Στις 4 Ιουνίου 1878 η Οθωμανική Αυτοκρατορία εκχωρούσε την Κύπρο στη Βρετανία, έναντι κάποιου ενοικίου.
Η συμφωνία έγινε με άκρα μυστικότητα και ονομάστηκε Συνθήκη Κωνσταντινούπολης ή «αμυντική συμφωνία». Επίσημα ανακοινώθηκε στις 9 Ιουλίου στη Διάσκεψη του Βερολίνου.
Ωστόσο, λίγες μέρες πριν στις 28 Ιουνίου το πρώτο αγγλικό πολεμικό πλοίο κατέπλευσε στον όρμο της Λεμεσού. Ήταν το πλοίο «Παλλάς» από το οποίο αποβιβάστηκε μία ομάδα πεζοναυτών και κατευθυνόμενη προς τον ιστό της σημαίας, υπέστειλαν για πρώτη φορά μετά από 307 χρόνια την τουρκική. Απ΄εκεί κι έπειτα η βρετανική σημαία κυμάτιζε στο νησί για τα επόμενα 82 χρόνια. Οι Τούρκοι έφυγαν αλλά η Κύπρος δεν ήταν ελεύθερη.
Την επόμενη ημέρα ο αγγλικός στόλος κατέπλευσε προς τη Λάρνακα, υπό τον ναύαρχο Τζον Χέϊ, εκεί αποβίβασε τα πρώτα αγγλικά στρατεύματα. Στις 22 Ιουλίου έφτασε ο πρώτος Άγγλος ύπατος αρμοστής σερ Γκάρνετ Γούλσλεϋ.
Η αλλαγή κατάκτησης από τους Οθωμανούς στους Άγγλους έγινε με μια κάποια χαρά. Οι Κύπριοι πίστευαν πως οι ομόθρησκοι Βρετανοί θα συμπεριφέρονταν καλύτερα στο νησί και πως αυτό θα αποτελούσε την αρχή της απελευθέρωσής τους.
Ταραχές δεν υπήρξαν εκ μέρους των Κυπρίων. Η μόνη ανησυχία των Βρετανών, ήταν μήπως αντιδράσουν οι Τούρκοι κάτοικοι της Πάφου. Τα πνεύματα ηρέμησαν όταν η νέα διοίκηση υποσχέθηκε ότι θα ξοφλούσε τα χρέη του λαού και θα πλήρωνε ικανοποιητικούς μισθούς.
Ο Άγγλος αξιωματικός που συμμετείχε στην όλη επιχείρηση κατάληψης της Κύπρου, Ντίξον, έγραφε στο ημερολόγιό του πως οι ιθαγενείς ήταν φανατικοί και η πόλη της Πάφου αναρχική και ανασφαλής, ενώ πρόσθετε: «Η Λεμεσός και η Αμμόχωστος μπορούν να διοικηθούν με δύο μαστίγια, η Λευκωσία δεν χρειάζεται παρά μόνο 50-60 άνδρες, η Λάρνακα εξασφαλίζεται με μια κανονιοφόρο και με φρουρά ενός δεκανέα, αλλά υποτίθεται ότι η Πάφος χρειάζεται ένα σύνταγμα».
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: «This bloody school»…Η ομηρική μάχη της Σεβερείου. Οι μαθητές πετροβολούσαν τους Βρετανούς στρατιώτες που έκλεισαν το σχολείο αφού ξυλοκόπησαν τους μαθητές
