Διανύοντας την 10η δεκαετία από τη δημιουργία του, αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους αθλητικούς συλλόγους της Κύπρου.
Έχει πλούσια και πολύπλευρη δράση, όχι μόνο στον αθλητικό τομέα αλλά και στον εθνικό και κοινωνικό.
Οι γαλαζοκίτρινοι έχουν γράψει το δικό τους κεφάλαιο στην κυπριακή ιστορία από την ημέρα της ίδρυσής τους έως σήμερα.
Οι τίτλοι, οι νίκες, οι διακρίσεις, η διάσπαση, όλα αποτελούν κομμάτια της πορείας που τον καταξίωσε στην κοινή συνείδηση ως «Θρύλο».
‘Ολα ξεκίνησαν στις 8 Νοεμβρίου 1926.
Σαράντα άτομα συναντήθηκαν στο ζαχαροπλαστείο του Χαράλαμπου Χ» Ιωάννου στην οδό Λήδρας και σφράγισαν την ίδρυση της νέας ποδοσφαιρικής ομάδας.
Η διάσπαση, οι διαφωνίες και η ίδρυση του ΠΟΕΛ
Διομήδης Συμεωνίδης και Γιώργος Πούλιας, αποτελούν τους δύο κύριους εμπνευστές και ιδρυτές του ΑΠΟΕΛ.
Ο πρώτος, 18 ετών τότε, κατείχε μία θέση ανάμεσα στους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της εποχής.
Ως παίχτης της Ένωσης Νέων Τραστ ξεχώριζε για το ποδοσφαιρικό του ταλέντο και το πάθος του για τον αθλητισμό.
Αν και ο Τραστ τασσόταν καθαρά υπέρ των εθνικών διεκδικήσεων της Κύπρου, είχε επιλέξει έναν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα και έτσι οι ποδοσφαιριστές του ήταν Ελληνοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι.
Επίσης, τα μέλη του αποτελούσαν την αφρόκρεμα της Λευκωσίας και τα κριτήρια για να δεχτεί κάποιον ως μέλος ήταν πολύ αυστηρά.
Ο Διομήδης μαζί με τον αδελφό του Χριστάκη, την ίδια περίοδο είχαν δημιουργήσει άλλη μία συνοικιακή ποδοσφαιρική ομάδα στην οποία θα έπαιζαν μόνο Ελληνοκύπριοι, τον ΑΕΤΟ. Σε ένα φιλικό παιχνίδι με την ομάδα της Λάρνακας, ο Γιώργος Πούλιας θαύμασε το ταλέντο του Συμεωνίδη και επεδίωξε να τον γνωρίσει.
Μετά τις διαφωνίες στο συμβούλιο του Τραστ για τον τρόπο επιλογής των μελών, Πούλιας και Συμεωνίδης διέκοψαν τις επαφές και τη συνεργασία τους με την ομάδα και έβαλαν μπρος για την ίδρυση του μίας ομάδας «Ελλήνων Λευκωσίας».
Γαλάζιο για την Ελλάδα κίτρινο για την Ορθοδοξία
«Τη επιμονή του μικρού Διομήδη Συμεωνίδη όπως ιδρυθή καθαρά Ελληνικό ποδοσφαιρικό σωματείο Λευκωσίας …».
Με αυτά τα λόγια σφραγίστηκε και το καταστατικό της ίδρυσης του ΠΟΕΛ (μετέπειτα ΑΠΟΕΛ).
Πολλοί πρώην παίχτες του Τραστ και του Πανεργατικού, φόρεσαν τη γαλαζοκίτρινη στολή και με τις επιτυχίες τους κατέκτησαν σιγά σιγά τον κόσμο, ο οποίος έδειχνε την αφοσίωσή του και ήταν ηχηρά παρών στα παιχνίδια της νέας ομάδας.
Τα χρώματα που επιλέχθηκαν δεν ήταν τυχαία, καθώς ήθελαν ξεκάθαρα να φωνάξουν τη σχέση του νησιού με την Ελλάδα, σε μία περίοδο που το αίτημα της Ένωσης αποτελούσε καθολικό σκοπό. Συγκεκριμένα το μπλε συμβολίζει την ελληνική σημαία και το κίτρινο τη σημαία της ελληνορθοδοξίας με το Δικέφαλο αετό.
Η μετονομασία σε ΑΠΟΕΛ
Από το 1926 και για δύο χρόνια, η νέα ομάδα ονομαζόταν ΠΟΕΛ (Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας). Έτσι κι αλλιώς, εκείνη την εποχή τα υπόλοιπα αθλήματα έκαναν τα πρώτα τους βήματα και οι περισσότεροι σύλλογοι ήταν μόνο ποδοσφαιρικά σωματεία. Το 1927 όμως, ο ΠΟΕΛ έχοντας ταξιδέψει στην Αλεξάνδρεια απέδειξε πως δεν επρόκειτο απλά για μία ομάδα με «καλούς ποδοσφαιριστές αλλά με καλούς αθλητές», όπως δήλωσαν όσοι παρακολούθησαν το παιχνίδι. Και έτσι έπεσε στο τραπέζι η ιδέα να δημιουργηθεί και τμήμα στίβου. Για αυτό όμως, έπρεπε να συγκατανεύσει η Γενική Συνέλευση, κάτι το οποίο δεν άργησε να γίνει προσθέτοντας την λέξη «Αθλητικό» και δημιουργώντας έτσι το 1928 τον ΑΠΟΕΛ.
Ο πρώτος τίτλος
Όσες νίκες και αν κατείχε βέβαια η νέα ομάδα, ήταν «άνευ ουσίας», αφού τα παιχνίδια ήταν φιλικά και δεν υπήρχε κάποιο επίσημο πρωτάθλημα ή κύπελλο. Το 1932, με πρωτοβουλία λοιπόν ορισμένων ανθρώπων και με διοργανωτή τον Πεζοπορικό, προκηρύχθηκε το 1932, το πρώτο παγκύπριο πρωτάθλημα, το οποίο ήταν ανεπίσημο, αφού η KOΠ δεν είχε ακόμη ιδρυθεί.
Ανεπίσημα λοιπόν, ο ΑΠΟΕΛ νίκησε την ΑΕΛ στη Λάρνακα με 4-0, στέφεται για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Κύπρου.
Η «εθνοκτόνος ανταρσία» και η διάσπαση
Το 1948, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες χρονολογίες στην ιστορία του ΑΠΟΕΛ. Όλα ξεκίνησαν στις 23 Μαϊου, όταν το Διοικητικό Συμβούλιο απέστειλε τηλεγράφημα προς τον ΣΕΓΑΣ απευθύνοντας «εγκάρδιο αδελφικό χαιρετισμό σε ολόκληρη την ελληνική αθλούμενη νεολαία» και ευχόμενη «όπως τερματισθεί η εθνοκτόνος ανταρσία».
Η πρόταση αυτή προκάλεσε τα μέλη αριστερών πεποιθήσεων, τα οποία θεώρησαν πως με αυτή τη δήλωση ο ΑΠΟΕΛ έλαβε πολιτική θέση στον ελληνικό εμφύλιο.
Αυτοί διαχώρισαν τη θέση τους και αποχώρησαν στις 4 Ιουνίου 1948.
Τότε ίδρυσαν τον μεγαλύτερο μέχρι σήμερα αντίπαλο της ομάδας, την Ομόνοια.
Ομόνοια και ΑΠΟΕΛ μονοπωλούν έκτοτε τους τίτλους και οι μεταξύ του αγώνες είναι ντέρμπι με όλη τη σημασία του όρου.
Ο ΑΠΟΕΛ στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και στην τουρκική εισβολή
Οι αθλητές, τα μέλη και οι φίλαθλοι του ΑΠΟΕΛ δεν έμειναν αμέτοχοι στους εθνικούς αγώνες του νησιού.
Στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ πολλοί ποδοσφαιριστές, προπονητές και φίλαθλοι σύρθηκαν και βασανίστηκαν στα κρατητήρια των Βρετανών αποκιοκρατών. Πολλοί από αυτούς εντάχθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη στην οργάνωση.
Ο πρώτος απαγχνονισθείς της ΕΟΚΑ, Μιχαλάκης Καραολής, ανήκε στην ομάδα στίβου του ΑΠΟΕΛ.
Επιπλέον, ο πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ, Ευθύβουλος Ανθούλλης και ο γενικός γραμματέας Τίτος Φάνος συνελήφθηκαν και κλείστηκαν στα κρατητήρια για τη δράση τους στην ΕΟΚΑ.
Οι φίλαθλοι και οι παράγοντες της ομάδας δεν έλειψαν από κανένα εθνικό αγώνα, όπως άλλωστε όλοι οι Έλληνες της Κύπρου.
Μεταξύ αυτών ο υποστράτηγο Τάσος Μάρκου, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΑΠΟΕΛ και έφορος ποδοσφαίρου, ο οποίος μέχρι σήμερα είναι αγνοούμενος, όπως επίσης και τους Γιαννάκης Μαύρος, καλαθοσφαιριστής ο οποίος έπεσε στο πεδίο της μάχης, ο πρωταθλητής στην επιτραπέζια αντισφαίριση, Μιχαλάκης Ζαμπάς και ανθυπίλαρχος των τεθωρακισμένων, που θεωρείτο αγνοούμενος από το 1974. Αναγνωρίσθηκε και κηδεύθηκε το 2001 με τη μέθοδο του DNA.
«Φορέσαμε όλοι μπουφάν πορτοκαλί»
Οι φανατικοί φίλαθλοι της ομάδας ονομάστηκαν «Πορτοκαλοί».
Έχουν το δικό τους χρώμα κι αυτό έχει τη δική του ιστορία. Το 1992 σε έναν αγώνα του ΑΠΟΕΛ με την ΑΕΚ Ελλάδος, οι ΑΠΟΕΛίστες κατευθυνόμενοι προς το γήπεδο παρατήρησαν τα κίτρινα σακάκια των ΑΕΚτζήδων. Επιστρέφοντας πίσω και συγκεκριμένα στο παιχνίδι με την ΑΕΛ κατευθυνόμενοι προς το ρολόι του Μακαρείου Σταδίου, γύρισαν τα σακάκια τους από την ανάποδη κι έτσι φάνηκε το πορτοκαλί χρώμα. Από τότε αποτελεί το χρώμα κάθε φανατικού ΑΠΟΕΛίστα.
Ο ΑΠΟΕΛ στους 8
Το 2012, υπήρξε μία από τις χρονολογίες σταθμούς στην ιστορία των γαλαζοκίτρινων καθώς για πρώτη φορά έφτασε να βρίσκεται στους «8» του Champions League. Συνολικά, ο ΑΠΟΕΛ έχει φτάσει στο Champions League τέσσερις φορές ενώ στους Ομίλους του Europa League τρεις.
Ο ΑΠΟΕΛ σήμερα διατηρεί 12 ενεργά αθλητικά τμήματα. Ποδόσφαιρο, Καλαθόσφαιρα (Ανδρών και Γυναικών), Φούτσαλ, Πετόσφαιρα, Δρομείς, Επιτραπέζια Αντισφαίριση, Τοξοβολία, Κολύμβηση, Υδατοσφαίριση, Μπόουλινγκ και Ποδηλασία.
Τίτλοι
Ποδόσφαιρο
Πρωταθλήματα (25): 1936, 1937, 1938, 1939, 1940, 1947, 1948, 1949, 1952, 1965, 1973, 1980, 1986, 1990, 1992, 1996, 2002, 2004, 2007, 2009, 2011, 2013, 2014, 2015, 2016.
Κύπελλα (21): 1937, 1941, 1947, 1951, 1963, 1968, 1969, 1973, 1976, 1978, 1979, 1984, 1993, 1995, 1996, 1997, 1999, 2006, 2008, 2014, 2015.
Σουπερ Καπ [«Κυπριακή Ασπίδα»] (13): 1963, 1984, 1986, 1992, 1993, 1996, 1999, 2002, 2004, 2008, 2009, 2011, 2013.
Μπάσκετ
Πρωταθλήματα (11): 1976, 1979, 1981, 1995, 1996, 1998, 1999, 2002, 2009, 2010, 2014.
Κύπελλα (11): 1973, 1979, 1984, 1986, 1991, 1993, 1994, 1995, 1996, 2002, 2003.
Σουπερ Καπ [«Κυπριακή Ασπίδα»] (11): 1972, 1976, 1986, 1994, 1995, 1996, 1998, 2001, 2002, 2010, 2014.
Βόλεϊ
Πρωταθλήματα (10): 1969, 1970,1971, 1972, 1979, 1980, 1981, 1983, 1984, 1985.
Κύπελλα (5): 1979, 1981, 1982, 1984, 1985.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Όταν η Ομόνοια διέλυσε τον θρύλο του Άγιαξ 4-0. Εντυπωσιασμένοι ο δημοσιογράφος της Daily Mail και ο διαιτητής του αγώνα. Το παιχνίδι συζητήθηκε διεθνώς και αποτέλεσε θρίαμβο για το κυπριακό ποδόσφαιρο…
Η ίδρυση ενός Αθλητικού Σωματείου σε ένα ζαχαροπλαστείο της Λεμεσού. Κύριος σκοπός του, η αποφυγή της πολιτικοποίησης… 
