«Για μένα, οι δολοφονίες είναι ό,τι για εσάς το φαγητό. Νιώθω σαν να είμαι ο πατέρας όλων αυτών, αφού εγώ ήμουν ο άνθρωπος που τους άνοιξε την πόρτα για τον άλλο κόσμο». Αυτά ήταν τα λόγια του Αλεξάντερ Πιτσούσκιν, ενός από τους πιο αιμοδιψείς δολοφόνους της Ρωσίας.
Έγινε γνωστός ως ο «δολοφόνος της σκακιέρας» επειδή είχε στόχο να σκοτώσει 64 ανθρώπους, έναν για κάθε τετραγωνάκι της σκακιέρας. Αργότερα αποκάλυψε ότι θα συνέχιζε να σκοτώνει, αν δεν τον είχαν συλλάβει. Καταδικάστηκε για 48 δολοφονίες.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του
Ο Πιτσούσκιν γεννήθηκε το 1974 στη Ρωσία. Όταν ήταν ακόμα μωρό, ο πατέρας του τους εγκατέλειψε. Η μητέρα του μίλησε για ένα τραύμα που είχε από μικρός στο κεφάλι, όταν έπεσε από την κούνια, το οποίο επηρέασε τη συμπεριφορά του και τον έκανε πιο επιθετικό. Οι συμμαθητές του τον φώναζαν «καθυστερημένο» και η μητέρα του αποφάσισε να τον πάει σε σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Ο παππούς του θεωρούσε ότι ήταν πολύ έξυπνος και πως το σχολείο δεν τον βοηθούσε να αναδείξει τα ταλέντα του.
Έτσι αποφάσισε να τον πάρει να ζήσει μαζί του. Του έμαθε να παίζει σκάκι που ήταν το μεγάλο του πάθος. Πήγαινε στο πάρκο Μπίτσα στη Μόσχα και διαγωνιζόταν με ηλικιωμένους άνδρες στο σκάκι.
Παρ’ όλα αυτά, όπως αποκάλυψαν οι γείτονες του, ακόμα και όταν ήταν έφηβος δεχόταν bullying από τους συνομήλικούς του, κάτι που τον έκανε να απομακρυνθεί από όλους.
Ένα περιστατικό όμως επιδείνωσε τη ψυχική του κατάσταση. Ο παππούς του πέθανε. Ο Πιτσούσκιν επέστρεψε στο σπίτι της μητέρας του. Για να ξεφύγει από τα προβλήματά του άρχισε να πίνει αλκοόλ. Τότε ήταν που ξεκίνησε την παράνομη δραστηριότητα.
Κατέγραφε με κάμερα τα παιδιά που έβρισκε στο πάρκο και τα απειλούσε ότι θα τα σκοτώσει.
Σύμφωνα με περιστατικό που βγήκε στη δημοσιότητα, κρατούσε ένα παιδί αγκαλιά και το απειλούσε ότι θα το ρίξει από το παράθυρο. Μετά καθόταν και παρακολουθούσε τα βίντεο που τραβούσε για να νιώθει δυνατός και κυρίαρχος.
Πιστεύουν ότι ο πρώτος του φόνος έγινε το 1992, όταν ήταν ακόμα 18 ετών. Σκότωσε συμμαθητή του και αγόρι μιας κοπέλας που του άρεσε. Το άτυχο αγόρι βρέθηκε στο διαμέρισμά του νεκρό από την αστυνομία. Στην αρχή θεωρήθηκε ότι ο νεαρός είχε αυτοκτονήσει. Αργότερα, ο Πιτσούσκιν είπε: «Η πρώτη δολοφονία είναι σαν τον πρώτο έρωτα. Σου μένει αξέχαστη».
Η τακτική του δολοφόνου της σκακιέρας
Για μερικά χρόνια έμεινε ανενεργός. Ώσπου, το 1999, ο δολοφόνος της σκακιέρας ξαναχτύπησε. Τα θύματά του ήταν κυρίως ηλικιωμένοι και άστεγοι.
Ο Πιτσούσκιν χρησιμοποιούσε το θάνατο του σκύλου του για να προσελκύσει τα θύματά του.
Τους προσκαλούσε να πιουν μαζί βότκα και να θρηνήσουν το κατοικίδιό του στο σημείο που είχε θαφτεί, σε κάποιο απομονωμένο μέρος στο πάρκο Μπίτσα. Κάποιους τους οδηγούσε στο σπίτι του. Όταν έδειχναν να έχουν ζαλιστεί από το αλκοόλ, τους χτυπούσε στο κεφάλι από πίσω με σφυρί. Λέγεται πως πήγαινε από πίσω τους για να μην πεταχτούν τα αίματα πάνω του. Συνήθως τους έριχνε στους υπονόμους, ακόμα και να ήταν ζωντανοί.
Για να σιγουρευτεί ότι είχαν πεθάνει, τους κάρφωνε στο κεφάλι το μπουκάλι της βότκας ή κλαριά που έβρισκε στο πάρκο. Σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποιούσε πιστόλι σε μορφή στυλό για τους σκοτώσει. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μιλούσαν για το «Τέρας του πάρκου Μπίτσα».
Το 2006, η εγκληματική του δράση αποκαλύφθηκε. Τελευταίο θύμα του ήταν η 36χρονη Μαρίνα Μοσκαλίοβα, συνάδελφός του στο σουπερμάρκετ που δούλευε. Της άνοιξε το κεφάλι με το σφυρί και ανάμεσά στα μάτια της είχε καρφώσει μικρά ξυλάκια.
Για κακή του τύχη η γυναίκα είχε αφήσει ένα σημείωμα στο γιο της ότι θα πάει μια βόλτα με τον Πιτσούσκιν. Η αστυνομία βρήκε πάνω στο πτώμα ένα εισιτήριο και έτσι κατάφερε να εντοπίσει τη διαδρομή που είχαν κάνει, από τις κάμερες παρακολούθησης στο μετρό. Έτσι, αποδείχθηκε ότι η άτυχη γυναίκα ήταν μαζί του.
Η σύλληψη και η καταδίκη του
Ο Πιτσούσκιν, όταν συνελήφθη το 2006, αποκάλυψε στην αστυνομία ότι ανταγωνιζόταν τον Αντρέι Τσικατίλο, που ήταν ένας από τους πιο διάσημους δολοφόνους της Ρωσίας μέχρι τότε. Ήθελε να ξεπεράσει τους 52 φόνους, για τους οποίους είχε κατηγορηθεί ο Αντρέι και να μείνει αυτός στην ιστορία ως ο πιο γνωστός κατά συρροή δολοφόνος της Ρωσίας.
Ο Πιτσούσκιν ένιωθε σαν θεός όταν σκότωνε. Έπαιρνε στα χέρια του τη ζωή των ανθρώπων και εκείνος αποφάσιζε τι θα την κάνει. Οι γείτονές του μιλούσαν για ένα άτομο αλκοολικό και μοναχικό που αγαπούσε τα ζώα. Οι ψυχολόγοι που τον εξέτασαν είπαν ότι ο δράστης ήθελε να εκδικηθεί τον παππού του που τον «εγκατέλειψε» όταν πέθανε, όπως είχε κάνει ο πατέρας του. Παράλληλα, ισχυρίστηκαν ότι ο Πιτσούσκιν έβλεπε τις δολοφονίες ως σεξουαλικό υποκατάστατο. Δεν βίαζε, ούτε έκλεβε τα θύματά του. Έπαιρνε την ικανοποίηση που χρειαζόταν με τις δολοφονίες.
Στη δίκη του κλείστηκε σε γυάλινο κουτί για να τον προστατέψουν από την οργή του κόσμου. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για 48 φόνους και τρεις απόπειρες. Εκείνος επέμενε ότι είχε διαπράξει ακόμα 11 δολοφονίες. Δεν μετάνιωσε ποτέ για όσα είχε κάνει.
Η ποινή του προέβλεπε ότι τα πρώτα 15 χρόνια έπρεπε να βρίσκεται σε απομόνωση. Τα αποτρόπαια εγκλήματά του, οδήγησαν πολλούς να αναθεωρήσουν τη στάση τους για την θανατική ποινή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
«Έπρεπε να τον σκοτώσω». Η δολοφονία στην Αγλαντζιά την περίοδο του εμφυλίου στη Γιουγκοσλαβία. Το θύμα έτρεχε μαχαιρωμένο στη γειτονιά…
