“Aποθέωση του Τζορτζ Ουάσιγκτον» ονομάζεται η τοιχογραφία που κοσμεί την οροφή του Καπιτωλίου στην Αμερική.
Πρόκειται για έργο του Έλληνα ζωγράφου Κωνσταντίνου Μπρουμίδη, το οποίο είναι εμπνευσμένο από την ελληνική μυθολογία. Ο Ουάσιγκτον απεικονίζεται σαν θεός στον ουρανό, ντυμένος με μωβ ένδυμα. Δεξιά και αριστερά του στέκονται οι θεές της Νίκης και της Ελευθερίας, ενώ περιτριγυρίζεται από φιγούρες όπως η Θεά Αθηνά, που συμβολίζει τη σοφία και ο Θεός Ήφαιστος, που εκπροσωπούσε την ακμάζουσα βιομηχανική παραγωγή.
Ο Μπρουμίδης είναι γνωστός ως ο «Μιχαήλ Άγγελος του Καπιτωλίου» και ως «καλλιτέχνης του έθνους».
Το Κογκρέσο τον τίμησε με το Χρυσό Μετάλλιο και το 1998 κυκλοφόρησε η βιογραφία του με τίτλο «ο καλλιτέχνης του Καπιτωλίου».
Ο Μπρουμίδης ήταν γιος του Σταύρου Μπρουμίδη, ενός Έλληνα από τα Φιλιατρά Μεσσηνίας, ο οποίος επαναστάτησε εναντίον των Οθωμανών και κυνηγήθηκε από τους Τούρκους.
Για το λόγο αυτό, το 1774 κατέφυγε στη Ζάκυνθο, απ’ όπου ταξίδεψε με πλοίο στην Ιταλία.
Παντρεύτηκε μια Ιταλίδα και απέκτησε έναν γιο, τον Κωνσταντίνο Μπρουμίδη, ο οποίος γεννήθηκε το 1805 στη Ρώμη.
Την εποχή εκείνη στην Ιταλία ανθούσαν οι τέχνες και οι επιρροές από μεγάλους Ιταλούς ζωγράφους της Αναγέννησης ήταν έντονες.
Ο Μπρουμίδης από μικρός είχε ταλέντο και σπούδασε ζωγραφική για 14 χρόνια.
Αρχικά, φιλοτέχνησε κτίρια και παλάτια της Ρώμης για λογαριασμό επιφανών πολιτών, ενώ αργότερα κλήθηκε από τον πάπα Γρηγόριο 16ο να διορθώσει μια παλαιότερη τοιχογραφία του Ραφαέλο στο Βατικανό, η οποία είχε υποστεί φθορές.
Για τα επόμενα τρία χρόνια εργάστηκε στο Βατικανό, ζωγραφίζοντας μεταξύ άλλων το πορτραίτο του Πάπα Πίου του 9ου .
Μετανάστης στην Αμερική
Το 1849 ξέσπασε ο ιταλικός πόλεμος ανεξαρτησίας για την ένωση της χώρας.
Ο Τζουζέπε Ματσίνι και ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι επιχείρησαν την ανακατάληψη της Ρώμης και ο Κωνσταντίνος κατατάχθηκε στο στράτευμα του Πάπα.
Ωστόσο, στους επαναστάτες πολεμούσαν καλοί του φίλοι και σε μια μάχη αρνήθηκε να πυροβολήσει εναντίον τους.
Επίσης, κατά τη διάρκεια της επανάστασης συνελήφθη επειδή είχε αφαιρέσει πολύτιμα αντικείμενα από τις εκκλησίες για να τα προστατεύσει από τις καταστροφές.
Αυτός ήταν ο λόγος που μετά από 14 μήνες στη φυλακή του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 18 ετών.
Ωστόσο, ο Πάπας τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και μεσολάβησε για την αποφυλάκισή του.
Ο Μπρουμίδης αφέθηκε ελεύθερος με τον όρο να εγκαταλείψει οριστικά τη χώρα.
Μετανάστευσε στην Αμερική και εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη και εργάστηκε σε διάφορες εκκλησίες.
Για να επιβιώσει εργάστηκε ως ζωγράφος και φιλοτέχνησε δεκάδες πορτραίτα.
Φιλοτέχνησε τη «Σταύρωση του Χριστού» στον ναό του Αγίου Στεφάνου και το 1854 ταξίδεψε στο Μεξικό, όπου ζωγράφισε την «Αγία Τριάδα» στο μητροπολιτικό ναό της πρωτεύουσας.
Σιγά σιγά η φήμη του εξαπλώθηκε και οι Αμερικανοί του ανέθεσαν να κοσμήσει τους τοίχους του Καπιτωλίου.
Αρχικά εργάστηκε στις μικρές αίθουσες του κτιρίου και πληρωνόταν με 10 δολάρια την ημέρα.
Σε λίγα χρόνια έγινε επίσημος ζωγράφος της κυβέρνησης και εργάστηκε για 25 χρόνια στο Καπιτώλιο.
Ένα από τα σημαντικότερα έργα του είναι η «Αποθέωση του Ουάσινγκτον», το οποίο κοσμεί την οροφή του κτιρίου και φιλοτεχνήθηκε αμέσως μετά τον αμερικανικό εμφύλιο.
Ο Μπρουμίδης εργάστηκε επί έντεκα μήνες πάνω σε σκαλωσιές και πληρώθηκε με το ποσό των 40.000 δολαρίων.
Ζωγράφισε τη μορφή της Ελευθερίας στον Λευκό Οίκο, τον Χριστόφορο Κολόμβο με την Ινδιάνα, το πορτραίτο του Τόμας Τζέφερσον και το δωμάτιο του προέδρου.
Πέθανε το 1870 και μέχρι το τέλος της ζωής του εργαζόταν στο Καπιτώλιο.
Ο τάφος του ήταν άγνωστος για 72 ολόκληρα χρόνια, ώσπου βρέθηκε το 1952 στο νεκροταφείο Glenwood της Ουάσιγκτον.
Στην επιτύμβια στήλη αναφερόταν ως Ιταλός πρόσφυγας, ώσπου η Myrtle Cheney Murdock, ξεναγός του Καπιτωλίου αναζήτησε στοιχεία για τη ζωή του και έγραψε τη βιογραφία του.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1880, ο Γερουσιαστής Voorhees είχε πει για εκείνον σε ομιλία του:
“Θα μου επιτρέψετε να κάνω μικρή μνεία της θαυμαστής ιδιοφυΐας, που επί τόσο πολύ χρόνο, τόσο ευγενικά και τόσο ωραία είναι συνυφασμένη με το Καπιτώλιο. Πέθανε φτωχός, χωρίς να έχει ούτε αρκετά χρήματα για να ταφεί το εξασθενημένο κορμί του και εν τούτοις πόσο πλούσια κληρονομιά άφησε στην παρούσα και στις μέλλουσες γενεές.
Σχεδόν περισσότερο του ενός τετάρτου του αιώνα πέρασε ανάμεσα σ΄ αυτούς τους τοίχους, από το υπόγειο μέχρι τον θόλο, αφήνοντας δημιουργίες αθάνατης ομορφιάς, οπουδήποτε ακούμπαγε το χέρι του.
Οπουδήποτε στάθηκε μπροστά σε ένα πανό ή σ΄ οποιοδήποτε μέρος του ταβανιού αιωρείτο, εκεί αναπηδούσαν οι λαμπερές δημιουργικές μορφές του γόνιμου και γιομάτου μόρφωση εγκεφάλου του.
Ο Μπρουμίδης κατά τις ημέρες του θανάτου του ασχολείτο με εκείνο που θεωρούσε το μεγαλύτερο έργο της ζωής του. Με τη μαγική δύναμη της μεγαλοφυΐας του ζωγράφιζε στο θόλο του Καπιτωλίου τις πολύ πολύχρωμες σελίδες της Ιστορίας.»
Διαβάστε:
