του συγγραφέα Αναστάσιου Βαφειάδη από το βιβλίο «Οι κρυμμένες ιστορίες πίσω από τα τραγούδια»
«Πάντα να κοιτάς τη φωτεινή πλευράς της ζωής» τραγουδά ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Ένας προφήτης μα τι προφήτης», την ώρα που βρίσκεται πάνω στο σταυρό. Είναι το τελευταίο πλάνο της ταινίας όπου όλοι οι σταυρωμένοι το τραγουδούν για να εμψυχώσουν ο ένας τον άλλον.
Το διάσημο ρυθμικό τραγούδι γράφτηκε από τους Μόντι Πάιθονς το 1979 για την ταινία «Ένας προφήτης μα τι προφήτης». Τα μέλη του συγκροτήματος συμμετείχαν και ως κινηματογραφικό σχήμα σε ταινίες που έγραφαν και πρωταγωνιστούσαν. Ξεκίνησαν το 1969 στο BBC με τη σατιρική σουρεαλιστική σειρά εκπομπών «Monty Python’s flying circus». Οι εκπομπές τους απέσπασαν θετικές κριτικές και έτσι συνέχισαν τις δραστηριότητες τους με θεατρικές παραστάσεις, δίσκους, βιβλία και ταινίες. Η επίδραση τους στην κωμωδία θεωρήθηκε τόσο επιτυχημένη που κάποιοι την συνέκριναν με την επίδραση των «Beatles» στη μουσική.
Ένας προφήτης μα τι προφήτης
Η τρίτη κατά σειρά ταινία τους κυκλοφόρησε το 1979 με τίτλο «Life of Brian». H θρησκευτική σάτιρα περιγράφει τη ζωή ενός νεαρού Εβραίου ο οποίος γεννιέται την ίδια μέρα και στην ίδια γειτονιά με τον Ιησού Χριστό και τον οποίο αργότερα τον μπερδεύουν με τον Μεσσία. Ο πρωταγωνιστής γεννιέται σε έναν στάβλο ακριβώς δίπλα από αυτόν στον οποίον γεννήθηκε ο Ιησούς κι έτσι οι Τρεις Μάγοι με τα δώρα, οι οποίοι έρχονται να τιμήσουν τον «μελλοντικό Βασιλιά των Ιουδαίων», τον περνάνε για τον Χριστό. Κατά τη διάρκεια της σειράς ο πρωταγωνιστής καταδικάζεται σε σταύρωση λόγω μιας απαγωγής.
Το μέλος των Μόντι Πάιθονς και πρωταγωνιστής της σειράς Έρικ Άιντλ σκεφτόταν ένα τρόπο για να ολοκληρώσει το σενάριο της ταινίας. Έτσι έγραψε το «Always look on the bright side of life».
Αρχικά το τραγούδησε με συμβατικό τρόπο στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Όλοι μαζί συμφώνησαν ότι ήταν κατάλληλο για το τέλος της ταινίας. Όταν ξεκίνησαν πρόβες για το τραγούδι, ο Άιντλ σκέφτηκε πως θα ήταν καλύτερο να το τραγουδήσει με ένα πιο χαρωπό τρόπο, όπως και έγινε.
Στο τελευταίο πλάνο της ταινίας βλέπουμε τον Άιντλ που είναι σταυρωμένος να το τραγουδά στον διπλανό του σταυρωμένο για να τον εμψυχώσει. «Να κοιτάς τη φωτεινή πλευρά της ζωής» του λέει. Όπως εξελίσσεται το τραγούδι και ανοίγει το πλάνο παρακολουθούμε όλους τους σταυρωμένους να το τραγουδούν σιγά σιγά όλοι μαζί. Το κομμάτι έχει μια ειρωνική διάθεση, καθώς ερμηνεύεται από μελλοθάνατους.
Η επιτυχία του τραγουδιού
Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε σίνγκλ το 1979 και πολλά χρόνια αργότερα το 1988, χωρίς ωστόσο να έχει καμία εμπορική επιτυχία. Μέχρι τις αρχές του ’90 δεν είχε γίνει γνωστό, ώσπου υιοθετήθηκε από τους οπαδούς της ποδοσφαιρικής ομάδας Σέφιλντ Γουένστντει, ενώ και ο DJ Σιμόν Μάγιο του BBC άρχισε να το συχνά στο ραδιόφωνο. Η αναπαραγωγή αυτή ώθησε τη δισκογραφική εταιρία να το επανεκδώσει το 1991.
Σχεδόν 12 χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία, το σινγκλ κατέκτησε την τρίτη θέση των τσαρτς της Μεγάλης Βρετανίας. Στην Ιρλανδία όπου η ταινία «Life of Brain» είχε απαγορευθεί και το σάουντρακ είχε αποσυρθεί μετά από διαμαρτυρίες πιστών, το τραγούδι έγινε νούμερο ένα.
Το κομμάτι τραγουδιέται από τον κόσμο σε διάφορες δημόσιες δραστηριότητες από ποδοσφαιρικούς αγώνες μέχρι και σε κηδείες. Έγινε σημείο αναφοράς για την Αγγλία, αφού επιλέχθηκε να ακουστεί ζωντανά από τον δημιουργό του στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012.
Πηγή: Οι Κρυμμένες Ιστορίες πίσω από τα Τραγούδια
Διαβάστε ακόμη στη «ΜτΧ»:
