Η ταινία «Πειρατές της Καραϊβικής» κυκλοφόρησε το 2003 και έγινε ένα από τα πιο εμπορικά έργα όλων των εποχών.
Οι συντελεστές ήλπιζαν ότι προκαλούσε το ενδιαφέρον του κόσμου, αλλά ποτέ δεν φαντάστηκαν ότι θα γινόταν τόσο μεγάλη επιτυχία.
Για δεκαετίες, είχε επικρατήσει στο Χόλιγουντ ότι οι πειρατικές ταινίες ήταν «καταραμένες», καθώς όλες οι προσπάθειες των τελευταίων ετών είχαν αποτύχει εμπορικά.
Οι «Πειρατές της Καραϊβικής» όμως ανέτρεψαν τα δεδομένα και ο λόγος ήταν, χωρίς καμία αμφιβολία, ο πρωταγωνιστής.
Ο Τζόνι Ντεπ έχει γίνει ένα με τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας, Τζακ Σπάροου.
Είναι το πρόσωπο της ταινίας, ο πιο διάσημος και αγαπητός χαρακτήρας.
Και είναι σχεδόν εξ’ ολοκλήρου δημιουργία του ηθοποιού που τον υποδύθηκε.
Αρχικά, πριν ακόμα βρεθούν οι ηθοποιοί, ο χαρακτήρας του Τζακ Σπάροου θα ήταν ένα κλασικός πειρατής. Άγριος, σοβαρός και βίαιος.
Όταν όμως ο Ντεπ πήρε το σενάριο στα χέρια του, αποφάσισε πως ο ρόλος δεν του ταίριαζε και δημιούργησε τη δική του εκδοχή.
Πηγές έμπνευσης για τον εκκεντρικό χαρακτήρα που δημιούργησε ήταν ο κιθαρίστας των Rolling Stones, Κιθ Ρίτσαρντς
Κατέληξε σε αυτόν, καθώς ερευνούσε τη φύση των πειρατών και τι πραγματικά επιθυμούσαν: «Αρχικά σκέφτεσαι τα λεφτά κι όλα αυτά. Αλλά πιστεύω ότι είχε να κάνει περισσότερο με την ελευθερία. Να είσαι εκεί έξω, να προχωράς μπροστά.
Γι’ αυτό σκέφτηκα ότι οι πειρατές θα ήταν οι ροκ σταρ του 18ου αιώνα.
Και όταν σκέφτεσαι ροκ σταρ, η γνώμη μου είναι πως ο μεγαλύτερος όλων των εποχών είναι ο Κιθ Ρίτσαρντς. Αναμφίβολα».
Ο Ντεπ σχεδίασε το κουστούμι του Σπάροου με βάση τον Ρίτσαρντς, ο οποίος κρεμούσε συνεχώς αντικείμενα από τα μαλλιά του, που μπορεί να ήταν ενθύμια από διακοπές μέχρι και διακοσμητικά πετραδάκια.
Μία δεύτερη πηγή έμπνευσης ήταν ο «ρομαντικός» ασβός από τα Looney Tunes, Πέπε λε Πιου: «Αυτό που μου άρεσε στον Πέπε λε Πιου, είναι η πεποίθησή του ότι είναι μεγάλος εραστής. Αλλά είναι ασβός.
Ερωτεύεται τρελά μια γάτα που τον σιχαίνεται, αλλά ο Πέπε νομίζει ότι απλά κάνει τη δύσκολη.
Πάντα μου άρεσαν αυτοί οι χαρακτήρες, που δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Βλέπει μόνο ό,τι θέλει να δει».
Όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα, ο σκηνοθέτης Γκορ Βερμπίνσκι άφησε τον Ντεπ ελεύθερο να υποδυθεί τον χαρακτήρα όπως ήθελε.
Κάποια στιγμή όμως, οι σκηνές απ’ τα γυρίσματα έφτασαν στον γενικό διευθυντή της Ντίσνεϊ, Μάικλ Άισνερ, ο οποίος δεν έμεινε καθόλου ευχαριστημένος.
«Γαμ***! Τι είναι αυτό; Είναι μεθυσμένος ή γκέι;», φώναζε, παρακολουθώντας τις κινήσεις του Σπάροου.
Όταν τον κάλεσαν να δικαιολογηθεί για την ερμηνεία του, ο Ντεπ απάντησε πολύ ήρεμα: «Δεν γνωρίζατε ότι όλοι οι χαρακτήρες μου είναι γκέι;»
Ο Ντεπ ήταν σίγουρος ότι θα τον απέλυαν, αλλά μεσολάβησε ο παραγωγός Τζέρι Μπρουκχάιμερ, ο οποίος καθησύχασε τον Άισνερ ότι ο πειρατής του Ντεπ ταίριαζε στο κλίμα της ταινίας, που θα ανανέωνε τις πειρατικές ταινίες.
Ο Άισνερ ηρέμησε, αλλά επέμενε να μπουν υπότιτλοι στα λόγια του Σπάροου, γιατί κανείς δεν μπορούσε να τον καταλάβει.
Τελικά δεν μπήκαν υπότιτλοι και κανείς δεν επέβαλε όρια στην ερμηνεία του Ντεπ για την οποίο ήταν και υποψήφιος για Όσκαρ.
Μάλιστα πολλές από τις ξεκαρδιστικές ατάκες του Σπάροου ήταν αυτοσχεδιασμοί του ηθοποιού, όπως στην πρώτη μεγάλη ξιφομαχία της ταινίας, μεταξύ του πειρατή Τζακ Σπάροου και του «νομοταγή» σιδερά, Γουίλ Τέρνερ.
Ο Τέρνερ του λέει ότι εξασκείται κάθε μέρα για τρεις ώρες στην ξιφασκία και ο Σπάροου του απαντά ότι πρέπει να βρει κοπέλα.
Ο πειρατής συνεχίζει, χωρίς να αφήσει τον Τέρνερ να μιλήσει: «Ή μπορεί να έχεις βρει κοπέλα, αλλά είσαι ανίκανος να την «ρίξεις» κάποιο άλλο τρόπο…. Δεν είσαι ευνούχος, έτσι;»
Αυτοσχεδιασμός ήταν και τα τελευταία λόγια της ταινίας, όταν ο Σπάροου πλέει προς το άγνωστο και μονολογεί: «Φέρε μου τον ορίζοντα!»
