το κείμενο είναι της αναγνώστριάς μας Ιωάννας Αλεξάνδρου
Σενάριο θρίλερ με μία «κακιά πεθερά» θυμίζει η ιστορία της Στυλιανής Χριστοφή από το Ριζοκάρπασο. Μία γυναίκα που εύκολα έχανε τα λογικά της και στο θόλωμά της τίποτα δεν την εμπόδιζε από το βγάζει στην άκρη όσους την ενοχλούσαν μια και καλή.
Έκαψε την πεθερά της
Γεννημένη το 1900 στο Ριζοκάρπασο, παντρεύτηκε σε ηλικία 25 ετών έναν συντοπίτη της. Τα προβλήματα ήταν καθημερινά για το νεαρό ζευγάρι, το οποίο χωρίς καθόλου περιουσία και με λίγες ελιές προσπαθούσε να επιβιώσει. Μαζί απέκτησαν ένα γιο, τον Σταύρο.
Στο ίδιο σπίτι με τους νέους ζούσε και η μητέρα του συζύγου της Στυλλούς. Οι σχέσεις της νεαρής κοπέλας όμως με την πεθερά της δεν υπήρξαν οι καλύτερες.
Η πεθερά ήθελε να επικρατεί και να είναι ο αρχηγός της οικογένειας. Κάτι βέβαια που εξόργιζε την Στυλλού. Δεν άργησε ένα βράδυ μετά από τους συνηθισμένους τους τσακωμούς να χάσει τα λογικά της. Με τη βοήθεια δύο συγχωριανών της δολοφόνησε την πεθερά της: άρπαξε ένα πύρινο δαύλο και τον έχωσε στο στόμα της.
Ωστόσο, τα στοιχεία εναντίον της Στυλλούς ήταν σχεδόν μηδαμινά και ο όρκος σιωπής που διατηρούσε με τις δύο συνεργούς της, κατάφεραν να την καλύψουν και να μην δικαστεί.
Η βάναυση δολοφονία της Hella
Μετά το περιστατικό ο σύζυγός της την εγκατέλειψε. Η Στυλλού, μόνη και αγράμματη προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα με νύχια και με δόντια.
Ο μικρός Σταύρος επηρεασμένος από την κατάσταση, ονειρευόταν να ζήσει μακρυά από τον μικρόκοσμο της Κύπρου. Μετακόμισε στη Λευκωσία, έπιασε δουλειά ως σερβιτόρος και μαζεύοντας λίγα χρήματα αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Μεγάλη Βρεττανία.
Εκεί γνώρισε ένα μοντέλο από τη Γερμανία, την πανέμορφη Hella Bleicher. Οι δυο νέοι ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και απέκτησαν τρία παιδιά.
Στην άλλη άκρη όμως της Μεσογείου, η μοναξιά της Στυλλούς μεγάλωνε μέρα τη μέρα. Έτσι αποφάσισε πως αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να ζήσει με τον λατρεμένο της γιο. Μάζεψε τα πράγματά της και το 1953, αποβιβάστηκε στο Λονδίνο αποφασισμένη να βρει δουλειά και να συζήσει με το νεαρό ζευγάρι.
Ο Σταύρος δεν μπορούσε να αρνηθεί την παραμονή της μητέρας του κι έτσι με βαριά καρδιά δέχθηκε. Οι πρώτες χαρούμενες οικογενειακές ημέρες μετετράπησαν όμως σε έναν ατέλειωτο εφιάλτη.
Η Στυλλού δεν δέχονταν πως υπήρχε άλλη γυναίκα στη ζωή του μονάκριβου γιου της. Ό,τι πέρασε η ίδια από την πεθερά της το ανταποδίδει τώρα στη νύφη της.
Κι έτσι οι καυγάδες ήταν ατελείωτοι.
Έχοντας φτάσει στο απροχώρητο η Hella πήρε μία απόφαση: έτοιμη να αναχωρήσει για διακοπές ανακοίνωσε στον Σταύρο πως επιστρέφοντας, έπρεπε να υπάρχει χώρος μόνο για τη μία από τις δύο. Στο άκουσμα αυτής της «απειλής» η Στυλλού θόλωσε και πάλι. Δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτεί πως έρχεται δεύτερη στη ζωή του γιου τους κι αφού ήταν ή αυτή ή νύφη της, τότε για εκείνη ήταν λογικό πως «θα ήταν αυτή».
Ήταν Ιούλιος του 1954, τότε η 53χρονή Στυλλού άρπαξε από τη ξυλόσομπα της κουζίνας τη μεταλλική σταχτοδοχή και ξεκίνησε να χτυπά βάναυσα την Γερμανίδα νύφη της ενώ στο διπλανό δωμάτιο κοιμόντουσαν τα τρία ανήλικα εγγόνια της. Η Γερμανίδα έπεσε αιμόφυρτη στο πάτωμα της κουζίνας.
Δεν αρκούσε όμως αυτό για τη Στυλλού, που ήταν αποφασισμένη να την εξοντώσει. Πήρε ένα σάλι και το έσφιξε γύρω από το λαιμό της νύμφης της μέχρι που σιγουρεύτηκε ότι ήταν νεκρή.
Το θρίλερ όμως δεν έληξε εκεί. Έσυρε το πτώμα στην πλαϊνή αυλή του σπιτιού, το περιέλουσε με παραφίνη και με τη χρήση ξύλων και εφημερίδων έβαλε φωτιά στο σώμα της Hella.
Όσο καιγόταν η νύφη της, η ίδια αποφάσισε πως έπρεπε να επιστρέψει στην κουζίνα για να καθαρίσει τα αίματα.
Την επόμενη ημέρα μία γυναίκα έπεσε τις ρόδες ενός αυτοκινήτου φωνάζοντας: «Σας παρακαλώ ελάτε, ξέσπασε φωτιά στο σπίτι». Οι γείτονες πιστεύοντας πως τα παιδιά θα κινδύνευαν έσπευσαν στο σπίτι και αντίκρισαν το καμένο πτώμα της Hella. Από το ευδιάκριτο σημάδι του στραγγαλισμού, οι αστυνόμοι κατάλαβαν ότι ήταν δολοφονία και εύκολα εντόπισαν και το δράστη. Η Στυλλού συνελήφθη.
Η δίκη και η εκτέλεση
Στις 25 Οκτωβρίου 1954, ξεκίνησε η δίκη της Στυλιανής Χριστοφή. Ο γιος της Σταύρος προσπαθούσε να την πείσει να δηλώσει πως ήταν «τρελή» για να γλυτώσει με κάποιο τρόπο τον απαγχονισμό, όμως η ίδια φώναζε «όχι όχι, είμαι φτωχή κι αγράμματη, αλλά όχι τρελή!». Τελικά, μετά από εξέταση ψυχίατρων διαγνώστηκε πως η Στυλλού έπασχε από παραληρητική διαταραχή, που προερχόταν από το φόβο της ότι η Hella δεν ανέτρεφε σωστά τα εγγόνια της και ότι κάποια στιγμή δεν θα την άφηναν να τα δει.
Η Στυλλού καταδικάστηκε σε θάνατο και στην συνέχεια απαγχονίστηκε στη φυλακή Holloway, του Λονδίνου, από τον δήμιο Albert Pierrepoint και το βοηθό του Harry Allen την 15η Δεκεμβρίου 1954.
Όταν ο δήμιος μπήκε στο κελί η Στυλλού καθότανε με γυρισμένη την πλάτη προς τη πόρτα και μιλούσε με τον ιερέα που τις συμπαραστεκόταν τις τελευταίες στιγμές της. Ο Pierrepoint της έδεσε τα χέρια πίσω από την πλάτη.
Οι φύλακες έσπρωξαν την ντουλάπα και άνοιξαν την πόρτα που οδηγούσε στην αγχόνη.
Η Στυλλού υποβασταζόμενη, περπάτησε τα λίγα βήματα που τη χώριζαν από την αγχόνη. Οι φύλακες
την τοποθέτησαν στην καταπακτή, στο σημείο που είχε υποδείξει ο Pierrepoint.
Λίγο πριν τον απαγχονισμό της επέμενε: «ποτέ, ποτέ, ποτέ, μπορεί να είμαι φτωχή και αγράμματη, αλλά τρελή δεν είμαι!».
Στην εκτέλεσή της δεν παρέστη κανείς, ούτε καν ο γιος της.
Η Στυλλού θάφτηκε στη φυλακή, όπου το 1971 διετάχθη η εκταφή όσων οστών βρίσκονταν εκεί. Μαζί με άλλες τέσσερις γυναίκες, τις Edith Thomson, Amelia Sach, Annie Walters, τα κόκκαλά τους μεταφέρθηκαν ομαδικό τάφο, στο κοιμητήριο του Brookwood, στο Surrey, ο οποίος παρέμεινε επίσης αμαρκάριστος μέχρι τις 13 Νοεμβρίου του 1993, οπότε και τοποθετήθηκε μια γρανιτένια πλάκα με τα ονόματα των τεσσάρων γυναικών.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Πως ο 12χρονος που κάποτε υποδύθηκε τον Μακάριο ως παιδί στην ταινία «η Μεγάλη Πορεία», έγινε διαβόητος κακοποιός. Η εγκληματική δράση και το τέλος του ισοβίτη «Γιουρούκκη»
