Το όνομά του δεν είναι αρκετά γνωστό στο ευρύ κοινό, ωστόσο η δραστηριότητά του στο εξωτερικό υπήρξε ουσιαστική για την Κύπρο. Ο Αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος Μυριανθεύς, προσωπικός φίλος και του Βρετανού πρωθυπουργού, Γουίλλιαμ Γλάδστονα, επηρέασε αποφασιστικά το πέρασμα της Κύπρου από την Αγγλοκρατία στην Τουρκοκρατία.
Ο πολυταξιδεμένος Αρχιμανδρίτης
Ανήκε σε οικογένεια αρχιερέων και γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου 1838 στο χωριό Καμινάρια της Μαραθάσας ή Μυριανθούσας από όπου πήρε και το επίθετό του.
Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο χωριό του από ιερωμένους και το 1851, ο θείος του Μελέτιος που είχε θέσει στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ζήτησε να τον στείλουν εκεί όπου και τελείωσε το Αλληλοδιδακτικό Σχολείο και ακολούθως την Ανωτέρα Σχολή της Ιερουσαλήμ.
Οχτώ χρόνια αργότερα αφού αποφοίτησε, διορίστηκε ως καθηγητής της Μεγάλης Σχολής της Ιερουσαλήμ από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Κύριλλο. Εδώ ξεκινάει και η πολυταξιδεμένη ζωή του Ιερώνυμου Μυριανθέα, αφού με υποτροφία του Μητροπολίτη Πέτρας Μελετίου, μετακομίζει στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Θεολογική Σχολή.
Το 1864 φεύγει για την Ευρώπη και παρακολουθεί μαθήματα στις πιο πολυσυζητημένες σχολές της εποχής σε Στρασβούργο, Χαϊδελβέργη, Βόννη και Παρίσι.
Το 1867 επέστρεψε με νέες γνώσεις και εμπειρίες στην Ιερουσαλήμ και διορίστηκε στη Θεολογική Σχολή του Σταυρού ως καθηγητής Κανονικού Δικαίου. Η εξελικτική πορεία του δεν σταμάτησε εκεί αφού τρία χρόνια αργότερα, χειροτονήθηκε Αρχιμανδρίτης από τον Αρχιεπίσκοπο Κύριλλο.
Το «απαράδεκτο» βιβλίο στην πυρά
Το 1866 κυκλοφόρησε την πρώτη του προσωπική έρευνα, η οποία σημάδευσε ανεξίτηλα τη ζωή του Ιερώνυμου. Με τίτλο «Περί των Αρχαίων Κυπρίων», το βιβλίο ήταν η πρώτη ιστορική μελέτη για την καταγωγή των Κυπρίων.
Για τη συγγραφή του, πραγματοποίησε το μοναδικό γνωστό ταξίδι του στην Κύπρο όπου και έμεινε πολλούς μήνες για να επισκεφθεί τα αρχαία μνημεία και ιδιωτικές συλλογές που θα τον βοηθούσαν στην έρευνά του, μεταξύ των οποίων του Αμερικανού πρόξενου Κ. Σένσολα και του Διευθυντή της Οθωμανικής Τράπεζας Κ. Λαγκ.
Το βιβλίο όμως προκάλεσε το μένος της Οθωμανικής Κυβέρνησης, η οποία όταν το 1866 εκδόθηκε στην Αθήνα, βρήκε τα 460 αντίτυπά του και τα έκαψε.
Ο λόγος ήταν πως οι πληροφορίες που περιείχε για την ελληνική καταγωγή των Κυπρίων εξόργισαν τους Οθωμανούς οι οποίοι το βάφτισαν «απαράδεκτο». Μάλιστα, τα «βάσανα» του Αρχιμανδρίτη σχετικά με αυτή την έκδοση δεν τελείωσαν στην πυρά αφού κάποια χρόνια αργότερα, οι οθωμανικές αρχές δεν αναγνώρισαν την εκλογή του στην επισκοπική θέση Κυρηνείας.
Η φιλία με τον Γλάδστονα και οι απορρίψεις
Όσο βρισκόταν στο Λονδίνο ο Ιερώνυμος, δεν περιοριζόταν μόνο στα εκκλησιαστικά του
καθήκοντα αλλά ιδιαίτερο ενδιαφέρον επεδείκνυε και για το εθνικό ζήτημα της πατρίδας του.
Μεταξύ των πολλών και αξιόλογων γνωριμιών που έκανε και των φιλικών δεσμών που διατηρούσε, ήταν και η γνωριμία του με τον Πρωθυπουργό της Βρετανίας, Γουίλιαμ Γλάδστονα, μία επαφή η οποία ήταν πολύ σημαντική για την μετέπειτα διακυβέρνηση της Κύπρου εκ μέρους των Βρετανών.
Το 1880, όταν του προτάθηκε ο Μητροπολιτικός Θρόνος Κυρηνείας, τον απέρριψε όπως επίσης και τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο Κέρκυρας ένα χρόνο μετά.
Συνέχισε να απορρίπτει θέσεις όταν και το 1887 εκλέχθηκε Μητροπολίτης Κιτίου και το 1891 του προσφέρθηκε ο Θρόνος της Αντιοχείας.
Το 1884, του απένειμαν τον τίτλο του διδάκτορα Θεολογογίας στο Πανεπιστίμιο του Cambridge.
Όμως, ο Ιερώνυμος δεν μπορούσε να αντέξει το υγρό και μουντό αγγλικό κλίμα το οποίο είχε κλονίσει σοβαρά την υγεία του και δύο χρόνια αργότερα ξεκίνησε τις διαδικασίες για να εγκαταλείψει τη χώρα της Αλβιονίας.
Το φοβερό ατύχημα που τον παραμόρφωσε
Το 1886 υπέβαλε την παραίτησή του και ετοιμαζόταν να ταξιδέψει στην Ευρώπη.
Μία έκρηξη υγραερίου όμως και η πυρκαγιά που ακολούθησε μέσα στο σπίτι του, του προκάλεσαν σοβαρά τραύματα.
Ο Αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος, παραμορφώθηκε τόσο που έγινε αγνώριστος. Από θαύμα όμως γλύτωσε από τον θάνατο. Εγκατέλειψε τη Βρετανία και περιόδευσε σε πιο ζεστές χώρες της Ευρώπης.
Τελικά, αποφάσισε να εγκατασταθεί στη Γενεύη, όπου και πέθανε σε ηλικία 60 ετών.
Σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία ο Ιερώνυμος Μυριανθεύς, ταριχεύθηκε και η σορός του μεταφέρθηκε στην Κύπρο όπου και θάφτηκε στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου Καμιναριών, το οποίο έκτισε ο ίδιος το 1882 με χρήματα που είχε στείλει στην κοινότητα.
Το μυστηριώδες αρχοντικό και η διαθήκη
Μετά το τραγικό του ατύχημα και την παραμόρφωση του προσώπου του, ο Αρχιμανδρίτης δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει δημόσια και να ασκήσει τα εκκλησιαστικά του καθήκοντα.
Για αυτό αποφάσισε να αποτραβηχτεί από τα βλέμματα του κόσμου. Όταν εγκαταστάθηκε στη Γενεύη, συγκέντρωσε τις οικονομίες του και αγόρασε ένα αρχοντικό όπου έζησε τα τελευταία του χρόνια.
Όταν πέθανε, το αρχοντικό παρέμεινε εγκαταλελειμένο και κλειδωμένο για περίπου έναν αιώνα. Το μέγαρο, παρέμεινε εκτός διαθήκης. Και ο λόγος ήταν επειδή ήθελε μέχρι να πεθάνει να είναι οικονομικά εξασφαλισμένος. Το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με το Καντόνι της Γενεύης, ήταν αγοραπωλησία για 100 χρόνια. Μετά το πέρασμα του χρόνου, η οικία 
επέστρεφε και πάλι στο Καντόνι.
Στην τελική του διαθήκη, άφησε ποσό χιλίων λιρών στις αδελφές του Μαρία και Δέσποινα, 500 λίρες στην Αδελφότητα Αγίου Τάφου της Ιερουσαλήμ για να τον μνημονεύον, 500 λίρες στη Θεολογική Σχολή των Ιεροσολύμων.
Άφησε όμως χρήματα και στην πατρίδα του, δίνοντας 500 λίρες στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λευκωσίας, μετέπειτα Παγκύπριο και 400 λίρες για το Δημοτικό που έκτισε στην κοινότητα Καμιναρίων. Τέλος, άφησε το ποσό των 100 λιρών στον παλιό του υπηρέτη Τριαντάφυλλο Κωνσταντίνου, ο οποίος ήταν κοσμήτορας της Ελληνικής Εκκλησίας του Λονδίνου.
Για όποιον συγγενή του δεν μνημόνευε στη διαθήκη άφησε από ένα σελίνι.
Στη Μητέρα Εκκλησία όμως άφησε επι λεξεί την εξής διαθήκη:
«Συμμορία φθονερών και ασυνειδήτων ατόμων εφεύρον προ τινών ετών και διέδωσαν εναντίον μου την άτιμον κατηγορίαν, ότι ηρνήθην την ιερωσύνην μου και ότι ήμην νυμφευμένος. Προσκαλώ μάρτυραν τον Παντοδύναμον Θεόν ότι ουδέποτε εξετέλεσα εν τοιούτον τρομερόν αμάρτημα ούτε κρυφίως ούτε φανερώς και ο δίκαιος κριτής ας κρίνη τους δολοφόνους της υπολήψεώς μου εις την μεγάλην και τρομεράν ημέραν της κρίσεως».
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: «Όταν σηκωνόταν να μιλήσει, εγώ, που ήμουν Κυβερνήτης, ένιωθα φόβο». Το δέος του κυβερνήτη Στορς για τον μητροπολίτη Κιτίου. Αυτός άναψε την φλόγα των Οκτωβριανών όταν οι Άγγλοι επέβαλαν εξοντωτική φορολογία
