Το ύψος του άγγιζε μόλις τα 160 εκατοστά και γέμιζε τα παπούτσια του με χαρτιά για να φαίνεται πιο ψηλός. Φορούσε μέικ- απ και ζωγράφιζε μια ελιά στο μάγουλό του για να μοιάσει στον Έλβις Πρίσλεϋ.
Για τους έφηβους του Τουσόν της Αριζόνας το 1960 ήταν το σύμβολο της καταπιεσμένης νεολαίας. Ο Τσαρλς Σμιντ όμως ήταν μια βαθιά προβληματική προσωπικότητα. Δολοφόνησε τρεις γυναίκες επειδή απλά μπορούσε και καυχιόταν γι’ αυτό στους γνωστούς του. Προδόθηκε από τον καλύτερό του φίλο, γλίτωσε τη θανατική ποινή, αλλά πέθανε στη φυλακή.
Παιδική ηλικία και αποβολή από το Λύκειο
Ο Τσαρλς Χάουαρντ Σμιντ γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου 1942 στο Τουσόν της Αριζόνας. Η μητέρα του ήταν ανύπαντρη και αναγκάστηκε να δώσει το μωρό της για υιοθεσία. Ο Τσαρλς και η Κάθριν Σμιντ ήταν η οικογένεια που τον δέχτηκε. Από μικρός αναζητούσε την προσοχή. Οι θετοί του γονείς όμως λειτουργούσαν ένα γηροκομείο κι έτσι δεν είχαν χρόνο να επιβλέπουν τον Σμιντ.
Μεγαλώνοντας, μίσησε τον θετό του πατέρα και αποφάσισε να δημιουργήσει μια προσωπικότητα που θα άξιζε κάποιος να του δίνει σημασία.
Ήταν όμορφος, έξυπνος και πνευματώδης. Οι επιδόσεις του ωστόσο στα μαθήματα ήταν μέτριες και έτσι επικεντρώθηκε στη γυμναστική. Μάλιστα, με ηγέτη τον ίδιο, το γυμνάσιο του κέρδισε στο Πρωτάθλημα Γυμναστικών Επιδείξεων της Πολιτείας.
Ο «Σμίττι», όπως ήταν το παρατσούκλι του, έλεγε πως είχε υπερφυσικές δυνάμεις και πως μπορούσε να προβλέψει το μέλλον, οπότε ήταν σίγουρος για τη διάκριση του σχολείου του.
Λίγο πριν την αποφοίτησή του, όμως, ο Τσαρλς έκλεψε κάτι εργαλεία από ένα τοπικό κατάστημα, με αποτέλεσμα να τον αποβάλλουν.
Δεν το παραδέχτηκε και αντί αυτού έλεγε πως παράτησε το σχολείο από «βαρεμάρα».
Τα παιδιά της ηλικίας του εντυπωσιάστηκαν από την ελευθερία και ανεξαρτησία του Τσαρλς, ο οποίος από τα 16 του, έμενε μόνος του και οδηγούσε γρήγορα αμάξια και μηχανές.
Στα 21 του έμαθε ότι είναι υιοθετημένος και η θετή του μητέρα τού έδωσε το όνομα της βιολογικής του μαμάς.
Όταν τη βρήκε, η Κάθριν του είπε «δεν σε ήθελα όταν γεννήθηκες, ούτε πριν, ούτε τώρα. Στα τσακίδια».
Η άσχημη μεταχείριση από τη θετή του μητέρα τον επηρέασε πολύ, αλλά ο Τσαρλς βρήκε αλλού παρηγοριά.
Ο Έλβις, τα ψέμματα και τα κορίτσια
Τα βράδια ο Τσαρλς έβγαινε με φίλους, έπινε πολύ και έκανε κόντρες με αυτοκίνητα.
Γύρω από το πρόσωπό του είχε «χτίσει» τον μύθο του επαναστάτη και αντισυμβατικού νέου. Η εξωτερική του εμφάνιση το ενίσχυε. Ήταν ένας όμορφος άνδρας με διαπεραστικά ανοιχτά μάτια που ήθελε να μοιάσει στο είδωλό του, τον Έλβις Πρίσλεϋ.
Έβαφε μαύρα τα μαλλιά του, έβαζε μέικ απ και ένα κραγιόν που έκανε τα χείλη του άσπρα. Μάλιστα, για πολλές ώρες με μια παραμάνα «τραβούσε» το κάνω χείλος, ώστε να μοιάζει ακόμη περισσότερο με τον αγαπημένο του μουσικό. Συνήθιζε, επίσης, με ένα μολυβάκι να σχηματίζει μια ελιά στο πρόσωπο για να φαίνεται περισσότερο «αλήτης». Το μόνο του πρόβλημα ήταν το ύψος του, το οποίο ξεπέρασε με έναν ευφάνταστο τρόπο.
Φορούσε μεγάλες δερμάτινες καουμπόικες μπότες που γέμιζε με εφημερίδες και συμπιεσμένα κουτάκια από μπύρες για να φαίνεται ψηλότερος. Κούτσαινε βέβαια και διέδιδε ότι τραυματίστηκε από αψιμαχία με τη Μαφία!
Ο «Σμίττι» τα πήγαινε πολύ καλά και με τις κοπέλες. Ο μυστηριώδης χαρακτήρας τραβούσε τις έφηβες της περιοχής. Ο ίδιος όμως δεν τις αντιμετώπιζε με σεβασμό. Είχε αμέτρητες παράλληλες σχέσεις, σε πολλές έταζε γάμο, τους έπαιρνε χρήματα και ποτέ δεν τα επέστρεφε. Για να κοιμηθούν μαζί του, τους έλεγε ότι πάσχει από καρκίνο ή από άλλη ανίατη ασθένεια στο τελικό στάδιο. Έβαζε μέχρι και αλάτι στα μάτια του για να φανεί πόσο «εκστασιασμένος» ήταν που μια όμορφη κοπέλα θα μπορούσε να τον κοιτάξει!
Οι δολοφονίες
Οι καλύτεροι φίλο του Σμιντ ήταν ο Τζον Σάντερς και ο Ρίτσαρντ Μπρουνς.
Το 1964, ο «Σμίττι» ήταν ζευγάρι με τη Μαίρη Φρεντζ. Είχε εκμυστηρευτεί σε εκείνη και τον Σάντερς ότι «θα ήθελε 
να σκοτώσει ένα κορίτσι, γιατί θεωρούσε ότι δεν θα τον έπιαναν».
Το βράδυ της 31ης Μαΐου η Φρεντζ έπεισε την 15 χρονη μαθήτρια Άλιν Ρόου να βγει διπλό ραντεβού με τον Σάντερς και το ζευγάρι.
Όσο η Μαίρη καθόταν στο αμάξι και άκουγε μουσική, ο Σμιντ με τον Σάντερς οδήγησαν τη Ρόου στην έρημο της Αριζόνας. Την έδεσαν, τη βασάνισαν και ο Σμιντ είπε στον Σάντερς να τη βιάσει προτού την σκοτώσουν. Ο Σάντερς αρνήθηκε.
Ο Σμιντ τότε τη βίασε και τη δολοφόνησε διαλύοντας το κρανίο της με μια τεράστια πέτρα. Οι δύο νεαροί την έθαψαν και αποχώρησαν από το σημείο.
Στις 16 Αυγούστου 1965, ο Σμιντ δολοφόνησε άλλες δύο κοπέλες. Τότε κοπέλα του ήταν η Γκρέτσεν Φριτζ, στην οποία είχε πει ότι δολοφόνησε τη Ρόου.
Υπήρχαν φήμες ότι Τσαρλς ήταν δολοφόνος, αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία ή τουλάχιστον ποτέ δεν μίλησε ανοιχτά.
Όταν ο Σμιντ αποφάσισε να χωρίσει την Γκρέτσεν, εκείνη τον απείλησε ότι θα τα έλεγε όλα την αστυνομία.
Ο Σμιντ εξαγριώθηκε και στραγγάλισε την Γκρέτσεν, αλλά και τη μικρότερή αδερφή της, Γουέντι, που απλά βρισκόταν τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος.
Για άλλη μια φορά, ομολόγησε τις δολοφονίες. Αυτή τη φορά στον Ρίτσαρν Μπρουνς, στον οποίο έδειξε και το σημείο που τις είχε θάψει.
Ο Μπρουνς φοβήθηκε ότι σειρά θα είχε η δική του κοπέλα. Ταξίδεψε στο Οχάιο, όπου έμεινε για λίγο καιρό με τους παππούδες του. Τους είπε για τους φόνους του φίλου και αποφάσισε να καταγγείλει τον Σμιντ στην αστυνομία.
Η δίκη και ο θάνατος του δολοφόνου
Ο Σμιντ συνελήφθη το 1965. Η δίκη τράβηξε το ενδιαφέρον των δημοσιογράφων και ρεπόρτερ από τα περιοδικά «Life» και «Playboy» παραυρέθηκαν στο δικαστήριο.
Το 1966 καταδικάστηκε σε θάνατο για τη δολοφονία τριών γυναικών. Χάρη στις πολλές εφέσεις που έκανε, κατάφερε τελικά να αλλάξει την ποινή του σε 50 χρόνια φυλάκισης, όταν το 1971 η πολιτεία της Αριζόνας κατήργησε τη θανατική ποινή.
Στις 10 Μαρτίου του 1975, ο Σμιντ μαχαιρώθηκε 47 φορές από δύο συγκρατούμενούς του. Έχασε το μάτι του και ένα νεφρό. Υπέκυψε στα τραύματα του 20 μέρες αργότερα.
Το διήγημα, «Where Are You Going, Where Have You Been?,» της Τζόις Κάρολ βασίζεται στα εγκλήματα που διέπραξε ο Σμιντ, ενώ η ταινία «The Todd Killings» αναφέρεται στη ζωή και τις πράξεις του κατά συρροή δολοφόνου.
