Είναι η κεντρικότερη πλατεία της Λεμεσού και το πιο γνωστό σημείο συνάντησης των κατοίκων. Σήμερα αποτελεί το hot-spot της πόλης με μπαράκια και καφενεία, όμως ανέκαθεν κατακλυζόταν από κόσμο.
Η διάσημη πλατεία πήρε το όνομά της από τον διακεκριμένο νομικό Νικόλαο Σαρίπολο ο οποίος όμως δεν ήταν Λεμεσιανός, αλλά Σκαλιώτης.
Ο διακεκριμένος νομικός
Γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1817 και προερχόταν από την οικογένεια του Ιωάννη Σαριπόλου, γνωστού εμπόρου από τα Λεύκαρα και της Χρυσηίδας (Τσικινέττα) Πελενδρίδη, κόρη Λεμεσιανών προυχόντων. Ο πατέρας του βρισκόταν στη λίστα των σφαγών που πραγματοποιήθηκαν στις 9 Ιουλίου 1821, όμως γλίτωσε αφού πήρε την οικογένειά του και πήγε στην Τεργέστη. Εκεί ο Νικόλαος σπούδασε στη Σχολή της Ελληνικής Κοινότητας (Τεργέστειος Σχολή) και το 1830 επέστρεψαν οικογενειακώς στην Κύπρο.
Επτά χρόνια αργότερα πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει ιατρική, όμως το 1838 αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Κύπρο καθώς πέθανε ο πατέρας του. Δυο χρόνια μετά ταξίδεψε στο Παρίσι. Το 1844 έγινε Διδάκτωρ Νομικής.
Γραμματέας του Πρωθυπουργού
Το 1845 πήγε στην Ελλάδα για να συνεχίσει την καριέρα του. Εκεί διετέλεσε γραμματέας του Πρωθυπουργού Ιωάννη Κωλέττη και το 1846 εξελέγη υφηγητής και ακολούθως καθηγητής του Συνταγματικού και του Ποινικού Δικαίου. Δυο μήνες μετά τον διορισμό του ως υφηγητής έγινε έκτακτος καθηγητής του Συνταγματικού και Ποινικού Δικαίου. Το 1852 όμως το Παλάτι τον έπαυσε από τα καθήκοντά του λόγω της έντονης πολιτικής του δραστηριότητας και της κριτικής που ασκούσε κατά των Ανακτόρων.
Κατάφερε να επανέλθει σε δημόσιο αξίωμα δυο χρόνια μετά ως νομικός σύμβουλος του Υπουργείου Εσωτερικών.
Από το 1862 έως το 1864 πήρε μέρος στις εργασίες της Β΄εν Αθήναις Εθνικής Συνέλευσης ως πληρεξούσιος του Πανεπιστημίου και των ελληνικών παροικιών και εργάστηκε για τη σύνταξη του τελικού σχεδίου του Συντάγματος.
Το 1847 παντρεύτηκε και απέκτησε εννέα παιδιά. ¨
Ο «όνος καθηγητής»
Ο Εμμανούηλ Ροΐδης το 1837 με την ίδρυση του Ελληνικού Πανεπιστημίου, άσκησε έντονη κριτική και σάτιρα ενάντια σε κάποιους από τους καθηγητές του, χαρακτηρίζοντάς τους αμαθείς και δοκησίσοφους.
Μεταξύ των «θυμάτων» της σάτιράς του Ροϊδη ήταν και ο Νικόλαος Σαρίπολος τον οποίο συνήθιζε να αποκαλεί «Όνο Καθηγητή». Κατά την αντίληψή του, ο διακεκριμένος νομικός, συγκέντρωνε τις ιδιοτροπίες του τετράποδου: την ασχήμια, το φθόνο, το πείσμα, τον εγωισμό, την χαμέρπεια, την ανοησία κλπ.
Ως «Όνος Καθηγητής» ο Σαρίπολος, διακρινόταν για το ευμετάβλητο της γνώμης του. Ο Ροϊδης σχολίαζε, πως ο Νικόλαος «άλλαζε τις απόψεις σαν τα πουκάμισα» μόνο για να πλουτίσει και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της κυβέρνησης. Τέλος, ο Σαρίπολος κατά τον Ροϊδη, διακρινόταν για την αποστροφή του «προς την ευπρέπειαν, την λογικήν και την γραμματικήν».
Πληροφορίες: «Η καλλικέλαδος έδρα του αξιοτίμου κ. Όνου καθηγητού»: ο μυκτηρισμός του πανεπιστημιακού καθηγητικού σώματος από τον Εμμ. Ροΐδη, του Αντώνιου Σμυρναίου.
Διαβάστε περισσότερα στη ΜτΧ: Ο Σμυρνιός φιλόλογος που μισούσε την Κύπρο, την έβρισκε άσχημη αλλά θεωρούσε τη Λεμεσό διαφορετική και «ευρωπαϊκή». Το έργο του κατηγορήθηκε για υπεράσπιση της ομοφυλοφιλίας και το 1937 αυτοκτόνησε
