Στις 30 Μαρτίου 1990, οι άνδρες της αστυνομίας Λεμεσού βρέθηκαν μπροστά από μία ανατριχιαστική σκηνή. Στο διαμέρισμα της Ι.Κ, βρήκαν τα πτώματα τριών γυναικών και ενός ανήλικου αγοριού. H αποσύνθεση τους είχε προχωρήσει. Οι γυναίκες ήταν 47,45 και 20 χρονών. Ο ανήλικος 16.
Το δωμάτιο μύριζε γκάζι, οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν σφραγισμένα με ταινία και το δωμάτιο ήταν πιτσιλισμένο με αίματα.
Τρία σημειώματα αυτοκτονίας, ένα κυνηγετικό όπλο, μία φιάλη γκαζιού και ένα κουτί ηρεμιστικών χαπιών ζάναξ, ήταν όλα όσα βρέθηκαν για να βοηθήσουν την αστυνομία να ερμηνεύσει τι συνέβη στο διαμέρισμα της Μέσα Γειτονιάς.
«Θέλουμε ένα όπλο που να παίζει καλά»
Στις 3 Μαρτίου, στο κατάστημα κυνηγετικών ειδών στη Σαριπόλου στη Λεμεσό, μπήκαν δύο γυναίκες και ζήτησαν ένα κυνηγετικό όπλο που «να παίζει καλά».
Ο ιδιοκτήτης τους πρότεινε ένα μεταχειρισμένο όπλο τύπου «Μπερέττα» και τους εξήγησε πως αν και δεν είναι καινούριο, είναι πολύ καλό.
Η τιμή του ήταν 400 λίρες και οι δύο γυναίκες ζήτησαν να το αγοράσουν.
Όμως, χρειαζόταν ειδική άδεια από την αστυνομία. Επέστρεψαν τέσσερις μέρες μετά, έτοιμες να ολοκληρώσουν την αγορά.
Στον ιδιοκτήτη είχαν πει, θα το έκαναν δώρο σε έναν φίλο τους.
Στις 8 Μαρτίου, ο έμπορος κυνηγετικών όπλων παρέδωσε τη Μπερέττα στο σπίτι των δυο αδελφών. Αυτές τον πλήρωσαν, τον ευχαρίστησαν και τον έδιωξαν.
Η δυνατή μουσική που…ενοχλούσε τον γείτονα
Στις 21 Μαρτίου, η 20χρονη φοιτήτρια Α.Χ., ανακοίνωσε στον αρραβωνιαστικό της πως θα έφευγε για λίγες μέρες από τη Λεμεσό με τη μητέρα της, για να συναντήσουν κάποιους φίλους τους στη Λευκωσία.
Τρεις ημέρες αργότερα, του τηλεφώνησε για να του πει πως αφού όλα ήταν καλά, θα επέστρεφε την επομένη.
Όμως όταν δεν φάνηκε, ο Σ.Π. ανήσυχος, πέρασε από το διαμέρισμα της. για να την αναζητήσει.
Η μουσική που ακουγόταν στη διαπασών δεν ανησύχησε τον νεαρό, αφού θεώρησε πως ίσως είχαν ξεχάσει το στερεοφωνικό ανοιχτό και για αυτό έφυγε.
Η δυνατή μουσική, ενόχλησε όμως τον γείτονα, ο οποίος αγανακτισμένος και από τη δυσοσμία, κατέφυγε στον Αστυνομικό Σταθμό Αγίου Νικολάου.
Τρεις δολοφονίες και μία αυτοκτονία
Η αστυνομία άρχισε την έρευνα και σχημάτισε μερικά σενάρια. Το πρώτο σενάριο ήταν πως οι δύο γυναίκες εκτέλεσαν τα δύο νεαρά παιδιά και ακολούθως αυτοπυροβολήθηκαν. Το δεύτερο σενάριο ήταν πως η Ζ.Ι., πυροβόλησε τους υπόλοιπους τρεις και μετά αυτοκτόνησε.
Αυτό το σενάριο ήταν που ταίριαζε και με το ιατρικό πόρισμα. Σύμφωνα με τους γιατρούς, η Ζ.Ι. πυροβόλησε την κόρη της, ακολούθως τον 16χρονο ανιψιό της και τέλος την αδελφή της. Κατόπιν αυτοκτόνησε με το κυνηγετικό όπλο.
Εξάρτηση από σκοτεινές δυνάμεις
Οι δύο αδελφές, πριν το φονικό είχαν καταφύγει στη Μητρόπολη Λεμεσού ζητώντας επανειλημμένα βοήθεια. Ο Μητροπολίτης τις παρέπεμψε στον Αρχιμανδρίτη Αγαθάγγελο, ο οποίος τις συνάντησε τρεις φορές. Αργότερα, τις συναντήσεις ανέλαβε ο Αρχιμανδρίτης Βενέδικτος.
Οι δύο γυναίκες είχαν εμμονή με τη μαύρη μαγεία. Πίστευαν πως από τότε που μετανάστευσαν στην Αυστραλία, μία σκοτεινή δύναμη τους έκανε κακό και δεν μπορούσαν με να ξεφύγουν από αυτήν. Σε αυτά τα μάγια οφείλονταν και οι αποτυχημένοι τους γάμοι.
Πολλές φορές, η παράνοιά τους έφτανε σε τέτοιο σημείο ώστε έλεγαν στον Αρχιμανδρίτη πως «δεν έχουν μάτια, χέρια, αυτιά και δόντια».
«Πετάξτε τα κομμάτια μας στη θάλασσα»
Η Αστυνομία μαζί με την πυροσβεστική, παραβίασε την είσοδο του διαμερίσματος και βρέθηκε μπροστά στην αποτρόπαια σκηνή του εγκλήματος.
Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι αίματα, το δωμάτιο μύριζε γκάζι και παντού υπήρχαν πτώματα.
Στο ένα δωμάτιο, εντοπίστηκαν σε αποσύνθεση τα σώματα της Ζ.Ι, ετών 47, της 45χρονης και του 16χρονου.
Και οι τρεις βρέθηκαν με πολτοποιημένα κρανία, ενώ δίπλα τους ήταν το κυνηγετικό όπλο που είχαν αγοράσει στις αρχές του μήνα οι δύο γυναίκες.
Στο άλλο δωμάτιο, βρέθηκε η 20χρονη κοπέλα σκεπασμένη στο κρεββάτι.
Στο δωμάτιο υπήρχαν τρία χειρόγραφα σημειώματα αυτοκτονίας.
Τα είχαν υπογράψει οι 3 τρεις γυναίκες και έγραφαν ότι αυτοκτονούσαν για να γλυτώσουν από τα μαύρα μάγεια που τους έκαναν και δεν μπορούσαν να τα λύσουν για να λυτρωθούν.
Τα δύο σημειώματα ήταν γραμμένα στα ελληνικά από τις δύο αδελφές ενώ το τρίτο ήταν γραμμένο στα αγγλικά από την εικοσάχρονη φοιτήτρια, που άφηνε ττην περιουσία της στον αρραβωνιαστικό της.
Στα γράμματα τόνιζαν ότι καμιά τους δεν ήθελε ορθόδοξη κηδεία αλλά επιθυμούσαν να «πετάξουν τα κομμάτια τους στη θάλασσα».
Πηγή: Το περιοδικό
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Η βουτιά θανάτου για τους δύο νέους που έκαναν ελεύθερη πτώση αλλά δεν άνοιξε ούτε το κανονικό αλεξίπτωτο, ούτε το εφεδρικό. Έπεσαν αγκαλιά στην άσφαλτο της Πάφου
