Το 1941, η Ανδριανή Χαλκιαδάκη που ζούσε στο Ρέθυμνο, έβλεπε έντρομη τους πάνοπλους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές να πέφτουν στην Κρήτη.
Όταν ολοκληρώθηκε η κατάληψη του νησιού, το πατρικό της σπίτι επιτάχθηκε και σύντομα ο αρραβωνιαστικός της οδηγήθηκε μαζί με άλλα κρητικόπουλα στα καταναγκαστικά έργα.
Ωστόσο παρά την εισβολή και τις κακουχίες, η 27χρονη κοπέλα δεν σταμάτησε ουτε στιγμή, να ονειρεύεται τη μέρα που θα στεφανωθεί τον καλό της.
Στα χέρια της έπεσε ένα γερμανικό αλεξίπτωτο. Αυτή όμως δεν είδε ένα κομμάτι πανί αλλά το ύφασμα για το γάμο της.
Αποφάσισε από αυτό το πανί να ράψει το νυφικό της.
Την τέχνη τη γνώριζε καλά από τη μητέρα της Ειρήνη που έπλεκε εξαιρετικά.
Υπομονετικά άρχισε να ξηλώνει προσεκτικά κάθε λευκή, πράσινη και καφέ μεταξένια κλωστή του αλεξίπτωτου, έχοντας πάντα το φόβο μην την ανακαλύψουν.
Σε περίπτωση που οι Γερμανοί έβρισκαν στην κατοχή της πολεμικό υλικό, θα κινδύνευε σοβαρά.
Μετά από έξι μήνες ολοκλήρωσε το χειροποίητο νυφικό.
Στις 18 Οκτωβρίου του 1941 οικογένεια, συγγενείς και συγχωριανοί, μαζεύτηκαν στο σπίτι της μεγαλύτερης αδερφής της Αδριανής, για να παρακολουθήσουν το γάμο της με τον Δημήτρη Αντωνακάκη.
Όταν η νύφη εμφανίστηκε στους καλεσμένους, όλοι θαύμασαν το υπέροχο νυφικό που είχε φτιάξει από ένα αλεξίπτωτο των εισβολέων.
Το φόρεμα του γάμου το φύλαξε μέχρι το τέλος της ζωής της. Πριν πεθάνει το Μάιο του 2004 σε ηλικία 97 ετών, ήθελε να το δωρίσει ως ενθύμιο στο Ναυτικό Μουσείο Κρήτης.
Πρόσφατα η ιστορία της αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την Αμερικανίδα, φιλέλληνα δημοσιογράφο Mimi Seyferth.
Το παρουσίασε μέσα από ένα 4σέλιδο αφιέρωμα στο ευρείας κυκλοφορίας αμερικανικό περιοδικό “PieceWork” με τον τίτλο: «Ένα πλεκτό νυφικό φτιαγμένο από WWII αλεξίπτωτο».
Πηγή: ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ
