Η πρώτη κινηματογραφική προβολή στην Αθήνα έγινε τον Νοέμβριο του 1896 σε αίθουσα της οδού Κολοκοτρώνη.
Το κοινό ήταν ήδη ενημερωμένο για τη νέα τεχνολογία από τις εφημερίδες. Από το 1893 οι αθηναϊκές εφημερίδες ανέφεραν τακτικότατα για τις δραστηριότητες του πολυτάλαντου Τόμας Έντισον.
Η νέα εφεύρεση δεν άργησε πολύ να έρθει στη χώρα μας, αν σκεφτεί κάποιος ότι δέκα μήνες νωρίτερα, στις 15 Φεβρουαρίου 1896 οι αδερφοί Λυμιέρ κατοχύρωσαν, επίσημα, την εφεύρεση τους.
Μυητής της Αθήνας στην νέα Τέχνη ήταν ο Αλεξάντερ Πρόμιο, οπερατέρ και αντιπρόσωπος των Λυμιέρ, ο οποίος κατευθυνόταν προς την Κωνσταντινούπολη, για να διαδώσει τον κινηματογράφο και σταμάτησε για ένα μήνα και στην ελληνική πρωτεύουσα. Ο Πρόμιο ήταν εκείνος που εισήγαγε τον κινηματογράφο και στην Ισπανία, το Μάιο του 1896.
Στην οδό Κολοκοτρώνη αναρτήθηκε η επιγραφή Cinematofotographe Edison και στις 29 Nοεμβρίου 1896 ξεκίνησαν οι προβολές για περίπου ένα μήνα.
Κάθε μέρα δίνονταν 16 παραστάσεις ταινιών μικρού μήκους και το εισιτήριο ήταν 2,20 δραχμές. Πανάκριβο, αν αναλογιστεί κάποιος ότι ένα καλό μεροκάματο ήταν 4 δραχμές.
Πάντως, η πρώτη ουσιαστική επένδυση στον κινηματογράφο θα αργούσε να έρθει.
Αμέσως μετά την πρώτη προβολή, το Ελληνικό Κράτος επρόκειτο να πτωχεύσει και στη συνέχεια να μπει στις πολεμικές προετοιμασίες για τους Βαλκανικούς πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τελικά το 1913, δεκαέξι χρόνια μετά την πρώτη προβολή, χτίστηκε η πρώτη αίθουσα ειδικά κατασκευασμένη για κινηματογράφο το «Παλλάς», το οποίο αργότερα γκρεμίστηκε και στη θέση του χτίστηκε (1923 – 1928) το επταώροφο Μέγαρο Εφεσίου, στη Σταδίου.
Την ίδια χρονιά άνοιξε το «Νέον», στην Πατησίων ενώ το 1913 λειτούργησε και το «Ροζικλαίρ» επίσης στην Πατησίων που οφείλει το όνομά του στις κόρες του ιδιοκτήτη, Ρόζα και Κλαίρη.
