Πόσες ποδοσφαιρικές ιστορίες έχουν προκαλέσει τόσο θόρυβο που το κοινοβούλιο μιας χώρας να αναγκαστεί να ασχοληθεί μαζί τους; Ελάχιστες, αν όχι καμία. Στην περίπτωση όμως του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998, τίποτα δεν είναι λογικό.
Πολύ περισσότερο, όταν μια από τις δυο ομάδες του τελικού είναι η Βραζιλία, η χώρα στην οποία άνθρωποι αυτοκτονούσαν όταν η Εθνική τους ομάδα, έχασε τον τελευταίο εντός έδρας αγώνα των ομίλων της διοργάνωσης του 1950 από την Ουρουγουάη, χάνοντας μαζί και το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Έτσι και στην περίπτωση του περιβόητου τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998, στη Γαλλία.
Το χρονικό
Ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο, αναμενόταν και τελικώς ήταν το απόλυτο αστέρι της διοργάνωσης του 1998. Ερχόταν άλλωστε από μια σεζόν, κατά την οποία έγινε η ακριβότερη μεταγραφή της ιστορίας, όταν μεταπήδησε από την Μπαρτσελόνα στην Ίντερ έναντι 27 εκατομμυρίων δολαρίων, πετυχαίνοντας 25 γκολ στο ιταλικό πρωτάθλημα και έχοντας ήδη κατακτήσει την Χρυσή Μπάλα της προηγούμενης σεζόν. Όλα αυτά, μόλις στα 22 του χρόνια.
Ο Λουίζ Ναζάριο ντα Λίμα, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, ήταν μάλιστα στην αποστολή της Εθνικής Βραζιλίας, που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο, τέσσερα χρόνια νωρίτερα στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, χωρίς όμως να πάρει χρόνο συμμετοχής λόγω του νεαρού της ηλικίας του.
Αυτήν την φορά όλα τα φώτα ήταν πάνω του και όχι άδικα. Ο ίδιος, κατάφερε να σκοράρει 4 γκολ μέχρι τον τελικό, οδηγώντας την ομάδα του στον τελευταίο αγώνα, στο Σεν Ντενί, απέναντι στους οικοδεσπότες Γάλλους που είχαν περάσει «δια πυρός και σιδήρου» για να φτάσουν ως εκεί.
Λίγα λεπτά πριν την έναρξη του τελικού στο Παρίσι, η βραζιλιάνικη ομοσπονδία ανακοινώνει στην FIFA, την ενδεκάδα που θα παραταχθεί για τον τελικό και σίγουρα ο εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας, παθαίνει ένα μικρό… εγκεφαλικό παίρνοντας το χαρτί στα χέρια του.
Ταφαρέλ, Καφού, Ζούνιορ Μπαϊάνο, Αλνταΐρ, Ρομπέρτο Κάρλος, Λεονάρντο, Ντούνγκα, Σέζαρ Σαμπάιο, Ριβάλντο, Μπεμπέτο και Εντμούντο. Και ο Ρονάλντο;
Ο ποδοσφαιριστής που όλα τα φώτα του τουρνουά, έπεφταν πάνω του, δεν ήταν στην βασική ενδεκάδα της πρωταθλήτριας κόσμου Βραζιλίας. Ελάχιστα λεπτά όμως πριν την έναρξη του αγώνα, επέστρεψε στο αρχικό σχήμα και ο Εντμούντο που φαινόταν ότι θα τον αντικαταστήσει, κάθισε οργισμένος στον πάγκο.
Η μέρα του μεγάλου τελικού
Τι ακριβώς συνέβη την ημέρα του τελικού. Σύμφωνα με όσα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε σήμερα, δηλαδή 20 χρόνια, πολλές συνεντεύξεις συμπαικτών και μια έρευνα του βραζιλιάνικου κοινοβουλίου μετά τα γεγονότα, στις 12 Ιουλίου του 1998, η βραζιλιάνικη ομάδα πήγε για γεύμα σε ένα εστιατόριο έξω από το Παρίσι.
Λίγο μετά την επιστροφή στο ξενοδοχείο, ο Ρονάλντο, που μοιραζόταν το δωμάτιό του με τον Ρομπέρτο Κάρλος, έπεσε κάτω και άρχισε να κλαίει. «Ο Ρονάλντο, φοβήθηκε αυτό που ερχόταν» δήλωσε ο Ρομπέρτο Κάρλος αργότερα στο BBC. «Η πίεση τον είχε καταβάλλει και δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει».
Τότε, περίπου στις 4 το απόγευμα, ο επιθετικός της Ίντερ άρχισε να έχει ανεξέλεγκτους σπασμούς και να βγάζει αφρούς από το στόμα. Όπως περιγράφει ο δημιογράφος Άλεξ Μπέγιος το περιστατικό στον Guardian, ο Ρομπέρτο Κάρλος φώναξε για βοήθεια, με τους συμπαίκτες του Σέζαρ Σαμπάιο και Εντμούντο να φτάνουν πρώτη στη σκηνή, βοηθώντας τον Ρονάλντο να μη γυρίσει η γλώσσα του.
Έπειτα, ο Ρονάλντο έπεσε για ύπνο, με τους γιατρούς της ομάδας να συμφωνούν να μην του πουν, τι ακριβώς είχε συμβεί. Ένας από αυτούς τους γιατρούς – ο Χοάκια ντα Μάτα- αργότερα παραδέχτηκε σε συνέντευξή του στον Independent ότι δεν είχε δει ποτέ ξανά τον παίκτη να έχει σπασμούς. Αποκάλυψε ακόμα πως ο Ρονάλντο έπαιρνε ένα παυσίπονο από την στιγμή που χτύπησε και πάλι στο γόνατό του στον αγώνα ενάντια στο Μαρόκο. «Προφανώς τον προσέχαμε» λέει ο ντα Μάτα. «Είχε πόνους μεταξύ των αγώνων και του δίναμε χάπια».
Όταν ο Ρονάλντο ξύπνησε, ήπιε ένα φλιτζάνι τσάι και έπειτα, μετά από παρέμβαση του Λεονάρντο, το ιατρικό τιμ τον ενημέρωσε για την κατάστασή του. Κατά την παραμονή του στην κλινική «Lilas», ο Μάριο Ζαγκάλο, αποφάσισε να τον βγάλει από την ενδεκάδα που θα ξεκινούσε στον τελικό. Ο Εντμούντο, ο επιθετικός της Φιορεντίνα, που έφτασε πρώτος στο δωμάτιο του την κρίσιμη ώρα και φημολογείται πως ήταν αυτός που τον έσωσε από το να του γυρίσει η γλώσσα ήταν ο άνθρωπος που τον αντικαθιστούσε. Έπειτα όμως, η κατάσταση περιπλάκη.
Σύμφωνα με τον Independent, ο πρόεδρος της βραζιλιάνικης Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, Ρικάρντο Τεσέιρα, ο οποίος είχε συμφωνήσει και το συμβόλαιο αξίας 80 εκατομμυρίων λιρών με τη Nike – μπήκε στα αποδυτήρια της ομάδας περίπου μια ώρα πριν την έναρξη του τελικού. Είκοσι λεπτά αργότερα, έφτασε ο Ρονάλντο και ο Ζαγκάλο έβγαλε τον Εντμούντο από την αρχική ενδεκάδα. «Αν υποθέσουμε ότι δεν έβαζα τον Ρονάλντο και η Βραζιλία έχανε με 3-0, ο κόσμος θα έλεγε ότι ο Ζαγκάλο είναι πεισματάρης» δήλωσε ο άλλοτε ομοσπονδιακός τεχνικός μπροστά στην επιτροπή της βουλής «Έτσι νομίζω ότι θα έκανα και πάλι το ίδιο».
Η επίσημη γραμμή της βραζιλιάνικης ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και των λίγων συμπαικτών του Ρονάλντο που έχουν μιλήσει για όσα συνέβησαν τις κρίσιμες ώρες πριν τον τελικό του 1998, είναι πως ο Ρονάλντο νιώθοντας μεγάλη πίεση, αρρώστησε και περίπου 40 λεπτά πριν το εναρκτήριο λάκτισμα, δήλωσε πως είναι έτοιμος να παίξει.
Όμως είναι σαφές πως υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα και ανακολουθίες, δύσκολες εξηγήσεις και ένα κοινό που για απόλυτα κατανοητούς λόγους, δεν μπορεί να «χωνέψει» τις εξηγήσεις που δίνονται.
Όλα αυτά βέβαια, έχουν βοηθήσει στο να γεννηθούν μύθοι και θεωρίες συνωμοσίας.
Θεωρία συνωμοσίας νο1: Ο Ρονάλντο έκρυβε κάποιο πρόβλημα υγείας
Πρόκειται λιγότερο για μια θεωρία συνωμοσίας και περισσότερο για μια προσπάθεια η ευθύνη για την αποτυχία της Βραζιλίας να πέσει σε έναν ποδοσφαιριστή και τους γιατρούς που τον φρόντισαν.
Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε όμως, το πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Ρονάλντο στις 12 Ιουλίου, ήταν το μοναδικό αντίστοιχο της καριέρας του, με δεδομένο μάλιστα ότι συμμετείχε σε αρκετές ακόμα μεγάλες διοργανώσεις.
Αρκετά ρεπορτάζ, μεταξύ των οποίων και εκείνο του ESPN, εκείνη την εποχή ισχυριζόταν πως ο διευθυντής του ξενοδοχείου που είχε καταλύσει η Βραζιλία, άκουσε φωνές που έλεγαν «είναι νεκρός, είναι νεκρός». Φαίνεται λοιπόν πως κάποιο περιστατικό υγείας πράγματι προέκυψε εκείνο το απόγευμα.
Όμως αν ο Ρονάλντο είχε κρύψει κάποιο προυπάρχον θέμα; Και αν οι γιατροί που δεν ήταν γνώστες της κατάστασής του, έκαναν την κατάστασή του χειρότερη χορηγώντας του παυσίπονα;
Θεωρία συνωμοσίας νο2: Οι παίκτες δέχτηκαν να πουλήσουν τον αγώνα
Αυτή η θεωρία θέλει τους ποδοσφαιριστές της Βραζιλίας να δέχονται να δωροδοκηθούν έναντι περίπου 15 εκατομμυρίων λιρών, σύμφωνα με τον Guardian, καθώς και την δυνατότητα να φιλοξενήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο στη χώρα τους λίγα χρόνια αργότερα για να έχουν μειωμένη απόδοση εναντίον της οικοδέσποινας Γαλλίας. Μέρος της συμφωνίας λέγεται πως ήταν και το «άνοιγμα του δρόμου» με εύκολες κληρώσεις και ευνοϊκές διαιτησίες για την κατάκτηση του επόμενου Μουντιάλ. Ο Ρονάλντο, ένιωσε άβολα με μια τέτοια συμφωνία και αρνήθηκε να παίξει στον αγώνα, ενώ άλλαξε γνώμη μόνο όταν η Nike τον απείλησε πως θα χάσει τα λεφτά της χορηγίας.
Για να ενισχύσει τις φήμες που ήδη οργίαζαν, τέσσερα χρόνια αργότερα η Βραζιλία κληρώθηκε με της Κίνα, την Κόστα Ρίκα και την Τουρκία, ενώ είχε αρκετά ευνοϊκές διαιτησίες, φτάνοντας μέχρι και τον τελικό στον οποίο επικράτησε της Γερμανίας με δυο γκολ του Ρονάλντο. Πέντε χρόνια αργότερα, η υποψηφιότητα της Βραζιλίας κέρδισε την διοργάνωση του 2014.
Θεωρία συνωμοσίας νο3: Η Nike πίεσε τον Ρονάλντο να παίξει
Αν κάποια από τις τρεις θεωρίες ακούστηκε περισσότερο, είναι σίγουρα αυτή. Στις 13 Ιουλίου -την αμέσως επόμενη μέρα του χαμένου τελικού για τη Βραζιλία – η Nike εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Λαμβάνοντας υπόψιν τις φήμες σχετικά με πιέσεις της Nike στην εθνική ομάδα της Βραζιλίας, ώστε ο Ρονάλντο να παίξει, η Nike θέλει να δηλώσει εμφατικά ότι κάθε τέτοιος ισχυρισμός περί ανάμειξης της εταιρείας είναι ψευδής».
Και συνεχίζει: «Ο Ρονάλντο και ο Ζαγκάλο αποφάσισαν μαζί να κάνουν πράξη το όνειρο του Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή, το οποίο προφανώς, άξιζε να ζήσει. Σε όλη αυτή τη διαδικασία η Nike δεν παρενέβη με κανέναν τρόπο. Και εξάλλου, γιατί να το κάνει;».
Σίγουρα περίεργη γλώσσα για μια εταιρική ανακοίνωση και με μια ρητορική ερώτηση, που επιδέχεται διαφόρων απαντήσεων.
Όμως η εταιρεία, είχε περίπου… 80 εκατομμύρια λόγους να απαιτήσει από τον Ρονάλντο, τον οποίο χορηγούσε, να συμπεριληφθεί στην ενδεκάδα του Ζαγκάλο.
Η εταιρεία είχε επενδύσει ένα μεγάλο ποσό στη συμφωνία με τον Τεσέιρα και την βραζιλιάνικη Ομοσπονδία, ενώ σύμφωνα με δημοσίευμα του Independent, ήταν συνήθης πρακτική για την εταιρεία να ζητά η ομάδα να κατεβαίνει με τους βασικούς της ακόμα και στα διεθνή φιλικά.
Οικονομικά, η Nike είχε ρισκάρει πολλά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, και η ομάδα μάρκετινγκ ήταν σαφές και πριν το τουρνουά πως είχε επικεντρωθεί στην Βραζιλία και πιο συγκεκριμένα στον Ρονάλντο.
Και αν η Nike, μέσω Τεσέιρα, απαίτησε ο Ρονάλντο να συμπεριληφθεί στην ενδεκάδα του τελικού; «Στην εποχή μου, ήταν οι στρατηγοί που διοικούσαν την Βραζιλία, που προσπαθούσαν να διαλέξουν την ομάδα», λέει ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 1970, Τοστάο σε δηλώσεις του στον Independent, προσθέτοντας: «Σήμερα είναι οι χορηγοί, οι επιχειρηματίες, τα ΜΜΕ. Ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου, είναι το μεγαλύτερο τηλεοπτικό πρόγραμμα παγκοσμίως».
Πηγή: reader.gr
