Αναδημοσίευση από Huffingtonpost
Οργή προκαλεί το άρθρο στη συντηρητική Die Welt του Von Berthold Seewald ο οποίος εξαπέλυσε επίθεση στην Ελλάδα, προειδοποιώντας ότι η χώρα «κατέστρεψε κι άλλοτε στο παρελθόν την ευρωπαϊκή τάξη».
Το άρθρο κάνει αναφορά στην 20η Οκτωβρίου του 1827, κατά την κατά την οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις συνέτριψαν την οθωμανική αρμάδα συμβάλλοντας σε μία καθοριστική νίκη της Ελλάδας ενάντια στον Σουλτάνο στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, ανοικτά των δυτικών ακτών της Πελοποννήσου. Η ναυμαχία του Ναυαρίνου ήταν ορόσημο για την νίκη της χώρας που είχε εξεγερθεί.
Ο Von Berthold Seewald υπογραμμίζει ότι τα κίνητρα αυτής της παροχής βοήθειας ήταν αγνά και ρομαντικά, όχι γεωστρατηγικά.
Έξι χρόνια νωρίτερα, οι Έλληνες ήταν υπό τον Οθωμανικό ζυγό κάτω από τον οποίο ζούσαν για σχεδόν τετρακόσια χρόνια. «Οι τρεις δυνάμεις έπραξαν ενάντια στα πιστεύω τους (ότι οι λαοί δεν πρέπει να ξεσηκώνονται ενάντια στο νόμιμο ηγεμόνα τους), επηρεασμένες από καθαρό ρομαντισμό επειδή οι Ευρωπαίοι με την κλασική μόρφωση δεν ήθελαν οι απόγονοι του Ομήρου, του Σωκράτη και του Περικλή να συνεχίσουν να ζουν υπό τον Τουρκικό ζυγό», επισημαίνει ο αρθρογράφος.
Μέσα από το άρθρο εξηγεί στους αναγνώστες του ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις βοήθησαν την Ελλάδα «για τους λάθος λόγους». Κι αυτό επειδή «οι Έλληνες δεν ήταν αληθινοί Έλληνες» όσον αφορά στην καθαρότητα της φυλής τους.
«Η ιδέα ότι οι Έλληνες της σύγχρονης εποχής ήταν απόγονοι του Περικλή και του Σωκράτη και όχι μια φυλή με σλαβικά, βυζαντινά και αλβανικά γονίδια, που δημιουργήθηκε υπό την τουρκική κυριαρχία, ήταν διαδεδομένη μεταξύ των μορφωμένων Ευρωπαίων. Όμως, ούτε οι αρχιτέκτονες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπόρεσαν να ξεπεράσουν αυτήν την παρανόηση. Βάσει αυτής της λογικής έφεραν την Ελλάδα στην βάρκα της ΕΕ το 1980, με τις γνωστές συνέπειες που ‘θαυμάζουμε’ καθημερινά».
Η ιδέα ότι οι Έλληνες δεν είναι οι πραγματικοί Έλληνες δεν είναι καινούργια ούτε ανήκει στον ανθέλληνα αρθρογράφο της συντηρητικής εφημερίδας. Αυτή η θεωρία διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Jakob Philipp Fallmerayer, δημοσιογράφο, πολιτικό και ιστορικό του 19ου αιώνα που ισχυριζόταν ότι οι «Έλληνες δεν είναι πραγματικοί Έλληνες» και επομένως δεν έχουν θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θεωρία περί φυλετικής ασυνέχειας των νεοελλήνων
Η θεωρία του Fallmerayer περί των νεοελλήνων διατυπώθηκε κυρίως στο βιβλίο του «Ιστορία της χερσονήσου της Πελοποννήσου κατά τους Μεσαιωνικούς Χρόνους»,όπου-μεταξύ άλλων- συνοψίζει την ιστορία της περιοχής της Ελλάδας από την αρχαιότητα μέχρι και τα τέλη του μεσαίωνα, ενώ λίγα χρόνια μετά κυκλοφόρησε και το βιβλίο «περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων»το οποίο ουσιαστικά ήταν μια απάντηση στους επικριτές του πρώτου βιβλίου συμπληρωμένο με κάποια καινούργια στοιχεία που στήριζαν τη θεωρία του.
Την εποχή της εμφάνισης της θεωρίας του περί της μη καταγωγής των Νεοελλήνων από τους αρχαίους ξέσπασε μεγάλος θόρυβος τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα, προκαλώντας αρνητικά-εν είδει αντιρρητικής φιλολογίας-αλλά και κάποια θετικά σχόλια . Οι Έλληνες λόγιοι προσπάθησαν να αποδείξουν αβάσιμους τους ισχυρισμούς του με συγκριτικές μελέτες της γλώσσας, των ηθών και των εθίμων των Ελλήνων διαχρονικά. Αρκετοί Έλληνες λόγιοι δημοσίευσαν έργα, ενώ οι εφημερίδες δημοσίευσαν πολεμικές και γελοιογραφίες εναντίον του. Φέρεται ότι διάφοροι ρήτορες τον απαξίωναν σε διαλέξεις, ενώ τα παιδιά τον αποδοκίμαζαν στο δρόμο.
Χαρακτηριστικό της ανασφάλειας ή και της εχθρότητας με την οποία αντιμετωπίστηκε η θεωρία του Fallmerayer μέσα στην Ελλάδα είναι ότι τα δύο επίμαχα βιβλία δεν μεταφράστηκαν στα Ελληνικά και δεν κυκλοφόρησαν στην αγορά παρά μόνο κατά τα έτη 2002 και 1984 αντίστοιχα.
Η θεωρία του, αν και για πολλούς κινείται ενίοτε στα όρια της υπερβολής, εμπεριέχει έγκυρα στοιχεία, ιδιαίτερα σε σχέση με την παντελή άρνηση της φυλετικής καθαρότητας.
Σύμφωνα με τις απόψεις του-που στηρίχθηκαν κυρίως σε έργα Βυζαντινών συγγραφέων,ιστορικά στοιχεία και σε αρκετά Σλάβικης προέλευσης τοπωνύμια της Ελλάδας – η φυλή των αρχαίων Ελλήνων εξαφανίστηκε παντελώς εξαιτίας της καθόδου σλαβικών φύλων στην Πελοπόννησο και την υπόλοιπη Ελλάδα μεταξύ του 6ου και του 8ου αιώνα μ.χ.,ενώ αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρχουν μόνο κάποια μικρά αρχαιοελληνικά υπολείμματα κατοίκων στην Τσακωνία και στη Μάνη.
