Το 1960, ο Γάλλος πρόεδρος Σαρλ ντε Γκολ επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη.
Ο φωτορεπόρτερ Γιάννης Κυριακίδης, για να καταφέρει να απαθανατίσει τη συνάντησή του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, κρύφτηκε μέσα σε ένα τανκ.
Όταν οι δύο άνδρες πλησίασαν, σηκώθηκε κάτω από το κανόνι και τους φωτογράφισε.
Χαμογελώντας, ο Έλληνας πρωθυπουργός του φώναξε: «Τι είναι αυτά που κάνεις ρε Κυριακίδη;».
Αυτός όμως ήξερε πολύ καλά τι έκανε και το έκανε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.
Σε μια άλλη περίπτωση, ζητούσε επίμονα από τις Αρχές να ενεργοποιηθούν, για να σωθούν δυόμιση χιλιάδες ψυχούλες, που είχαν αποκλειστεί από το χιόνι στα Νέα Μουδανιά Θεσσαλονίκης.
Ήθελε να σηκώσουν ελικόπτερο, στο οποίο θα έμπαινε και αυτός, για να σώσουν τις αποκλεισμένες ψυχές.
Οι αρμόδιοι, μετά από συσκέψεις δεν πραγματοποίησαν την αποστολή διάσωσης. Κατάλαβαν ότι ήταν άλλο ένα κόλπο του Κυριακίδη, που τους είχε δουλέψει πολλές φορές στο παρελθόν.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε «ξεχάσει» να τους πει, ότι οι ψυχούλες ήταν πρόβατα και όχι κάτοικοι της περιοχής.
Με την εφευρετικότητα και το ταλέντο του, ο φωτορεπόρτερ Γιάννης Κυριακίδης κατάφερε να καταξιωθεί ως ένας από τους σημαντικότερους φωτορεπόρτερ που εργάστηκαν στον ελληνικό Τύπο.
Το παρατσούκλι «Αρκούδας», του το φώναξαν πρώτη φορά στη Μακρόνησο, όπου πέρασε σχεδόν τρία χρόνια εξόριστος, επειδή φορούσε διαρκώς κοντομάνικα μπλουζάκια.
Χρησιμοποιώντας κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, κατάφερε από το 1939 να φωτογραφίσει την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Ανεβασμένος πάνω σε μια σκάλα που κουβαλούσε πάντα μαζί του, πετώντας με ελικόπτερα, κινούμενος με άρματα του στρατού, πάνω σε δέντρα, σε σκαλωσιές, σε φορτηγά, έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να αποτυπώσει τα γεγονότα στο φωτογραφικό φιλμ.
Τα ρεπορτάζ που κάλυψε για 70 χρόνια, είναι αναρίθμητα.
Ο Γιάννης Κυριακίδης ταξίδεψε σε όλες τις ηπείρους, για να καταγράψει πολέμους, φυσικές καταστροφές, ανθρώπινα δράματα και προσωπικότητες.
Όπως λέει, η σημαντικότερη αποστολή που έκανε ως φωτορεπόρτερ, ήταν στην Oυγκάντα, στα τέλη της δεκαετίας του ’50, όταν πήγε για λογαριασμό της εφημερίδας «Η Kαθημερινή».
Ένα από τα χαρακτηριστικά του, εκτός από τη σκάλα, που την είχε μετατρέψει σε φωτογραφικό εργαλείο, ήταν οι οδηγίες που έδινε πριν από μια φωτογράφιση, ακόμη και σε πρωθυπουργούς.
Κανένας δεν μπορούσε να του πει όχι.
«Ο Καραμανλής ήταν πολύ ομιλητικός και σε διάβαζε. Ο Παπανδρέου ήταν γοητευτικός, λαοπλάνος, επικοινωνιακός όσο κανείς.
Ήμασταν κάποτε στις Πρέσπες. Εγώ σε μια βάρκα κι εκείνος σε μια άλλη. Εγώ φωτογράφιζα τον πρωθυπουργό κι εκείνος εμένα, που τον φωτογράφιζα.
Πάντα με αγαπούσαν όλοι. Και ο Κανελλόπουλος, και ο Τσαλδάρης και ο Μητσοτάκης».
Η πρώτη εικόνα που κατέγραψε, ήταν ένα ιταλικό αεροπλάνο, το οποίο είχαν εκθέσει στην πλατεία Αριστοτέλους, μετά από την κατάρριψή του, το 1940.
Το αεροπλάνο έπεσε φλεγόμενο από τα αντιαεροπορικά πυρά στην καρδιά της πόλης και ο Ιταλός πιλότος βγήκε ζωντανός.
Η φωτογραφία του Κυριακίδη δημοσιεύθηκε την επόμενη ημέρα στην «Εφημερίδα των Βαλκανίων», χωρίς το όνομά του.
Τον Κυριακίδη όμως τον ένοιαζε, ότι πλέον είχε κάνει τα πρώτα του βήματα στη δουλειά που αγαπούσε.
Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο περισσότερους τρόπους έβρισκε για να φωτογραφίσει.
Πολλές φορές όμως, με δυσάρεστα αποτελέσματα.
Όταν κάποτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πήγε να μιλήσει στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, ανέβηκε σε έναν πυλώνα για να έχει, όπως ήθελε πάντα, μια γενική άποψη και ένα όμορφο κάδρο.
Ένας αστυνομικός, όμως, προσπάθησε να τον κατεβάσει. Τον έπιασε από το παντελόνι, τον τράβηξε και τελικά του το κατέβασε.
Οι εμπειρίες και οι καταπληκτικές φωτογραφίες του Γιάννη Κυριακίδη περιλαμβάνονται στο βιβλίο του «Γιάννης Κυριακίδης – Ζωή γεμάτη εικόνες», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίλητος.
Πηγή: Τα Νέα
