«Αναγκάστηκα να τον σκοτώσω γιατί έσκισε μια φωτογραφία του συνταγματάρχη μας». Η εκτέλεση ενός Λίβυου στο Χαϊδάρι από πράκτορες του Καντάφι

«Η επανάσταση θα ζει για πάντα, θάνατος χωρίς έλεος στους ιμπεριαλιστές», αυτό ήταν το σύνθημα που βρέθηκε χαραγμένο στα Αραβικά πάνω από το πτώμα ενός λίβυου λιποτάκτη στο Χαϊδάρι. Ο Αμπού Μπακρ Αμπντέλ Ρακμάν ήταν το όγδοο θύμα των ομάδων δολοφονίας του Καντάφι που εκτελέστηκε, γιατί ήταν αντικαθεστωτικός και αυτή η «επιχείρηση» έγινε στην Ελλάδα.

21 Μάιου 1980. Ο Λίβυος αυτομόλησε από το καθεστώς Καντάφι και βρέθηκε δολοφονημένος σε διαμέρισμα στο Χαϊδάρι. Τους δύο τελευταίους μήνες είχαν προηγηθεί άλλες έξι πολιτικές δολοφονίες αντικαθεστωτικών στη Δυτική Ευρώπη από ομάδες κομάντος του Καντάφι. Την ημέρα της δολοφονίας του Λίβυου Ρακμάν στην Ελλάδα, έγινε γνωστή άλλη μία πολιτική εκτέλεση Λίβυου στη Ρώμη. Ένας επιχειρηματίας βρέθηκε στραγγαλισμένος στη πανσιόν όπου διέμενε και πάνω από το πτώμα του υπήρχε γραμμένο ένα σύνθημα στα Αραβικά από τους δράστες:

«Ο Θεός είναι μεγάλος και η 1η Σεπτέμβρη υπάρχει. Οι εχθροί του λαού δε θα μας ξεφύγουν όπου και αν βρίσκονται. Ζήτω οι λυβικές επαναστατικές επιτροπές στη Ρώμη».

Το δικτατορικό καθεστώς του Καντάφι στη Λιβύη

Την 1η Σεπτεμβρίου του 1969 ο Καντάφι ηγήθηκε μιας μικρής ομάδας αξιωματικών του στρατού και ανέτρεψε με πραξικόπημα τον βασιλιά Ίντρις, ο οποίος έκανε εκείνη την εποχή διακοπές στην Ελλάδα. Το σύνθημά τους ήταν «καταλάβετε τους δρόμους και μην τους αφήσετε. Αν οι αστυνομικοί σας χτυπούν, χτυπήστε τους και εσείς». Στόχος τους η επανάσταση. Για να εδραιώσει την εξουσία του, ο Καντάφι, έγινε συνταγματάρχης και προσπάθησε να απομονώσει τα υπόλοιπα 11 μέλη του Επαναστατικού Διοικητικού Συμβουλίου. Απεργίες, διαδηλώσεις, ακόμη και αναφορές στα Μέσα Ενημέρωσης εναντίον του, οδηγούσαν σε τιμωρία με θάνατο.

Οι διαμαρτυρίες για το στρατιωτικό καθεστώς του ξεκίνησαν το 1974. Ο δικτάτορας Καντάφι κατέστειλε βίαια εξεγέρσεις φοιτητών και μαθητών, ενώ έδωσε εντολή στα στρατεύματά του να εισβάλουν στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, να δολοφονήσουν φοιτητές, πολλοί από τους οποίους συνελήφθησαν και κρεμάστηκαν δημόσια στην πλατεία της Βεγγάζης για παραδειγματισμό, ως αντικαθεστωτικοί.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80, είχε εξαλειφθεί κάθε κριτική προς το πρόσωπό του, μέσα από δημόσιες δίκες και εκτελέσεις.

Ποιος ήταν ο λίβυος λιποτάκτης που δολοφονήθηκε στην Αθήνα

Ο λίβυος Ρακμάν είχε διαφύγει από τη χώρα του τον Ιανουάριο του 1980, πέρασε από την Ιταλία και έφτασε στην Αθήνα τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς. Έμενε μόνος του σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Χαϊδάρι, στο οποίο είχε εγκατασταθεί μόλις τις τελευταίες 10 ημέρες πριν από τον θάνατο του. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Τύπου της εποχής δεν είχε επαφές με τους συμπατριώτες του στην Αθήνα και δεν εμπιστευόταν κανένα.

Ήταν υπαξιωματικός των δυνάμεων των καταδρομών του λυβικού στρατού και αυτομόλησε. Έφυγε από τη χώρα του ως αντικαθεστωτικός και έφτασε στην Ελλάδα όπου εργαζόταν σε εργοστάσιο μεταλλικών επίπλων για 500 δραχμές την ημέρα. Μαρτυρίες υποστήριξαν πως σχεδίαζε να φύγει στον Καναδά. Αγνόησε τη διαταγή του δικτάτορα να επιστρέψουν όλοι οι Λίβυοι στη χώρα τους και πλήρωσε αυτή την απόφαση με τη ζωή του.

Έμπηξε το μαχαίρι στον αυχένα και έσυρε στο σβέρκο του

Δύο ημέρες πριν από τον φόνο του, ένας Λίβυος είπε σε έναν συμπατριώτη του να ειδοποιήσει το θύμα να φύγει από την εργασία του γιατί τον αναζητούσαν. Το μήνυμα αυτό δεν έφτασε ποτέ στα αυτιά του. Βρέθηκε σφαγμένος στο δωμάτιό του στο Χαϊδάρι. Το πτώμα ανακάλυψε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού του, ο οποίος τον αναζήτησε μετά από τρεις ημέρες που είχε χάσει τα ίχνη του. Στο διαμέρισμα αντίκρισε ένα πτώμα πλημμυρισμένο με αίμα. «Το θύμα χτυπήθηκε με λύσσα», περιέγραψε ο ιατροδικαστής. Με μια πέτρα ο δράστης χτύπησε το θύμα στο κεφάλι προκαλώντας του κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Στη συνέχεια, με ένα μαχαίρι  11 πόντων ο δολοφόνος χτύπησε στον αυχένα το θύμα.

Ένα μέτρο πάνω από το αιματοβαμμένο κεφάλι του πτώματος υπήρχε χαραγμένο στον τοίχο ένα σύνθημα στα αραβικά:

«Η επανάσταση θα ζει για πάντα. Θάνατος χωρίς έλεος στους ιμπεριαλιστές. Η επανάσταση μας βοήθησε και θα κάνουμε τα πάντα για αυτή».

Τα πολιτικά κίνητρα της δολοφονίας

Αυτό ήταν το βασικό στοιχείο που οδήγησε τη Χωροφυλακή στο συμπέρασμα πως η δολοφονία του Λίβυου είχε πολιτικά κίνητρα. Το γεγονός ότι το θύμα είχε αρνηθεί επανειλημμένα στη μητέρα του να γυρίσει πίσω στη χώρα του και η δήλωση της πρεσβείας της Λιβύης στην Αθήνα πως δεν γνώριζαν το θύμα ενίσχυσαν το ενδεχόμενο της πολιτικής δολοφονίας. Η μόνη διαφορά από τις προηγούμενες πολιτικές δολοφονίες λίβυων θυμάτων από ομάδες εκτέλεσης του Καντάφι ήταν ότι η συγκεκριμένη είχε εκτελεστεί με μαχαίρι και όχι με αυτόματο όπλο, όπως οι υπόλοιπες.

Από το σημείο της δολοφονίας είχαν εξαφανιστεί το διαβατήριο και οποιοδήποτε άλλο έγγραφο αποδείκνυε ταυτοποίηση. Οι δράστες τα είχαν εξαφανίσει με σκοπό να καθυστερήσει η αναγνώριση του θύματος και να προλάβουν να φύγουν από τη χώρα. Όμως, ένας αριθμός τηλεφώνου που βρέθηκε στην τσέπη του θύματος οδήγησε γρήγορα στη σύλληψη των δραστών. Η χωροφυλακή συνέλαβε τρεις Λίβυους για τη δολοφονία του 23χρονου Λίβυου στο Χαϊδάρι.

O αξιωματικός του Καντάφι τον σκότωσε γιατί ήταν αντικαθεστωτικός

Ο 50χρονος φυσικός αυτουργός της δολοφονίας Αμπντάλα Σααντ ήταν πρώην αξιωματικός του λιβυκού στρατού και υπάλληλος της κρατικής εταιρίας πετρελαίου στη Λιβύη. Είχε έρθει στην Αθήνα τρεις φορές και την τελευταία φορά βρισκόταν για πέντε μέρες στην πόλη πριν από τον φόνο.

«Ήθελε να με ληστέψει και επί πλέον ήταν αντίθετος στο πολιτικό καθεστώς της πατρίδας μας. Σε μια συζήτηση εκφράστηκε με χυδαίες φράσεις για το καθεστώς της Λιβύης γεγονός που με εκνεύρισε και μεθυσμένος τον σκότωσα. Αναγκάστηκα να τον σκοτώσω γιατί έσκισε μια φωτογραφία του συνταγματάρχη μας», υποστήριξε ο δράστης στην ομολογία του.

Μαζί του συνελήφθησαν και άλλοι δύο νεαροί Λίβυοι 17 και 18 χρόνων οι οποίοι υπήρξαν συνεργοί στη δολοφονία. Ομολόγησαν και αυτοί ότι ο 50χρονος τους έδωσε εντολή να ελέγξουν αν είναι έρημος ο δρόμος και να γράψουν τα συνθήματα στους τοίχους.

Διαβάστε ακόμη στη «ΜτΧ»: Η μεταμεσονύχτια συνέντευξη του Καντάφι στην Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου το 1972 μέσα στην έρημο. Ο Συνταγματάρχης έξυνε τα νύχια των ποδιών του και η φρουρά χειροκροτούσε...