Το «Madame Tussauds», είναι το πιο γνωστό μουσείο κέρινων ομοιωμάτων στον κόσμο. Πιστά αντίγραφα μεγάλων προσωπικοτήτων από τον χώρο του θεάματος, της πολιτικής, της τέχνης κατασκευάζονται από ειδικούς εικαστικούς καλλιτέχνες, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις στους επισκέπτες, κυρίως για τις ρεαλιστικές λεπτομέρειες.
Θεωρείται το νούμερο ένα τουριστικό αξιοθέατο του Λονδίνου, αφού ο κόσμος κάνει ουρά για να φωτογραφηθεί με τα ομοιώματα. Το μουσείο βρίσκεται στη Baker Street από το 1835, όταν η Μαρί Τισό αποφάσισε να εκθέσει τις πρώτες της δημιουργίες.
Η «καλλιτέχνης της φρίκης»
Η Marie Grosholtz, όπως ήταν το πατρικό της όνομα, γεννήθηκε το 1761, στο Στρασβούργο. Ο πατέρας της όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία της σκοτώθηκε στον Επταετή Πόλεμο και έτσι η μητέρα της αναγκάστηκε να εργαστεί ως εσωτερική οικιακή βοηθός στο σπίτι του γιατρού Φιλίπ Κούρσιους, παίρνοντας μαζί και τη μικρή Μαρί.
Δίπλα στον γιατρό η νεαρή κοπέλα άρχισε να μαθαίνει την τέχνη της κηροπλαστικής, αφού το χόμπι του Κούρσιους ήταν να κατασκευάζει μοντέλα από κερί για το μάθημα της ανατομίας. Σε ηλικία 16 ετών κατάφερε να κατασκευάσει ένα πιστό αντίγραφο του Βολταίρου. Στα 20 της χρόνια η φήμη της είχε διαδοθεί σε όλους τους αριστοκρατικούς κύκλους. Μετακόμισε στο Παρίσι, όπου άνοιξε δίκη της γκαλερί και εργαστήριο με κέρινα ομοιώματα της γαλλικής βασιλικής οικογένειας. Λίγο καιρό αργότερα εγκαινίασε μια νέα έκθεση με διαβόητους κακοποιούς της εποχής η οποία σημείωσε μεγάλη επιτυχία.
Όταν ξεκίνησε η Γαλλική Επανάσταση η Τισό φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο ως φιλοβασιλική. Της ξύρισαν το κεφάλι και λίγες μόνο ώρες πριν να την οδηγήσουν στην γκιλοτίνα, την έσωσε ο Κούρσιους πιστοποιώντας ότι όχι μόνο δεν ήταν φιλικά προσκείμενη στη βασιλική οικογένεια, αλλά λόγω του αποδεδειγμένου ταλέντου της στην κηροπλαστική, ήταν διατεθειμένη να εργαστεί στο πλευρό τους κατασκευάζοντας μάσκες θανάτου για τους εκτελεσθέντες.
Εκείνη κατασκεύασε και τη μάσκα της Μαρίας Αντουανέτας το 1793. Μέσα στα απομνημονεύματά της ανέφερε ότι πολύ συχνά περνούσε μέσα από τις σορούς των κομμένων κεφαλών, ψάχνοντας να βρει τα ιδανικά πρόσωπα για τις πιο φρικιαστικές μάσκες θανάτου. Συχνά οι οπαδοί του Ροβεσπιέρου τις κρεμούσαν στους δρόμους προς παραδειγματισμό και για να υπενθυμίζουν την πτώση του βασιλικού καθεστώτος.
Όταν το 1794 ο γιατρός Κούρσιους πέθανε, της άφησε όλα του τα υπάρχοντα μαζί με τα ομοιώματα που είχε κατασκευάσει.
Λίγο καιρό μετά η Μαρί παντρεύτηκε έναν Γάλλο μηχανικό και απέκτησε τρία παιδιά. Η ίδια όμως ήθελε να διαδώσει τα έργα της και στην Άγγλία. Αποφάσισε να πάρει τον έναν της γιο και να ξεκινήσει για το μεγάλο ταξίδι.
Μέσα στους Ναπολεόντιους Πολέμους, παγιδεύτηκε και δεν μπορούσε να επιστρέψει στην οικογένειά της.
Συνεργάστηκε με το Lyceum Theater, παρουσιάζοντας μια έκθεση με σκηνές αποκεφαλισμού η οποία συγκλόνισε τη μεσοαστική τάξη της Αγγλίας εκτοξεύοντας τη φήμη της Τισό.
Ο σύζυγος της αποδείχτηκε κάκιστος διαχειριστής αφού ό,τι χρήματα κέρδιζε από την έκθεση των ομοιωμάτων τους Κούρσιους στη Γαλλία τα ξόδευε αλόγιστα. Το 1835 δημιούργησε την πρώτη σταθερή της έκθεση στην οδό Baker Street, όπου παραμένει μέχρι σήμερα. Η Μαρί Τισό γνώρισε μεγάλη δόξα και έγινε βαθύπλουτη μέσα από το πηγαίο ταλέντο και το επιχειρηματικό της δαιμόνιο.
Πέθανε στις 16 Απριλίου 1850 στο Λονδίνο, έχοντας πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο της όνειρο.
Ένα μουσείο κέρινων ομοιωμάτων με το όνομά της.
