Η επιλογή του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμμανουέλ Μακρόν να μιλήσει για τη Δημοκρατία και να εκφωνήσει το όραμά του για τη Νέα Ευρώπη από το βήμα της Πνύκας, είχε πολλούς συμβολισμούς.
Το 1959 ένας ακόμη Γάλλος, ο υπουργός τότε Αντρέ Μαλρό είχε επιλέξει την Πνύκα για να εκφωνήσει τον λόγο του. Ο Μαλρό ανέβηκε στο βήμα και ξεκίνησε την ομιλία του με τα εξής λόγια:
«Είναι μεγάλη τιμή να μιλεί κανείς εμπρός στην Ακρόπολη, ακόμη και στο όνομα της Γαλλίας. Για μια ακόμα φορά η ελληνική νύχτα φανερώνει από πάνω μας τους αστερισμούς που εκοίταζε ο Αργείτης φύλακας όταν περίμενε το μήνυμα για την άλωση της Τροίας, ο Σοφοκλής όταν ήταν να γράψει την Αντιγόνη και ο Περικλής όταν εσίγησαν τα συνεργεία στον Παρθενώνα».
Οι αρχαίοι ρήτορες
Στην αρχαιότητα, στο βήμα της Πνύκας αγόρευσαν σπουδαίοι πολιτικοί όπως ο Δημοσθένης, ο Θεμιστοκλής, ο Αισχίνης και ο Περικλής, ο οποίος εκφώνησε το 430 π.Χ. τον Επιτάφιο για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Ο λόγος του ήταν ένας ύμνος στη Δημοκρατία, όπου έδινε συμβουλές στους Αθηναίους. Αναφέρθηκε στην πόλη των Αθηνών και την αγάπη τους για την ελευθερία.
Όπως ανέφερε: «Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον» που σήμαινε: «ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι».
Ο λόγος του Κολοκοτρώνη
Στη σύγχρονη ιστορία, ο Κολοκοτρώνης μίλησε το 1838 στην Πνύκα σε μαθητές του βασιλικού Γυμνασίου. Ο λόγος του αναφερόταν στην επανάσταση, τη θρησκεία και το ένδοξο παρελθόν των Ελλήνων.
Στο τέλος της ομιλίας του απευθύνθηκε στους μαθητές λέγοντας: «Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία» .
Η Πνύκα ήταν αφιερωμένη στον Δία, ο οποίος θεωρούνταν προστάτης της δημοκρατίας.
Ο βράχος βρίσκεται απέναντι από τον λόφο των Μουσών και έχει ύψος 105 μέτρων. Έγινε σύμβολο της δημοκρατίας και της ελευθερίας και συνδέθηκε με τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη.
Αρχικά ο χώρος είχε τέτοιον προσανατολισμό που επέτρεπε στους πολίτες να θαυμάζουν τα μνημεία της Ακρόπολης.
Το 404-403 π.Χ. ο προσανατολισμός άλλαξε επειδή όλοι θαύμαζαν τον Παρθενώνα και αφαιρούνταν.
Τότε οι Αθηναίοι διεύρυναν το ημικυκλικό επίπεδο και έχτισαν σκάλες. Τα χρόνια του Λυκούργου ο χώρος διαμορφώθηκε όπως είναι σήμερα. Το βήμα λαξεύτηκε πάνω στο φυσικό βράχο, και δίπλα του υπήρξαν κόγχες για τα αφιερώματα στον Δία.
Επί δύο αιώνες, από τον 6ο έως τον 4ο αιώνα π.Χ., εκεί συγκαλούνταν η εκκλησία του Δήμου.
Τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. οι δραστηριότητες της Εκκλησίας του Δήμου μεταφέρθηκαν στο Διονυσιακό θέατρο.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από το βιβλίο: «Αθήνα μια πόλη μαγική» Άρτεμις Σκουμπουρδή, εκδόσεις Σιδέρης
Διαβάστε επίσης:
