Στις 13 Φεβρουαρίου 1968, γύρω στις 19:20 το απόγευμα και ενώ επέστρεφε από τον αχυρώνα του, ο Παπαχριστόδημος, ιερέας της κοινότητας Καλαβασσού παρατήρησε κάτι περίεργο στο σπίτι της Γιαννούλας Ιωαννίδου και πλησίασε.
Δύο πόδια εξείχαν από την εξώπορτα. Αρχικά, πίστεψε πως ήταν κούκλα, όμως πλησίασε για να βεβαιωθεί.
Το θέαμα ήταν φρικιαστικό. Η 22χρονη Γιαννούλα βρισκόταν νεκρή και κατακρεουργημένη στο δάπεδο της οικίας της, μέσα σε λίμνη αίματος. Η νεαρή κοπέλα, ήταν τραυματισμένη στην κοιλιά και στο στήθος. Ο ιερέας κάλεσε την αστυνομία που έσπευσε να εξιχνιάσει το έγκλημα.
«Άγνωστος» ο δράστης
Οι πρώτες πληροφορίες ήταν ότι η νεαρή ήταν παντρεμένη περίπου έξι μήνες με τον αστυφύλακα Ιωάννη Ιωαννίδη και είχε καταγωγή από τα Καμινάρια. Λίγο πριν την δολοφονήσει ο «άγνωστος» είχε επισκεφθεί τη γειτόνισσά της για να δουν μαζί τηλεόραση.
Μεταμφιεσμένος ο σύζυγος
Ο σύζυγός της, Ιωάννης Ιωαννίδης 23 ετών, βρισκόταν στον αστυνομικό σταθμό της Καλαβασσού. Μετά το έγκλημα κρατήθηκε για ανάκριση. Αρχικά αρνήθηκε τα πάντα αλλά οι έμπειροι συνάδελφοί του κατάφεραν να τον κάνουν να ομολογήσει.
Παραδέχτηκε πως δολοφόνησε τη σύζυγό του για τον απλό λόγο πως δεν την ήθελε.
Έτσι, μόλις εγκατέλειψαν τον αστυνομικό σταθμό οι συνάδελφοί του, ο Ιωαννίδης φόρεσε μία «κελλαπία» για να μην γίνει αντιληπτός, κατευθύνθηκε προς το σπίτι και κατακρεούργησε τη σύζυγό του.
Την επόμενη ημέρα φανέρωσε στους αστυνόμους που είχε κρύψει το φονικό μαχαίρι.
Θάνατος δι’ απαγχονισμού
Στις 3 Ιουνίου, ολοκληρώθηκε η δίκη του στο Δικαστήριο Λάρνακας και ο Δικαστής έβγαλε την απόφαση: ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος για φόνο εκ προμελέτης και του επιβλήθηκε η ποινή του θανάτου δι΄απαγχονισμού.
Ο κατηγορούμενος ήταν απόλυτα ήρεμος και δέχτηκε την απόφαση του δικαστηρίου με ψυχρή ηρεμία.
Ωστόσο, η εκτέλεσή του δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Ο πρόεδρος και Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’, ως ιεράρχης δεν μπορούσε να επιτρέψει τη θανατική ποινή και έτσι οι αποφάσεις μετατρέπονταν σε ισόβια φυλάκιση.
Αν και οι τελευταίες εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν το 1962, η Βουλή ψήφισε την κατάργησή της θανατικής ποινής το 2002. Άλλωστε κανένα κράτος της ευρωπαϊκής ένωση δεν έχει την ποινή του θανάτου.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: 
