Η παράσταση που έκοψε η χούντα, «ανεβαίνει» ξανά μετά από 41 χρόνια στο Θέατρο Στοά

Κατά τη διάρκεια της χούντας, πολλοί φοιτητές είχαν ένα στέκι.

Το Θέατρο Στοά, όπου μπορούσαν να εκφράσουν τα αντικαθεστωτικά αισθήματά τους, με παραστάσεις και άλλα χάπενινγκ.

Πολλές φορές οι παραστάσεις κατέληγαν σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και σε πορείες στους δρόμους του Ζωγράφου.

Η αστυνομία είχε βάλει για τα καλά στο μάτι τους «ταραξίες» και το θέατρο αποτελούσε μόνιμη υπηρεσιακή απασχόληση για την ασφάλεια, αλλά και τους… χαφιέδες.

Το 1973, ο σκηνοθέτης Θανάσης Παπαγεωργίου, μαζί με τους συνεργάτες του, θέλησε να ανεβάσει το έργο «Άσμα για το σκιάχτρο της Λουζιτανίας» του Πέτερ Βάις.

Το έργο μιλάει για τις κακοδαιμονίες που έφερε η πολιτική των κατακτήσεων από τους Πορτογάλους στην Αφρική και την εκστρατεία του κατακτητή, για να σώσει τη χώρα από τους κακούς της δαίμονες, αλλά στην ουσία πάει να κλέψει από αυτήν ότι έχει και δεν έχει.

Ο συγγραφέας, που ήταν δηλωμένος μαρξιστής, είχε γράψει το έργο το 1967.

Χρησιμοποιούσε «επικίνδυνες» λέξεις για την εποχή, όπως «επανάσταση», «ξεσηκωμός», «αντίσταση» και άλλες παρόμοιες.

Έτσι, το έργο πριν ανέβει, πέρασε από λογοκρισία, όπου οι «φωστήρες» του καθεστώτος Παπαδόπουλου έκοψαν 60 στίχους από το τελευταίο κομμάτι της παράστασης.

Προφανώς δεν είχαν πάρει «χαμπάρι» τι ήθελε να πει ο συγγραφέας.

Το έργο ανέβηκε με τη σήμανση «ακατάλληλον για ανηλίκους».

Ο Πέτερ Βάις, όμως, που δεν ήθελε να ανέβει το έργο στην Ελλάδα των συνταγματαρχών, πείσθηκε περί της «αντίληψης» των λογοκριτών και τελικά έδωσε την άδειά του.

Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου του 1973, παίχθηκε η τελευταία παράσταση.

Τότε, ο σκηνοθέτης Θανάσης Παπαγεωργίου και οι συνεργάτες του, ενημέρωναν τον κόσμο να βγει από άλλη έξοδο, επειδή στην κεντρική περίμενε η Ασφάλεια.

Την επόμενη μέρα το έργο κατέβηκε και το θέατρο Στοά έμεινε κλειστό για τρεις εβδομάδες.

Κατά ένα περίεργο τρόπο, η νέα χούντα του Ιωαννίδη επέτρεψε να συνεχιστούν κανονικά οι παραστάσεις.

Το «Άσμα για το σκιάχτρο της Λουσιτανίας», μετά από 41 χρόνια ανεβαίνει και πάλι στο ιστορικό Θέατρο Στοά.

Αυτή τη φορά, μαζί με τους τελευταίους 60 στίχους του έργου, θα μιλήσει στους θεατές «επειδή οι χώρες συνεχίζουν να καταληστεύονται, επειδή τα αγαθά προσφέρονται δωρεάν στις πολυεθνικές, επειδή οι άνθρωποι παραμένουν σκλάβοι».

Επίκαιρο, δε νομίζετε;