Μόναχο 1943. Την ώρα που μαινόταν ο πόλεμος και η ναζιστική τρέλα κυριαρχούσε στη γερμανική κοινωνία, δύο αδέρφια φοιτητές στο Πανεπιστήμιο, προχωρούσαν σε μια ριψοκίνδυνη ενέργεια.
Ο Χανς και η Σόφι Σολ, δυο γερμανόπουλα που δεν υποτάχθηκαν, περπατώντας στους διαδρόμους του ιδρύματος, έριχναν αντιναζιστικές προκηρύξεις με σκοπό να αφυπνίσουν τις γερμανικές συνειδήσεις και να δείξουν το πραγματικό πρόσωπο του Χίτλερ. Φεύγοντας, είδαν ότι είχαν μείνει μερικά φυλλάδια στην τσάντα και επέστρεψαν στην εσωτερική αυλή του Πανεπιστημίου για να τα ρίξουν και αυτά.
Τότε έγιναν αντιληπτοί από τον φύλακα και μέλος του Ναζιστικού Κόμματος, Γιάκομπ Σμιντ, ο οποίος ειδοποίησε την Γκεστάπο.
Το Λευκό Ρόδο
Πριν περάσουν τέσσερις ημέρες από τη σύλληψή τους, στις 22 Φεβρουαρίου, τα δύο αδέρφια μαζί με τον φοιτητή Κρίστοφ Προμπστ, δικάστηκαν, με τις κατηγορίες της στάσης και της ανταρσίας.
Η δίκη κράτησε λίγα λεπτά,χωρίς δικηγόρο και μάρτυρες υπεράσπισης. Φυσικά καταδικάστηκαν.
Την ίδια μέρα οδηγήθηκαν στην γκιλοτίνα και αποκεφαλίστηκαν στη φυλακή Στάντελχαϊμ του Μονάχου.
Ήταν η αρχή του τέλους για την αντιφασιστική οργάνωση «Λευκό Ρόδο», στην οποία εκτός από τα δύο αδέρφια συμμετείχαν: οι φοιτητές Άλεξ Σμόρελ, Βίλι Γκραφ, Ίνγκλε Σολ, Τράουτε Λάφρεντζ, Καταρίνα Σουέντεκοπφ, Φαλκ Χάρνακ, η 29χρονη χήρα Λιζελότε Φουρστ- Ράμντορ που είχε χάσει τον άνδρα της στο ρωσικό μέτωπο και ο καθηγητής Φιλοσοφίας Κουρτ Χούμπερ, ο οποίος υπήρξε ο μέντορας των φοιτητών.
Τα μέλη του πυρήνα είχαν ενταχθεί στη γερμανική νεολαία και κάποιοι από αυτούς είχαν πολεμήσει στο ανατολικό μέτωπο. Δεν είχαν ασπασθεί όμως την ιδεολογία των ναζί. Την ώρα που οι περισσότεροι Γερμανοί πίστευαν ότι ήταν καθήκον τους να υποστηρίξουν τον πόλεμο, οι φοιτητές προσπαθούσαν να περάσουν το μήνυμα ότι καθήκον των πολιτών ήταν να εναντιωθούν στο καθεστώς, ώστε να σταματήσει ο πόλεμος και η γενοκτονία των Εβραίων.
Ήθελαν η χώρα τους να είναι τόπος ποιητών και πνευματικών ανθρώπων και όχι πολεμοχαρών βαρβάρων.
«Κάτω ο Χίτλερ»
Το όνομα της οργάνωσης εμπνεύστηκαν από τον τίτλο του μυθιστορήματος του Μπ. Τράβεν, «Το Λευκό Ρόδο», που αναφερόταν στην εκμετάλλευση των εργατών στο Μεξικό.
Η δράση τους άρχισε τον Ιούνιο του 1942, όταν άκουσαν το κήρυγμα ενός αρχιεπισκόπου που καταδίκαζε την πολιτική του ναζιστικού καθεστώτος.
Μετά από συνεννόηση μαζί του, τύπωσαν σε φυλλάδια την ομιλία του και πέταξαν προκηρύξεις στο Μόναχο.
Το πρώτο φυλλάδιο έγραφε μεταξύ άλλων: «Ποιος από εμάς μπορεί να φανταστεί την ντροπή που θα πέσει επάνω μας και επάνω στα παιδιά μας, όταν θα βγουν στο φως τα τρομερά εγκλήματα που ξεπερνούν την ανθρώπινη φαντασία;»
Η Φουρστ- Ράμντορ ποτέ δεν μοίρασε φυλλάδια, αλλά τα έκρυβε σε ένα ντουλάπι του σπιτιού της. Βοηθούσε επίσης τον Σμόρελ να τυπώνει στον πολύγραφο προκηρύξεις που έγραφαν: «Κάτω ο Χίτλερ».
Σύντομα περίπου εκατό νέοι, τους ακολούθησαν γράφοντας το σύνθημα σε τοίχους του Μονάχου. Τα μέλη της οργάνωσης, έστελναν τα φυλλάδια δια αλληλογραφίας, σε διευθύνσεις αγνώστων, τις οποίες έβρισκαν τυχαία από τον τηλεφωνικό κατάλογο.
Συνολικά, το «Λευκό Ρόδο» τύπωσε έξι προκηρύξεις.
«Μετά την κατάκτηση της Πολωνίας, 300.000 Εβραίοι δολοφονήθηκαν σ αυτή τη χώρα με τον πιο κτηνώδη τρόπο.
Οι Γερμανοί κοιμούνται τον ηλίθιο ύπνο τους και ενθαρρύνουν τους φασίστες εγκληματίες», έγραφαν στη δεύτερη.
Είμαστε η συνείδησή σας
Σε μία άλλη προκήρυξη μιλούσαν για τις πραγματικές προθέσεις του Χίτλερ και προειδοποιούσαν:«Κάθε λέξη από το στόμα του Χίτλερ είναι ένα ψέμα.
Όταν μιλά για ειρήνη εννοεί τον πόλεμο και όταν με τρόπο βλάσφημο χρησιμοποιεί το όνομα του Παντοδύναμου, εννοεί τη δύναμη του κακού, τον εκπεσόντα άγγελο, τον Σατανά.
Το στόμα του είναι το δύσοσμο στόμιο της Κολάσεως και η ισχύς του εκ βάθρων καταραμένη.
Δεν σου έδωσε ο Θεός τη δύναμη και τη θέληση να αγωνιστείς;
Πρέπει να χτυπήσουμε το κακό εκεί που πιο δυνατό, στην εξουσία του Χίτλερ.
Δεν θα σωπάσουμε. Είμαστε η συνείδησή σας. Ποτέ δεν θα κάνουμε ειρήνη μαζί σας».
Ο αποκεφαλισμός της οργάνωσης
Μερικές μέρες μετά τον θάνατο του Χανς και της Σόφι Σολ, συνελήφθησαν οι γονείς και η αδερφή τους, καθώς και περίπου 80 μέλη του «Λευκού Ρόδου».
Οι Βίλι Γκραφ, Άλεξ Σμόρελ και ο καθηγητής Χούμπερ αποκεφαλίστηκαν και αυτοί, ενώ οι υπόλοιποι καταδικάσθηκαν σε ποινές φυλάκισης ή εστάλησαν ως εργάτες σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
Μέλη της οργάνωσης που διέφυγαν της σύλληψης κατάφεραν να βγάλουν εκτός Γερμανίας την τελευταία προκήρυξη.
Οι συμμαχικές δυνάμεις την τύπωσαν σε χιλιάδες αντίτυπα υπό τον τίτλο: «Το Μανιφέστο των φοιτητών του Μονάχου» και τις έριξαν με αεροπλάνα σε πόλεις της Γερμανίας.
Η γκιλοτίνα που χρησιμοποιήθηκε για την εκτέλεση των τριών Γερμανών αντιναζί το 1943, εντοπίστηκε σε μια αποθήκη του Εθνικού Μουσείου της Βαυαρίας στο Μόναχο.
Ο Αλέξανδρος Σμόρελ, αγιοποιήθηκε από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και η μνήμη του τιμάται την 13η Ιουλίου.
Στο πανεπιστήμιο του Μονάχου υπάρχει ένα μικρό μουσείο που αφηγείται την ιστορία τους.
Δρόμοι, ιδρύματα και σχολεία πήραν ονόματα των ηρώων του Λευκού Ρόδου.
Ήταν η μοναδική προσπάθεια αντίστασης Γερμανών πολιτών στο χιτλερικό καθεστώς, που πνίγηκε στο αίμα χωρίς όμως να καταφέρει να αφυπνίσει τα εκατομμύρια των φανατισμένων υποστηρικτών του Γ’ Ράιχ.
