Οι ευσεβείς Πουριτανοί που απέπλευσαν από την Αγγλία το 1630 για να αποικήσουν στον κόλπο της Μασαχουσέτης, έφεραν μαζί τους ένα έθιμο πολύ περίεργο για μια ομάδα πιστών χριστιανών. Την περιφρόνηση τους για τα Χριστούγεννα.
Αντιστρέφοντας τα συνηθισμένα για τις μέρες μας έθιμα, οι Πουριτανοί διατηρούσαν σχολεία και μαγαζιά ανοιχτά, ακόμη και ανήμερα των Χριστουγέννων.
Αφού ανέτρεψαν και αποκεφάλισαν τον βασιλιά Κάρολο Α’ το 1647, απαγόρευσαν να γιορτάζεται η γέννηση του Χριστού.
Το Κοινοβούλιο αποφάσισε ότι η 25η Δεκέμβρη θα πρέπει να είναι ημέρα νηστείας και ταπείνωσης για τους Άγγλους που θα έπρεπε να λογοδοτήσουν για τις αμαρτίες τους.
Οι Πουριτανοί της Νέας Αγγλίας ακολούθησαν το παράδειγμα των κατοίκων της Παλαιάς και το 1659 το Γενικό Δικαστήριο του Κόλπου της Μασαχουσέτης αναγνώρισε ως αδίκημα τον εορτασμό των Χριστουγέννων, ανακοινώνοντας ότι όποιος παράνομα προσπαθούσε να γλεντήσει εκείνη την ημέρα, θα πλήρωνε χρηματικό πρόστιμο που θα του όριζε το δικαστήριο.
Σύμφωνα με το βιβλίο του Στέφεν Νίσενμπαουμ, «Η μάχη των Χριστουγέννων», ο λόγος που οι Πουριτανοί δεν συμφωνούσαν με την ιδέα του εορτασμού ήταν καθαρά θρησκευτικός.
Υποστήριζαν ότι με βάση την αυστηρή ερμηνεία της Βίβλου, δεν υπήρχε πουθενά γραμμένο ότι αυτή η μέρα θα έπρεπε να γιορτάζεται με τόσο «θόρυβο».
Υπήρχε μια μερίδα των Πουριτανών που θεωρούσε τα Χριστούγεννα καθαρά ειδωλολατρική γιορτή. Υποστήριζαν ότι μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ. η εκκλησία στη Ρώμη γιόρταζε με παγανιστικές τελετές τη γέννηση του Χριστού, όπως ήταν τα «Saturnalia», που ήταν προς τιμή του Κρόνου και ήταν μια αρχαία ρωμαϊκή γιορτή, κατά την οποία το ποτό και το ασταμάτητο γλέντι συνόδευαν το χειμερινό ηλιοστάσιο.
Σύμφωνα με το βιβλίο του Νίσενμπάουμ, οι Πουριτανοί θεωρούσαν ότι οι άνδρες ατίμαζαν τον Χριστό μέσα από το ποτό και το γλέντι.
Ήταν μια άποψη που διέδωσε ο κληρικός Χιού Λάτιμερ. Όπως έλεγε τα Χριστούγεννα θα έπρεπε να είναι μια ήσυχη νύχτα, όλα τα υπόλοιπα τα θεωρούσε δικαιολογίες για άσκοπο γλέντι και ατίμωση του Κυρίου, με τυχερά παιχνίδια στα ζάρια και τα χαρτιά, ωθώντας τον κόσμο σε έκφυλες συμπεριφορές.
Άντρες ντυμένοι ως γυναίκες και το αντίστροφο πήγαιναν στα σπίτια ζητώντας χρήματα ή φαγητό σε αντάλλαγμα για τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα. «Πίστευαν ότι είχαν το δικαίωμα να εισβάλουν στα σπίτια ζητώντας υψηλής ποιότητας φαγητό ή κρασί, υπήρχαν περιπτώσεις που όσοι δεν άνοιγαν το σπίτι τους το έβλεπαν να γίνεται άνω κάτω από τους εισβολείς», υποστηρίζει ο Νίσενμπάουμ.
Παρά το γεγονός ότι ο εορτασμός πέρασε στην ιδιωτική ζωή των πιστών που το γλεντούσαν στα σπίτια τους και σε πόλεις μακριά από το κέντρο της πουριτανικής εξουσίας, έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να αποδεχθούν οι πουριτανοί, απρόθυμα βέβαια, τη νομιμοποίηση του εθίμου.
Το 1681, υπό την ηγεμονία του Καρόλου Β’, αναγκάστηκαν να δεχτούν και να υποχωρήσουν. Η εχθρότητα όμως ως προς τον χαρακτήρα της γιορτής παρέμεινε για πολλά ακόμα χρόνια. Όταν ο Σερ Έντμουντ Άντρος παρακολούθησε τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις το 1686, ψάλλοντας θρησκευτικούς ύμνους ήταν περικυκλωμένος από άντρες της ασφάλειάς του γιατί φοβόταν τις βίαιες αντιδράσεις.
Έως το 1800, οι επιχειρήσεις και τα σχολεία στη Μασαχουσέτη παρέμεναν ανοιχτά στις 25 Δεκεμβρίου, ενώ πολλές εκκλησίες παρέμεναν κλειστές. Όλα αυτά έως το 1856, οπότε τα Χριστούγεννα μαζί με τα γενέθλια της Ουάσινγκτον έγιναν επίσημες δημόσιες αργίες και για την Μασαχουσέτη.
*Η αρχική φωτογραφία αποτελεί έργο του Howard Pyle, από το 1883 και παρουσιάζει τον Πουριτανό κυβερνήτη να διακόπτει τον χριστουγεννιάτικο εορτασμό.
Πηγή: History Today
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Πουριτανοί, πουριτανοί, αλλά στο σεξ πρωταθλητές και με καθοδήγηση της εκκλησίας…
