Το πρωί της πρωτοχρονιάς του 1964, δώδεκα περίπου Τουρκοκύπριοι εξτρεμιστές εισέβαλαν στην Παναγιά τη Γαλακτοτροφούσα στη Λάρνακα και δολοφόνησαν εν ψυχρώ τρεις Παλαιοημερολογήτες μοναχούς, ενώ τραυμάτισαν σοβαρά άλλους έξι.
Το στυγερό έγκλημα δεν εξιχνιάστηκε ποτέ αν και κάποιοι μοναχοί αναγνώρισαν κάποιους από τους δράστες. Ο φόνος που συγκλόνισε την Κύπρο, εντασσόταν σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ανθρωποκτονιών και γεγονότων με σκοπό τη διχοτόμηση της Κύπρου, που είχαν ήδη ξεκινήσει από το Δεκέμβριο του 1963 με την τουρκανταρσία.
Γύρω στις 10 π.μ. οι μοναχοί μαζί με κάποιους λαϊκούς βρίσκονταν στην αυλή της Μονής και έκαναν διάφορες γεωργικές εργασίες.
Ξαφνικά, μία ομάδα Τούρκων εισέβαλε στο χώρο και χωρίς να πει οτιδήποτε, άρχισε να πυροβολεί εναντίον τους.
Οι μοναχοί πανικόβλητοι έτρεξαν να σωθούν αναζητώντας καταφύγιο μέσα στη Μονή.Ωστόσο, δεν κατάφεραν να γλυτώσουν όλοι. Τρεις μοναχοί έπεσαν νεκροί.
Ο ιερομόναχος Μακάριος από τη Σαλαμίνα, 61 ετών, ο Ζώσιμος από τη Βάση 59 ετών και ένας δόκιμος μοναχός 12 ετών από το Φοινί, ο Σπυρίδων Χαραλάμπους.
Ο μόνος που κατάφερε να βγει εκτός Μονής
Ένας από τους μοναχούς, μέσα στη χαώδη κατάσταση κατάφερε να διαφύγει των πυροβολισμών.
Τρέχοντας, έφτασε ως το διπλανό χωριό του Κόρνου όπου και ζήτησε βοήθεια.
Ο μοναχός Χρύσανθος διηγήθηκε στους κατοίκους όσα συνέβησαν, κινητοποιώντας έτσι τη Χωροφυλακή, η οποία έφτασε στη Μονή με ασθενοφόρο για να μεταφέρει τους τραυματισμένους.
Οι έρευνες που «κατέληξαν στο κενό»
Αμέσως μετά την επίθεση, αστυνομικά σώματα καθώς και ειρηνευτικές δυνάμεις των Άγγλων εγκαταστάθηκαν στη Μονή καθώς και στη γύρω περιοχή.
Οι έρευνες των ειρηνευτών σε συνεργασία με τη Χωροφυλακή, δεν κατέληξαν πουθενά.
Οι διασωθέντες μοναχοί, αναγνώρισαν δύο από τους δράστες ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους κατοίκους της Κοφίνου.
Το έγκλημα έμεινε ατιμώρητο.
