Η πιο διαδεδομένη άποψη για την ονομασία της Κύπρου υποστηρίζει ότι προοήλθε από το λατινικό «cuprum» που σημαίνει χαλκός, αφού η Κύπρος ήταν η πηγή του μεταλλεύματος που έδωσε το έναυσμα στην εποχή του Σιδήρου.
Άλλες ερμηνείες αναφέρουν πως το νησί οφείλει την ονομασία του στον βασιλιά Κύπρο και τον γάμο που τέλεσε μεταξύ της κόρης του, Έννης και του Αχαιού Τεύκρου, ο οποίος ίδρυσε τη Σαλαμίνα όταν ήρθε εξόριστος από τον Τρωικό Πόλεμο. Μια άλλη άποψη θέλει το νησί να σχετίζεται με το την ελληνική λέξη για το Μεσογειακό κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens, Κυπάρισσος η αειθαλής) ή ακόμα και από το ελληνικό όνομα για το φυτό χέννα (Lawsonia alba), κύπρος.
Η Θεοφανώ Πολυμέρη όμως, κυκλοφόρησε τελευταία το βιβλίο «Ετυμολογία Κυρίων Ονομάτων και Τοπωνυμίων των Ομηρικών Επών», στο οποίο παραδίδει 500 ετυμολογίες κυρίων ονομάτων και τοπωνυμίων των ομηρικών επών. Μεταξύ αυτών δίνει και την ετυμολογία της λέξης Κύπρος.
«Η Κύπρος ονομάστηκε με το όνομα αυτό, διότι είναι το νησί της Αφροδίτης, ίδιον της οποίας είναι να πορίζει, να προσπορίζει που λέμε σήμερα, να προμηθεύει την κύηση, την εγκυμοσύνη, μέσω της ερωτικής επαφής. Ακούστε τώρα: «Κύειν» με ύψιλον, πορίζεσθαι, από το ρήμα «κύω» που σημαίνει φουσκώνω, «κύμα» είναι το φούσκωμα της θαλάσσης, εγκύω σημαίνει φουσκώνω εντός. Κύπρος λοιπόν, εκ του κύειν πορίζεσθαι. Από εκεί το ρήμα «κυπρίζω» που σημαίνει «ανθίζω», διότι μία γυναίκα εγκυμονούσα φέρει καρπό και άρα είναι ανθισμένη. Από εκεί ο «κυπρίτης», που είναι το όνομα του χαλκού, υπήρχαν πολλά κοιτάσματα χαλκού στο νησί. Κι από εκεί οι Λατίνοι την είπαν «cuprum», «copper» στα αγγλικά και πήραν όλοι παγκοσμίως να λένε «copper». Κι όποτε χρησιμοποιούν την λέξη αυτή, μνημονεύουν το ίδιον της Αφροδίτης, να πορίζει την κύηση, να προσπορίζει την κύηση, λέμε σήμερα…».
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: «Τσαέρα», «αμπάλατος», «κουτσιώ» και «σταρτάρω». Κι όμως το «αμπάλατος» δεν έχει αγγλική προέλευση, αλλά αρχαιοελληνική! Το πολύγλωσσο κυπριακό λεξιλόγιο και η προέλευση γνωστών εκφράσεων
