Από την αρχή του ποιήματος, ο Τουρκοκύπριος Κκιόρογλου, ευγενικός και καλοσυνάτος με κίνδυνο της ζωής του, τρέχει προς την οικία του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού.
Του φανερώνει όλα όσα πρόκειται να συμβούν και κάνει τα πάντα για να τον πείσει να δεχτεί τη βοήθειά του και να φυγαδευτεί.
Ο Κκιόρογλου διακινδυνεύει τα πάντα βοηθώντας τον ηγέτη των χριστιανών.
Επιμένει να βοηθήσει τον Κυπριανό, ο οποίος όμως αρνείται.
Προς τους τελευταίους στίχους, ο Κκιόρογλου φαίνεται να αλλάζει συμπεριφορά εντελώς απροσδόκητα.
Είναι όμως όντως ο Κκιόρογλου;
Ο Δρ. μελετητής-φιλόλογος Κυριάκος Ιωάννου, προέβη σε μια σημαντική ανακάλυψη σχετικά με τα πρόσωπα και την έκβαση του ποιήματος.
«Στην τελευταία εμφάνισή του στο ποίημα (στ. 481-486), ανατρέπονται τα πάντα, αφού ο Κιόρογλου αλλάζει προσωπείο, μετατρέπεται σε έναν μουσουλμάνο που διάκειται εχθρικά προς τους Ελληνοκυπρίους και εισηγείται στον Οθωμανό διοικητή της Κύπρου, τον Κιουτσούκ Μεχμέτ (Küçük Mehmet), τα εξής:
«Τότες λαλεί ο Κκιόρογλους: “Τούτον, τους δεσποτάες,
φοούμαι μέν τζαι φέρει μας ’νεκατωσιάν στην χώραν,
μέν τζ’ αναδόξει τους Ρωμιούς, τζ’ ’εννά ’χουμεν πελάες·
να βάλουμεν κόλια πολλά, τζαι θέμι ’πού τα τώρα,
μπορεί να δισπιρκάσουσιν τζαι να ’νεκατωθούσιν· σαν δουν τα κόλια μας πολλά, τότε ’εννα φοηθούσιν”».
Στους παραπάνω στίχους παρατηρούμε, με έκπληξη, ότι ο Κιόρογλου προτείνει στον Οθωμανό διοικητή να αυξήσουν τις περιπολίες και τις φρουρές τους προκειμένου να προλάβουν ενδεχόμενο ξεσηκωμό των Ελληνοκυπρίων! Αλήθεια, τί γίνεται εδώ;
Γιατί ο ποιητής βάζει στο στόμα του Κιόρογλου τέτοια λόγια, τα οποία είναι ξεκάθαρο ότι έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όλες τις προηγούμενες ενέργειές του; Πρόκειται για σκόπιμη επιλογή του ποιητή ή, μήπως, έχει συμβεί κάτι άλλο; Πάντως, είναι σαφές ότι, σε όλες τις έως τώρα εκδοτικές δοκιμές του ποιήματος, στον στ. 481 αναφέρεται το όνομα του Κιόρογλου.
Η αλήθεια όμως είναι ότι στην πολύτιμη χειρόγραφη μορφή του ποιήματος, η οποία είναι θεωρημένη από τον ίδιο τον Βασίλη Μιχαηλίδη, και, επομένως, προσλαμβάνει την αξία ιδιόχειρου χειρογράφου, δεν αναφέρεται το όνομα του Κιόρογλου αλλά το όνομα κάποιου Κάρκογλου (Garkoğlu), ο οποίος υποθέτουμε ότι είναι ένας από τους Οθωμανούς αξιωματούχους που συμμετείχαν στο «μετζιλίσιν» του Ιουλίου του 1821. Ωστόσο, κανείς έως τώρα δεν έχει προσέξει το όνομα αυτό, με αποτέλεσμα τη διαιώνιση ενός λάθους το οποίο, κακά τα ψέματα, αποσυναρμολογούσε για δεκαετίες ολόκληρες τη θετική εικόνα που ήθελε να δημιουργήσει ο ποιητής για τον καλοσυνάτο Κιόρογλου. Ποιος είναι όμως αυτός ο Κάρκογλου; Έχει εντοπιστεί το όνομά του σε κάποια οθωμανική πηγή (έγγραφα, ιστοριογραφικά έργα, οθωμανολογικές εργασίες κτλ.); Για να δούμε…».
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: «Ο έρανος των βιταμινών». Πως ο ποιητής Θεοδόσης Πιερίδης ξεσήκωσε την παροικία της Αιγύπτου για να ενισχύσει την κατεχόμενη Ελλάδα
