Ένας φόνος τόσο άγριος, που παραπέμπει σε ταινία του Χόλιγουντ.
Είναι η «Μαύρη Ντάλια», η δολοφονία της νεαρής Ελίζαμπεθ Σορτ, που συγκλόνισε τον κόσμο το 1947 και το μυστήριο που δεν εξιχνιάστηκε ποτέ.
Στις 15 Ιανουαρίου του 1947, η Μπέτι Μπέρσινγκερ είχε επισκεφτεί το πάρκο Λάιμερτ με την τρίχρονη κόρη της, όταν παρατήρησε λίγο πιο μακριά μια παρατημένη κούκλα.
Παραξενεύτηκε που δεν πέταξαν την κούκλα στα σκουπίδια, αλλά στη μέση ενός πάρκου.
Πλησίασε να τη δει καλύτερα.
Η εικόνα που αντίκρισε, θα έμενε χαραγμένη στον νου της για την υπόλοιπη ζωή της.
Ήταν ένα ανθρώπινο σώμα, κομμένο στα δύο.
Τα πόδια και η μέση ήταν το ένα κομμάτι και είχαν τοποθετηθεί περίπου ένα μέτρο κάτω από τον θώρακα και το κεφάλι.
Τα εντόσθια είχαν τοποθετηθεί με μεγάλη προσοχή κάτω από τα οπίσθια.
Το πτώμα είχε πλυθεί προσεκτικά και το αίμα είχε στραγγίξει. Σε ολόκληρο το σώμα είχαν γίνει βαθιές χαρακιές και σε ορισμένες περιπτώσεις είχαν αφαιρεθεί κομμάτια σάρκας.
Ο δολοφόνος είχε σκίσει τις άκρες του στόματος προς τα πάνω, για να σχηματίσουν ένα μακάβριο χαμόγελο κλόουν.
Αυτό ήταν το πτώμα της «Μαύρης Ντάλιας», όπως αποκάλεσε ο Τύπος την υπόθεση δολοφονίας της άτυχης Ελίζαμπεθ Σορτ.
Η πανέμορφη Μαύρη Ντάλια, που «έκαιγε καρδιές»
Τα αποτυπώματα του πτώματος ανήκαν στην Ελίζαμπεθ Σορτ, μία 22χρονη κοπέλα από τη Μασαχουσέτη. Όταν οι δημοσιογράφοι είδαν τη φωτογραφία της κοπέλας πριν πεθάνει, ήξεραν ότι είχαν πετύχει «λαβράκι».Η Ελίζαμπεθ Σορτ ήταν πανέμορφη. Φωτεινά γαλάζια μάτια, αλαβάστρινη επιδερμίδα και ένα καλλίγραμμο σώμα.
Ο στυγερός φόνος, που είχε ήδη κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού, θα γινόταν λαϊκό ανάγνωσμα, εξαιτίας της ομορφιάς του θύματος.
Η αθλιότητα
Ένας ρεπόρτερ έφτασε στα άκρα. Πήρε τηλέφωνο τη μητέρα της κοπέλας, τη Φοίβη Σορτ και της είπε ότι η κόρη της είχε κερδίσει έναν διαγωνισμό ομορφιάς. Η μητέρα της ενθουσιάστηκε και μίλησε πολύ ανοιχτά στον ρεπόρτερ, ο οποίος σημείωνε κάθε προσωπική πληροφορία για την Ελίζαμπεθ. Στο τέλος του τηλεφωνήματος, της αποκάλυψε ότι η κόρη της ήταν νεκρή…
Η Ελίζαμπεθ Σορτ γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας της, Κλέο, εγκατέλειψε την οικογένεια, όταν η Ελίζαμπεθ ήταν πολύ μικρή. Η Φοίβη συντηρούσε την Ελίζαμπεθ και τη μικρότερη αδελφή της, δουλεύοντας ως λογίστρια.
Η νεαρή «Μαύρη Ντάλια» είχε πάθος με τον κινηματογράφο. Ξόδευε τα λιγοστά της χρήματα, για να δει τον Φρεντ Αστέρ να χορεύει με τη Τζίντζερ Ρότζερς και την Βίβιεν Λι, στο «Όσα Παίρνει ο Άνεμος».
Όταν έκλεισε τα 19, πήγε στην Καλιφόρνια να βρει τον πατέρα της. Σκόπευε να γίνει σταρ του Χόλιγουντ.
Δεν τα κατάφερε και γύρισε στη μητέρα της.
Τον Δεκέμβριο του 1944, η Ελίζαμπεθ αρραβωνιάστηκε τον ταγματάρχη Ματ Γκόρντον. Ήταν η πρώτη φορά, που η πανέμορφη νεαρή ερωτεύτηκε πραγματικά, παρά τις αμέτρητες κατακτήσεις της.
Όμως, ο Γκόρντον πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα, καθώς επέστρεφε στις Η.Π.Α. για να παντρευτούν. Μετά τον θάνατο του αρραβωνιαστικού της, η Ελίζαμπεθ μετακόμισε στο Μαϊάμι, όπου συνέχισε να «ραγίζει» τις καρδιές των αντρών.
Ξόδευε τα χρήματά της σε όμορφα φορέματα και βασιζόταν στους πάμπολλους «καβαλιέρους» της, για να πληρώσει για το φαγητό της. Πολλοί δημοσιογράφοι είχαν θεωρήσει δεδομένο, ότι η Ελίζαμπεθ είχε υπάρξει πόρνη πολυτελείας. Κάτι τέτοιο, μάλλον δεν ίσχυε, καθώς δεν τεκμηριώθηκε επαρκώς.
Έβγαινε πολλά ραντεβού, με πολλούς επίδοξους μνηστήρες, αλλά δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία ότι το έκανε «επαγγελματικά».
Τον Ιούλιο του 1946, μετακόμισε στη Νότια Καλιφόρνια, μαζί με τον αεροπόρο Τζόσεφ Γκόρντον Φλίκινγκ. Έμειναν μαζί για μερικούς μήνες, αλλά χώρισαν κι εκείνος έφυγε από την πολιτεία. Αλληλογραφούσαν όμως τακτικά. Το τελευταίο γράμμα που πήρε ο Φλίκινγκ απ’ την Ελίζαμπεθ, είχε ημερομηνία 8 Ιανουαρίου του 1947.
Μόλις 7 μέρες πριν βρεθεί το πτώμα της.
Τους τελευταίους μήνες πριν τον θάνατό της, η Ελίζαμπεθ έκανε «έξαλλη» ζωή. Είχε παραιτηθεί απ’ τη δουλειά της και τριγυρνούσε στους δρόμους όλη μέρα, μέχρι να βρει κάπου να περάσει τη νύχτα. Έβγαινε με διαφορετικούς άντρες κάθε βράδυ, με κανέναν απ’ τους οποίους δεν είχε σεξουαλικές σχέσεις.
Ποιος ήταν ο δολοφόνος;
Περίπου 50 άνθρωποι ομολόγησαν ότι ήταν ο δράστης.
Κανείς από αυτούς δεν κατάφερε να πείσει ότι ήταν ο δολοφόνος.
Η Ελίζαμπεθ είχε πεθάνει από αιμορραγία, από τις χαρακιές στο σώμα της. Είχε σημάδια από σχοινιά γύρω απ’ τους καρπούς και τους αστραγάλους της.
Όποιος έκοψε το σώμα της στη μέση, ήταν φοβερά επιδέξιος. Η αστυνομία πίστευε ότι είχε εργαστεί ως χειρουργός. Ευτυχώς για την Ελίζαμπεθ, είχε πεθάνει πριν την «εγχείρηση».
Η αστυνομία δεν κατάφερε ποτέ να εξιχνιάσει το μυστήριο της δολοφονίας της.
Κατηγόρησε τον Τύπο, επειδή έδωσε τόση δημοσιότητα στην υπόθεση, ώστε ήταν αδύνατο να ξεχωρίσει ο πραγματικός ύποπτος απ’ τον «τρελαμένο θαυμαστή».
Οι εφημερίδες περιέγραφαν την Ελίζαμπεθ Σορτ ως μία «femme fatale», που ντυνόταν με προκλητικά μαύρα ρούχα και τριγυρνούσε στη Λεωφόρο του Χόλιγουντ, ψάχνοντας για το επόμενο θύμα που θα έριχνε στα δίχτυα της.
Ο κόσμος θεωρούσε ότι «πήγαινε γυρεύοντας», επειδή πίστευε ότι ζούσε μία ανήθικη ζωή. Ο Τύπος είχε δώσει τόση έμφαση στη σεξουαλικότητα της Ελίζαμπεθ, που κυκλοφόρησε μέχρι και μία αντίθετη φήμη. Ότι, δηλαδή, η Ελίζαμπεθ δεν μπορούσε να έχει σεξουαλική επαφή με κανέναν, γιατί τα γεννητικά της όργανα ήταν ατροφικά.
Ίσως, με αυτό τον τρόπο εξηγούσαν και τον ισχυρισμό, ότι ενώ έβγαινε με αμέτρητους άντρες, δεν είχε με κανέναν σεξουαλική σχέση.
Εννιά μέρες μετά τον θάνατό της, κάποιος έστειλε ένα πακέτο στην αστυνομία, με τα περιεχόμενα της τσάντας της Ελίζαμπεθ: φωτογραφίες, πιστοποιητικό γέννησης, τη νεκρολογία του Ματ Γκόρντον και ένα μπλοκάκι με τις διευθύνσεις 75 ανδρών.
Όποιος το έστειλε, είχε καθαρίσει το δέμα από αποτυπώματα. Κανείς απ’ τους 75 άνδρες δεν θεωρήθηκε ύποπτος.
Ο δολοφόνος δε βρέθηκε ποτέ. Όποιος κι αν ήταν, τώρα είναι μάλλον νεκρός ή πολύ ηλικιωμένος. Είναι απίθανο να αποδοθεί ποτέ δικαιοσύνη.
Η ιστορία της Μαύρης Ντάλιας και τα πιθανά σενάρια για τη δολοφονία της, έχουν εμπνεύσει αμέτρητα βιβλία και ταινίες. Η πανέμορφη Ελίζαμπεθ Σορτ κατάφερε να πραγματοποιήσει το παιδικό της όνειρο.
«Πρωταγωνίστησε» σε ταινίες του Χόλιγουντ και έγινε διάσημη.
