Η εν ψυχρώ δολοφονία 3 Κύπριων μοναχών απο Τούρκους το 1964. Το άγριο κυνηγητό από τους κάτοικους του χωριού και η διαφυγή

Το 1964 στην Κύπρο η κατάσταση ήταν κάτι περισσότερο από έκρυθμη, καθώς οι ταραχές μεταξύ των δύο κοινοτήτων μαίνονταν σε ολόκληρο το νησί.
Ωστόσο, υπήρξαν και οι δολοφονίες «εκτός μάχης», άλλες φορές ως εκδίκηση και άλλοτε για τη διατάραξη των σχέσεων μεταξύ των κατοίκων του νησιού.

Την Πρωτοχρονιά του 1964, σε ένα μοναστήρι παλαιοημερολογιτών σε κάποιο ορεινό χωριό, 3 Κύπριοι μοναχοί, ανάμεσά τους και ένας 12χρονος δόκιμος, βρέθηκαν δολοφονημένοι με πολλές σφαίρες ο ένας δίπλα στον άλλον.
Σύμφωνα με τον μοναχό Χ. ο οποίος ήταν αυτόπτης μάρτυρας, το πρωί της Τετάρτης κατέβηκαν στην αυλή της Μονής για να χτίσουν ένα μικρό τοίχο, ενώ μαζί τους είχαν και τον 12χρονο δόκιμο μοναχό που τους βοηθούσε.

Η εν ψυχρώ εκτέλεση

Κατά τις 10, εμφανίστηκαν 4 Τούρκοι οπλισμένοι με δίκαννα και κυνηγετικά και ένας πέμπτος ο οποίος είχε πάει στην πίσω πλευρά της Μονής για να τους περικυκλώσει.
Τότε ο ένας, με πολύ έντονο ύφος είπε στους μοναχούς ότι τα σκυλιά της Μονής είχαν κατασπαράξει τα πρόβατά τους και ότι θα έπρεπε να βρουν μία λύση.
Ο μοναχός Χ. του απάντησε ότι τα σκυλιά αποκλείεται να έκαναν κάτι τέτοιο, αφού ποτέ δεν απομακρύνονταν απο το μοναστήρι. Εντούτοις, ο δεύτερος μοναχός ρώτησε τον Τούρκο πόση αποζημίωση ήθελε για τα «νεκρά ζωντανά» του.

Χωρίς να δώσουν κάποια απάντηση οι αγριεμένοι επισκέπτες, σήκωσαν τα δίκαννα και άρχισαν να πυροβολούν με μανία τους μοναχούς. Τρεις απο αυτούς έπεσαν νεκροί επί τόπου, ενώ από το μένος των Τούρκων δολοφόνων δε θα γλίτωνε ούτε ο μικρός.

Αφού όπλισαν ξανά, συνέχισαν να πυροβολούν προς μέρος των άλλων μοναχών, οι οποίοι κατάφεραν να διαφύγουν, άλλοι μέσα στο μοναστήρι και άλλοι στα γύρω βουνά.

Ο Χ. και άλλοι τρεις μοναχοί είχαν σωθεί με βαριά τραύματα και κατάφεραν να ειδοποιήσουν κτηνοτρόφους της περιοχής για να τους βοηθήσουν.

Η καταδίωξη στα βουνά

Μέσα σε λίγα λεπτά, κάτοικοι απο παρακείμενο χωριό έφτασαν στο μοναστήρι βαριά οπλισμένοι.
Κάποιοι έμειναν να βοηθήσουν τους τραυματίες, αλλά οι περισσότεροι ξεκίνησαν το κυνηγητό στα βουνά για τον εντοπισμό των δολοφόνων.

Η περιοχή ήταν δύσβατη και η αποστολή των χωρικών ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Ο «βαρύς» χειμώνας του Ιανουαρίου και η χιονισμένη οροσειρά δεν τους άφηναν πολλά περιθώρια, καθώς όσο περνούσε η ώρα και νύχτωνε κινδύνευαν άμεσα και οι ίδιοι.

Οι δολοφόνοι χάθηκαν μέσα στο σκοτάδι και τις άσχημες καιρικές συνθήκες και δεν εντοπίστηκαν ποτέ.

Διαβάστε επίσης: Η αιματηρή σύγκρουση της Εθνικής Φρουράς και Τουρκοκυπρίων στο χωριό Κοφίνου που άνοιξε τον δρόμο στον Αττίλα. Η παρέμβαση των Αμερικανών…