Καίσαρας συμμάχησε με τον Γάλλο βασιλιά και μαζί εκστράτευσαν εναντίον της Ιταλίας.
Ο Καίσαρας θα χρησιμοποιούσε τον γαλλικό στρατό για να ανακαταλάβει τις περιοχές της Ρομανίας.
Η “κατάκτηση της Κατερίνα Σφόρτσα”
Ο πρώτος στόχος του Καίσαρα ήταν οι περιοχές Φόρλι και Ιμόλα, τις οποίες διοικούσε η κόμισσα Κατερίνα Σφόρτσα, καθώς ο γιος της ήταν ανήλικος.
Ήταν ξακουστή για την ανδρεία και τις διοικητικές της ικανότητες σε όλη την Ιταλία.
Όμως οι κάτοικοι των περιοχών αρνήθηκαν να προβάλουν αντίσταση. Άνοιξαν τις πύλες και καλωσόρισαν τους κατακτητές, για να αποφύγουν τα θύματα.
Η Κατερίνα Σφόρτσα κλείστηκε στο οχυρό του Ραβαλντίνο και για μέρες, αντέκρουε τα χτυπήματα των πολιορκητών.
Όταν πια τα τείχη έπεσαν και οι εχθροί μπήκαν μέσα, η Κόμισσα πολέμησε σώμα με σώμα με τους άντρες του Καίσαρα.
Τα κατορθώματα της γυναίκας πολεμίστριας προκάλεσαν τον θαυμασμό των Ιταλών, αν και στο τέλος ηττήθηκε.
Ο Καίσαρας τη φυλάκισε στο Βατικανό και τη βίασε κατ’ εξακολούθηση.
Τελικά αφέθηκε ελεύθερη το 1501, όταν παρέδωσε όλα τα εδάφη της στον Πάπα.
Ο Καίσαρας συνέχισε τη κερδοφόρα εκστρατεία του.
Το 1500 κατέκτησε το Ρίμινι, το Πέζαρο. Την ίδια χρονιά κατηγορήθηκε ότι δολοφόνησε τον σύζυγο της αδερφής του, Αλφόνσο.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Καίσαρας βρισκόταν πίσω απ’ τη δολοφονία, στην οποία βασίστηκαν οι φήμες που ήθελαν τον Καίσαρα να διατηρεί σεξουαλική σχέση με την αδερφή του, Λουκρητία.
Προηγουμένως, η Λουκρητία είχε κατηγορηθεί ότι είχε ερωτικό δεσμό και με τον πατέρα της.
Ασφαλώς, οι φήμες δεν αποδείχτηκαν ποτέ.
Το 1501 ο Καίσαρας κατέλαβε τη Φαέντσα και το 1502, το Ουρμπίνο, το Καμερίνο και τη Σενιγκάλια.
Αν και επιτυχής, ο Καίσαρας δεν είχε την ευκαιρία να αποδείξει ότι ήταν ικανός στρατηγός. Οι περισσότερες περιοχές παραδόθηκαν πριν αρχίσει η μάχη, φοβούμενες τις επιπτώσεις.
Ήταν όμως αδίστακτος, πανούργος και μπορούσε να διοικήσει πολύ μεγάλους πληθυσμούς. Όλες οι περιοχές που κατέκτησε οργανώθηκαν πολύ γρήγορα κάτω από την κυριαρχία του Πάπα.
Το 1502, ορισμένοι αξιωματικοί του συνωμοτούσαν εναντίον του. Ο Καίσαρας ανακάλυψε τα σχέδια τους και προσποιήθηκε ότι τους συγχωρούσε.
Τους κάλεσε για δείπνο, τους κλείδωσε στο δωμάτιο και τους εκτέλεσε όλους.
Ήταν ένα απ’ τα επεισόδια που δημιούργησαν την εικόνα του αιμοσταγή στρατηγού που προέβαλε προς τα έξω.
Για ένα διάστημα, δούλεψε για τον Καίσαρα και ο Λεονάρντο Νταβίντσι. Δεν δημιούργησε κάποιο καλλιτεχνικό έργο, αλλά σχεδίασε χάρτες και έκανε κάποιες βελτιώσεις σε οχυρωματικά έργα.
Ο θάνατος του Πάπα και η πτώση του Καίσαρα
Το μέλλον φάνταζε λαμπρό για τον νεαρό Καίσαρα.
Στο ιστορικό του είχε μόνο στρατιωτικές επιτυχίες και πλέον διοικούσε μία τεράστια και πανίσχυρη έκταση στην Κεντρική Ιταλία.
Όμως τον Αύγουστο του 1503, ο Καίσαρας και ο πατέρας του αρρώστησαν ξαφνικά.
Πολλοί πίστεψαν ότι τους δηλητηρίασαν, αλλά δεν αποδείχτηκαν ποτέ οι ισχυρισμοί.
Ο Καίσαρας, νέος όπως ήταν, κατάφερε να αναρρώσει, αλλά ο ηλικιωμένος Ροδρίγο πέθανε.
Ο θάνατος του Ροδρίγο σήμανε και το τέλος του Καίσαρα. Χωρίς την προστασία του πατέρα του, ήταν ευάλωτος από παντού.
Ο επόμενος Πάπας, ο Πίος Γ’, ήταν σύμμαχός του αλλά πέθανε 26 μέρες μετά την εκλογή του.
Μετά τον Πίο, ήρθε ο Πάπας Ιούλιος Β’, ο οποίος μισούσε τους Βοργίες και προσπαθούσε για χρόνια να τους αποδυναμώσει. Είχε επιτέλους βρει την ευκαιρία που έψαχνε.
Παράλληλα με την κατάκτηση της Ρομανίας, ο Καίσαρας συμμετείχε σε εκστρατεία των Γάλλων για την κατάκτηση της Νάπολης.
Είχε συμμαχήσει με τους Γάλλους εναντίον των Ισπανών, που ήθελαν επίσης την περιοχή.
Ως αποτέλεσμα, ο Ισπανός βασιλιάς Φερδινάνδος, ο οποίος είχε ανέβει στον θρόνο με τη βοήθεια του Ροδρίγο Βοργία, είχε πια στραφεί εναντίον τους.
Ο Πάπας Ιούλιος Β’ συνεργάστηκε μαζί του για να τιμωρήσει τον Καίσαρα, ο οποίος σε μια στιγμή αφέλειας, ζήτησε βοήθεια απ’ τους συγγενείς τους στη Νάπολη.
Τον πρόδωσαν και τον παρέδωσαν στον Ισπανό βασιλιά, ο οποίος τον φυλάκισε.
Ο Καίσαρας κατάφερε να αποδράσει απ’ την φυλακή το 1506 και κατέφυγε στη Ναβάρα, όπου έμενε και η γυναίκα του.
Εκεί υπηρέτησε τον κουνιάδο του, που ήταν ο βασιλιάς της περιοχής, ως στρατιωτικός.
Πέθανε στις 12 Μαρτίου του 1506, σε μια σύντομη μάχη. Το πτώμα του βρέθηκε ολόγυμνο μέσα στο δάσος.
Ο Καίσαρας Βοργίας, όπως και όλα τα μέλη της οικογένειας, αποτελεί μία από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της ιστορίας.
Οι σύγχρονοί του τον μισούσαν, τον θαύμαζαν και τον φοβούνταν. Κυκλοφορούσαν τόσες φήμες γύρω από το άσωτο βίο της παπικής οικογένειας, που είναι αδύνατο να ξεχωρίσει η αλήθεια από το ψέμα.
Ο Νικολό Μακιαβέλι, ο πολιτικός από τη Φλωρεντία και συγγραφέας του “Ηγεμόνα”, ακολούθησε τον Καίσαρα στις εκστρατείες του και τον θεωρούσε έναν απ’ τους πιο ταλαντούχους και γοητευτικούς ηγέτες της εποχής.
