Πηγή: Έθνος / Αγγελική Κώττη
Η νύχτα που η Τροία κατακτήθηκε από τους Έλληνες, ήταν η νύχτα της 6ης Ιουνίου 1218 π.Χ. Αυτό υποστηρίζουν Ελληνες επιστήμονες, έπειτα από μελέτη των αστρονομικών χαρτών της NASA. Η αρχαιολογική σκαπάνη δεν έχει διαπιστώσει ακόμα κατά πόσον η αρχαία πόλη στον λόφο που σήμερα ονομάζεται Χισαρλίκ καταστράφηκε μετά από πόλεμο, ωστόσο οι αρχαιολόγοι μοιάζει να συμφωνούν πως η καταστροφή έγινε το 1180 π.Χ.
Η μελέτη των χαρτών της NASA δίνει και άλλα συμπεράσματα. Επιπροσθέτως, μελέτη των ίδιων χαρτών, μαρτυρά, κατά τους επιστήμονες, πως ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη στις 30 Οκτωβρίου του 1207.
Τις εργασίες τους για αυτές τις σημαντικές χρονολογήσεις με βάση τα Ομηρικά Έπη, θα παρουσιάσουν σε διεθνές συνέδριο με τίτλο «Η αρχαία Ελλάδα και ο σύγχρονος κόσμος», στη αρχαία Ολυμπία, στα τέλη Αυγούστου. Την ομάδα αποτελούν οι: Σ. Παπαμαρινόπουλος (καθηγητής Γεωφυσικής Πανεπιστημίου Πατρών), Π. Πρέκα-Παπαδήμα (επίκουρη καθηγήτρια Αστροφυσικής Πανεπιστημίου Αθηνών), Ε. Μητροπέτρου, Α. Τσιρώνη, Π. Αντωνόπουλος, Π. Μητρόπετρος και Γ. Σαραντίτης.
Η Τροία είχε ιδρυθεί κατά την εποχή του Χαλκού. Τα πιο διάσημα ευρήματά της, ο λεγόμενος «Θησαυρός του Πριάμου», που ανασκάφηκε από τον Ερρίκο Σλήμαν, χρονολογούνται στο 2500 π.Χ. πολύ πριν από τον Τρωικό πόλεμο δηλαδή.
Η Τροία του Ομήρου, της εποχής που περιγράφεται στα Ομηρικά Επη δηλαδή, ήταν η πιο φτωχική και χρονολογείται περί το 1900-1800 π.Χ.
Αυτό το στρώμα φέρει ίχνη μεγάλης καταστροφής και πυρπόληση, όμως δεν υπάρχουν αιχμές βελών, δοράτων και άλλα όπλα της εποχής. Τουλάχιστον δεν είχε βρει ο αείμνηστος Μάνφρεντ Κόρφμαν με τους συνεργάτες του από το Πανεπιστήμιο του Τίμπιγκεν, που έσκαβαν εκεί μέχρι πριν από μερικά χρόνια.
Ο κ. Παπαμαρινόπουλος και οι συνεργάτες του σε άρθρο τους στο περιοδικό «Μεσογειακή αρχαιολογία και αρχαιομετρία» αναφέρουν πως μια ηλιακή έκλειψη προηγήθηκε της νύχτας κατά την οποία οι Αχαιοί κυρίευσαν την Τροία.
Η ασέληνος νύχτα
Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της τους οδηγούν στο ότι επρόκειτο για έκλειψη που έγινε στις 6 Ιουνίου 1218 π.Χ. Είναι η μόνη που μπορεί να συνδυαστεί με την επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη, με φθινοπωρινό καιρό, δέκα χρόνια μετά (στην πραγματικότητα 11), η οποία επίσης σημαδεύεται από μια έκλειψη ηλίου.
Και οι δύο εκλείψεις είχαν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ήταν ορατές στην Τροία, όπως και στα Ιόνια Νησιά. Η πρώτη ταιριάζει με την ασέληνο νύχτα που ακολούθησε. Τέλος, τρεις μέρες μετά τον θάνατο του Πατρόκλου, ο Ομηρος βάζει το άστρο Αφροδίτη να είναι ορατό στον νυχτερινό ουρανό, κάτι που προκύπτει επίσης με τη μελέτη των χαρτών της NASA ότι συνέβαινε στις 9 Ιουνίου 1218.
Αν συμφωνήσουμε πως ο Τρωικός Πόλεμος ήταν γεγονός, τότε θα πρέπει να ξεκίνησε το 1227- 1226 π.Χ., αφού ο Όμηρος λέει πως διήρκεσε δέκα χρόνια. Όσο για τη μέρα επιστροφής του Οδυσσέα στην Ιθάκη και τον θάνατο των μνηστήρων, ο Ηράκλειτος εκ Πόντου (1ο αι. μ.Χ.) πρώτος πρόσεξε στην ομηρική περιγραφή του τελευταίου δείπνου των Μνηστήρων, (Οδύσσεια) σημεία περίεργης συμπεριφοράς τους. Αυτό κατά την άποψή του σήμαινε ότι είχε συμβεί εκείνη την ημέρα έκλειψη ηλίου.
Μέχρι τώρα, η καταστροφή σημαντικών ανακτορικών συγκροτημάτων στα τέλη του 13ου αιώνα π.Χ. δημιουργούσε προβληματισμό, καθώς όλοι πίστευαν πως αν όντως έγινε ο Τρωικός Πόλεμος, έγινε περί το 1150 π.Χ. Περί τα τέλη του 13ου αι. π.Χ. καίγεται και εγκαταλείπεται η Ακρόπολη του Γλα, αλλά και το λεγόμενο ανάκτορο του Νέστορα, όπως και το δεύτερο ανάκτορο της Ιωλκού.
Αν λοιπόν είχαν καταστραφεί περί το 1200 – 1180 π.Χ., πώς αυτό συμβιβάζεται με την καταστροφή της Τροίας στα 1150;
Με την επισήμανση του κ. Παπαμαρινόπουλου και των συνεργατών του, όλα μοιάζουν πιθανότερα.
Ο Μυκηναϊκός πολιτισμός εμφανίστηκε κατά τον 16ο αι. π.Χ. κορυφώθηκε στα μέσα του 13ου π.Χ. αιώνα και τελείωσε κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 50 ετών, με πυρκαγιές και σεισμική δραστηριότητα, περί το 1130 π.Χ. Κάτι που μπορεί να εξηγηθεί, αν ο πόλεμος τέλειωσε το 1207 π.Χ.
Διαβάστε ακόμη: Δούρειος Ίππος: Παγίδα ή πολιορκητική μηχανή;
Καταστροφές
Τρεις εξηγήσεις έχουν προταθεί για την κατάρρευση των μυκηναϊκών βασιλείων και τη συνακόλουθη παρακμή του Μυκηναϊκού πολιτισμού: η φυσική καταστροφή, η εξωτερική εισβολή και οι εσωτερικές διαμάχες. Φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πυρκαγιές και ίσως κλιματικές αλλαγές) έχουν πιστοποιηθεί αρχαιολογικά, στο πρώτο κύμα τους όμως άντεξε το σύστημα και τα ανάκτορα ξαναχτίστηκαν.
Η απειλή από εξωτερικούς εισβολείς μπορεί να είναι η αιτία για την ενίσχυση των οχυρώσεων, όμως στον υλικό πολιτισμό υπάρχει αδιάκοπη συνέχεια. Ακόμα και αν επιτέθηκαν τελικά εξωτερικοί εισβολείς, δεν εγκαταστάθηκαν στις περιοχές που έλεγχαν οι Μυκηναίοι.
Ξίφη του ιδιαίτερου τύπου και χονδροειδής κεραμική κατασκευασμένη χωρίς τροχό, πολύ διαφορετική από τη μυκηναϊκή, έχουν συνδεθεί με πιθανούς εισβολείς.
Και τα δύο όμως εμφανίζονται ήδη πριν από τις καταστροφές και όχι με την έλευση πληθυσμών που μπορεί να ευθύνονται για τις καταστροφές. Νέα ταφικά έθιμα (καύση νεκρών, κιβωτιόσχημοι τάφοι) εμφανίζονται πολύ αργά.
