Στις 30 Σεπτεμβρίου 1959 ο γάμος του Κώστα Χατζηχρήστου με την πληθωρική ηθοποιό Καίτη Ντιριντάουα γίνεται πρώτο θέμα στις κοσμικές στήλες των εφημερίδων. Το ενδιαφέρον του Τύπου για τους νεόνυμφους ήταν τέτοιο, που η εφημερίδα «Ακρόπολις» φιλοξένησε το πρώτο 48ωρο του ζευγαριού, δημοσιεύοντας φωτογραφίες με τρυφερές σκηνές. Σε μια από αυτές, φαίνεται η Ντιριντάουα να ξυρίζει τον Χατζηχρήστο.
Ο έρωτας του ζευγαριού είχε συζητηθεί αρκετά, καθώς η Ντιριντάουα ήταν μια ψηλή και όμορφη γυναίκα, ενώ ο Χατζηχρήστος δεν ήταν τόσο εμφανίσιμος και ήταν αρκετά πιο κοντός. Μόνο όσοι τον γνώριζαν προσωπικά ήξεραν ότι είχε ταλέντο στο να γοητεύει τις γυναίκες. Πέρα από την αταίριαστη εμφάνιση του ζευγαριού, αυτό που σχολιάστηκε έντονα ήταν ο πρότερος, ταραγμένος βίος της Ντιριντάουα.
Ο γάμος με τον δωσίλογο
Η Ντιριντάουα ή Καίτη Οικονόμου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, είχε χαρακτηριστεί για την αστάθεια του χαρακτήρα της, ιδιαίτερα στα πολιτικά. Πριν τον γάμο της με τον Κώστα Χατζηχρήστο είχε παντρευτεί επί κατοχής έναν δωσίλογο, τον Κώστα Πετρουτσόπουλο.
Ο Πετρουτσόπουλος ήταν γνωστός για την τυχοδιωκτική ζωή του και λέγεται ότι κυκλοφορούσε με ταυτότητα της Γκεστάπο.
Όταν κατέδωσε στους Γερμανούς μια ομάδα Άγγλων αξιωματικών και Ελλήνων αντιστασιακών, η μπάλα πήρε και τη σύζυγό του. Αγανακτισμένοι θεατές πήγαιναν στο θέατρο και δημιουργούσαν επεισόδια, για να τιμωρήσουν τη γυναίκα του προδότη. Λίγο αργότερα ο Πετρουτσόπουλος εκτελέστηκε στην Ιταλία από Έλληνες αξιωματικούς και η Ντιριντάουα έμεινε χήρα και στιγματισμένη.
Η ίδια δεν δέχτηκε ποτέ το στίγμα της δωσίλογης. Κατά τα Δεκεμβριανά τάχτηκε υπέρ των αριστερών, αλλά τα επεισόδια στα θέατρα που εμφανιζόταν συνεχίστηκαν, αυτή τη φορά από Χίτες, που την κυνηγούσαν για τις πεποιθήσεις της.
Ένα βράδυ, ενώ η Ντιριντάουα ήταν πάνω στη σκηνή, κάποιοι από τους θεατές άρχισαν να τη φωνάζουν υβριστικά Βουλγάρα και να πετούν πέτρες προς το μέρος της.
Η παράσταση διακόπηκε και η ηθοποιός αναγκάστηκε να φυγαδευτεί από το παράθυρο για να γλιτώσει. Την εποχή εκείνη, το κυνηγητό για τα πολιτικά πιστεύω ήταν πολύ συνηθισμένο.
Η Ντιριντάουα δικάστηκε μετά την απελευθέρωση ως δωσίλογος, αλλά αθωώθηκε.
Τότε προσχώρησε στον Ε.Α.Μ. και το 1948 κατά τον εμφύλιο, βρέθηκε μαζί με τη μητέρα της στην εξορία στη Χίο. Η εμπειρία της στην εξορία ήταν μικρή, καθώς λίγο καιρό μετά υπέγραψε δήλωση μετανοίας, απογοητεύοντας πολλές συνεξόριστές της.
Το τέλος του εμφυλίου βρίσκει την Ντιριντάουα πίσω στο θεατρικό σανίδι, αλλά με πολλά ερωτηματικά γύρω από το όνομά της. Η ζωή της έκανε πολλούς να πιστεύουν ότι πρόκειται για μια γυναίκα που πηγαίνει όπου φυσάει ο άνεμος.
Τότε γνώρισε τον Κώστα Χατζηχρήστο. Ο γάμος τους δεν της έφερε μόνο προσωπική γαλήνη, αλλά και επαγγελματική καταξίωση, αφού στάθηκε στο πλευρό ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες κωμικούς.
