«Με την άκρη του ματιού μου είδα το περίγραμμα μιας όρθιας φιγούρας να ορμά μέσα από τα δέντρα προς την άκρη του ξέφωτου. Η φιγούρα κινήθηκε βιαστικά, αθόρυβα και κυρτώμενη προς το εμπρός και εξαφανίστηκε πίσω από ένα δέντρο, για να ξαναεμφανιστεί κάτω από το σεληνόφως. Σταμάτησε για μια στιγμή και γύρισε να με κοιτάξει. Μου φάνηκε ότι ήταν ψηλότερο από 2,5 μέτρα. Το σώμα του έδειχνε βαρύτερο από από το σώμα ενός άνδρα με το ίδιο μέγεθος, αλλά κινήθηκε προς την άκρη του γκρεμού με τέτοια σβελτάδα και δύναμη, που ένιωσα ταυτόχρονα έκπληξη και ανακούφιση. Κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να τρέξει έτσι μέσα στη νύχτα…»
Μαρτυρία Ράινχολντ Μέσνερ, ορειβάτη για το γιέτι των Ιμαλαΐων
Η φωτογραφία με τις πατημασιές
Η διάσημη φωτογραφία (αρχική στο άρθρο) του Έρικ Σίπτον με τις πατημασιές του Γιέτι την οποία τράβηξε κατά τη διάρκεια της αποστολής του στα Ιμαλάια το 1951, προκάλεσε θύελλα στα μέσα ενημέρωσης όλου του κόσμου. Το γεγονός ότι οι πατημασιές είναι ολοφάνερα ψεύτικες, φαίνεται να διέφυγε της προσοχής όλων.
Με δεδομένο τον χαμό που έγινε, ο Σίπτον, ο οποίος ήταν διάσημος για την οξύτατη αίσθηση του χιούμορ του δεν ήταν διατεθειμένος να το παραδεχθεί.
Μάλλον απολάμβανε τη φάρσα υπερβολικά πολύ ή σκέφτηκε ότι θα ήταν καλύτερο να μη μιλήσει μέχρι να καταλαγιάσει ο ντόρος από τη δημοσιότητα που είχαν πάρει οι φωτογραφίες.
Ο Σίπτον δεν ομολόγησε ποτέ και οι φωτογραφίες εξακολουθούν να κάνουν την εμφάνισή τους κάθε φορά που κάποιος μιλάει για το γιέτι.
Αντί λοιπόν να τις απορρίπτουμε αβασάνιστα ίσως θα έπρεπε να τις λαμβάνουμε υπόψη με βάση τον σκοπό για τον οποίο προορίζονταν, δηλαδή ως κάτι διασκεδαστικό που δεν θα έπρεπε να το παίρνουμε στα σοβαρά.
Όμως, όταν ένας ορειβάτης με το εκτόπισμα του Ράινχολντ Μένσερ ο οποίος θεωρείται από πολλούς ως ο καλύτερος ορειβάτης του κόσμου, γράφει για τη συνάντησή του με το γιέτι και προφανώς παίρνει αυτό που είδε στα σοβαρά, τότε βάζει πολλούς σε σκέψεις.
Η αφήγησή του είναι λεπτομερής και πειστική. Δεν έχει σχέση με τις περισσότερες θεάσεις του γιέτι που δίνουν συνήθως την εντύπωση ότι ο συγγραφέας μάλλον είχε πιει πολλά κονιάκ γύρω από τη φωτιά μετά από μια κουραστική μέρα ορειβασίας.
Τι λένε οι ειδικοί για την ύπαρξη του γιέτι
Στο βιβλίο του με τίτλο «The Snow Leorard», ο Πίτερ Ματάισεν γράφει για τι δικό του φυσικό και πνευματικό ταξίδι στα Ιμαλάια του Νεπάλ, με συντροφιά τον διακεκριμένο βιολόγο Τζορτζ Σάλερ.
Ο Ματάισεν, πετυχημένος φυσιογνώστης και ο ίδιος, είναι διατεθειμένος να εξετάσει τουλάχιστον το ενδεχόμενο ότι υπάρχει ένα πρωτεύον θηλαστικό που δεν έχει ανακαλυφθεί και ζει στις απομακρυσμένες περιοχές των Ιμαλαΐων.
Περιγράφει τις ζωγραφιές των γιέτι σε βουδιστικά μοναστήρια του Νεπάλ και του Θιβέτ , οι οποίες είναι μεν σπάνιες, αλλά έχουν βρεθεί δίπλα σε ζωγραφιές αληθινών ζώων.
Αυτό δείχνει ότι παρά τη μυθολογική σημασία που μπορεί να έχει το γιέτι στις ιστορίες των λαών των Ιμαλαΐων, τουλάχιστον ορισμένοι από αυτούς θεωρούν ότι πρόκειται για ένα πραγματικό ζώο.
Σε μια συζήτησή του με τον Τάκτεν, έναν Σέρπα (οι Σέρπα είναι γνωστή ορεινή φυλή του Νεπάλ) που ο Ματάισεν έχει σε μεγάλη εκτίμηση, διαπιστώνει ότι ο συνομιλητής του δεν έχει καμία αμφιβολία πως τα γιέτι υπάρχουν και λέει ότι παρόλο που δεν έχει δει κάποιο ο ίδιος, αν αυτό συμβεί θα γυρίσει από την άλλη και θα προσποιηθεί ότι δεν το είδε επειδή πολλοί θεωρούν ότι φέρνει κακή τύχη.
Αυτό θα μπορούσε να δικαιολογήσει γιατί σχεδόν σε όλες τις ιστορίες με τα γιέτι που αφηγούνται οι Σέρπα, περιγράφουν πως κάποιοι άλλοι και όχι οι ίδιοι είδαν τα πλάσματα αυτά.
Φυσικά θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι δεν έχουν δει τα γιέτι οι ίδιοι, επειδή δεν υπάρχουν και ότι πρόκειται απλώς για απίθανες ιστορίες που έχουν επινοήσει οι κάτοικοι για να εξαπατούν τους αφελείς ξένους.
Ο Τάκτεν συνεχίζει και λέει στον Ματάισεν ότι τα γιέτι ήταν κάτι πολύ πιο συνηθισμένο στην εποχή του παππού του, αλλά δεν δείχνει να θέλει να μπει σε λεπτομέρειες αν και και ο Ματάισεν υποπτεύεται ότι γνωρίζει πολύ περισσότερα από όσα είναι πρόθυμος να αποκαλύψει.
Στη συνέχεια του βιβλίου του ο συγγραφέας αναπτύσσει τη θεωρία ότι τα γιέτι αποτελούν κατάλοιπα ενός πληθυσμού από κάποιο είδος ανθρωποειδών.
Την εποχή που έγραψε το βιβλίο στη δεκαετία του 1970, αυτά ήταν καθαρές εικασίες. Σύμφωνα όμως με στοιχεία σε αρκετά μέρη γύρω από την περιοχή των Ιμαλαΐων, έχουν εντοπιστεί διάφορα είδη ανθρωποειδών, μερικά από τα οποία μπορεί να έζησαν μέχρι και 10.οοο χρόνια πριν.
Παρ’ ολ’ αυτά, δεν έχει βρεθεί έστω ένα αξιόπιστο στοιχείο που να ενισχύει την άποψη ότι τα γιέτι υπάρχουν και έτσι το μυστήριο παραμένει άλυτο μέχρι τις μέρες μας και ο θρύλος καλά κρατεί…
ΠΗΓΗ: ‘Τα μεγαλύτερα μυστήρια της Ιστορίας και οι άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν σε αυτά» Bill Price, εκδόσεις Κλειδάριθμος
